China vermijdt een boycot van de Olympische Spelen door buitenlandse toeschouwers te weren.
Het is lange tijd niet duidelijk geweest wie precies de Olympische Winterspelen zou bijwonen die in februari 2022 in en rond Peking worden gehouden. Na berichten over misdaden tegen de menselijkheid die gepleegd werden tegen de Oeigoeren – onder andere massale opsluiting, dwangarbeid, het uiteenrukken van families en gedwongen sterilisatie – werden oproepen gelanceerd om de Spelen af te gelasten of te verplaatsen. Actievoerders klampten de sponsorende bedrijven aan om hun steun in te trekken. Mensenrechtenorganisaties spraken over de ‘Spelen van de genocide’. Actievoerders en volksvertegenwoordigers over de hele wereld vonden dat de Spelen moesten worden geboycot.
Het IOC kan niet voorkomen dat China de Oeigoeren niet aan de Spelen laat deelnemen.
Maar het is moeilijk iets te boycotten wat je niet mag bijwonen. In september 2021 zei de organisatie dat ze geen toeschouwers van buiten China zou toelaten, aangezien de Spelen zouden plaatsvinden in een covid-19-bubbel die strenger afgebakend wordt dan die in Tokio tijdens de Zomerspelen. Het verbod geldt niet voor de wereldleiders die het gastland heeft uitgenodigd en ook niet voor de geaccrediteerde buitenlandse pers, die talrijk aanwezig zal zijn. Maar de Spelen in Peking zullen een binnenlandse aangelegenheid worden.
Mensenrechten
Dankzij dat gesloten systeem kan de overheid in Peking een pr-nachtmerrie vermijden die actievoerders graag hadden uitgelokt. Volgens het contract dat het gastland heeft afgesloten met het Internationaal Olympisch Comité (IOC) moeten de Spelen kunnen plaatsvinden in een vrije en open omgeving. Journalisten moeten hun werk vrijuit kunnen doen met onbelemmerde toegang tot het internet. Er mag niemand worden gediscrimineerd en mensen hebben het recht ongehinderd samen te komen en te protesteren. Maar die beloften hebben weinig te betekenen. Het IOC kan niet voorkomen dat China de Oeigoeren niet aan de Spelen laat deelnemen, waar ze op een wonderbaarlijke manier officieel eens niet zouden worden gediscrimineerd. De buitenlandse media zullen ook aandacht schenken aan mensenrechten, maar de kans is klein dat China een visum uitreikt aan westerse journalisten, behalve aan diegenen die in de bubbel zitten om verslag uit te brengen over de sport.
Er is geen enkel land dat ernstig overweegt niet deel te nemen, zoals toen Amerika in 1980 de Olympische Spelen in Moskou boycotte, nadat de Sovjet-Unie Afghanistan was binnengevallen (waarna de Sovjet-landen op hun beurt de Spelen van 1984 in Los Angeles hebben geboycot). De sponsors van het IOC ontwijken doorgaans rechtstreekse vragen over de houding van China tegenover de Oeigoeren en beweren dat ze de Spelen meer in het algemeen steunen.
Van sommige wereldleiders, onder wie de Amerikaanse president Joe Biden, wordt verwacht dat ze een signaal uitsturen door niet op te dagen. Maar de strenge pandemieregels van China zullen de situatie enigszins ontmijnen. Daardoor zullen de belangrijkste deelnemers, de atleten, de meeste kans maken om op te vallen. Wees dus niet verrast als een moedige medaillewinnaar zich de toorn van de Communistische Partij op de hals haalt door op het erepodium een symbolisch gebaar van protest te maken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier