Sociaal overleg wordt vat vol buskruit

In 2008 staan de sociale partners met getrokken messen tegenover elkaar. Een sociaal akkoord afsluiten wordt een schier onmogelijke opdracht.

De vakbonden betoogden op 15 december eensgezind door de straten van Brussel. Een mooi beeld om het jaar af te sluiten, maar zeker geen voorspelling van wat er in 2008 zal gebeuren. De syndicale organisaties bevinden zich de komende maanden volop in een pre-electorale fase. In het voorjaar staan de sociale verkiezingen gepland. Dus zullen de vakbonden de spierballen laten rollen en proberen elkaar de loef af te steken met radicale voorstellen. Immers, wie zich het meest als verdediger van de werknemersbelangen weet te profileren, heeft de meeste kans om als winnaar van de verkiezingen uit de bus te komen. De relaties tussen de twee grote vakbonden zullen er niet hartelijker op worden.

Bovendien zijn er niet alleen de sociale verkiezingen die de vakbonden ertoe aanzetten zich van hun radicaalste kant te laten zien. De groeivooruitzichten voor 2008 zien er minder rooskleurig uit en de levensduurte neemt toe. ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw en ACV-topman Luc Cortebeeck willen dat er maatregelen worden genomen om de impact daarvan op te vangen. Vanaf 1 januari 2008 treden ook een aantal nieuwe regelingen rond het Generatiepact in werking. Het ABVV zal geen enkele kans onbenut laten om de in haar ogen negatieve aspecten van dat pact in de schijnwerpers te plaatsen.

De vakbonden beschikken dus over genoeg munitie om het elkaar én de werkgeversorganisaties moeilijk te maken. Een situatie die het hele sociaal overleg onder druk dreigt te zetten. Immers, in de tweede helft van 2008 zit het interprofessionele overleg eraan te komen. Een ideale gelegenheid voor het ABVV en het ACV om op hun elan verder te gaan en harde eisen op tafel te gooien. Onder andere het vastleggen van de loonnorm wordt een vette kluif. Cortebeeck en De Leeuw zullen verwijzen naar de gestegen levensduurte om een ruime loonnorm te eisen. Bovendien zullen ze proberen het principe van de all-inakkoorden, zoals die in een aantal sectoren waren afgesloten, een stille dood te laten sterven. Die akkoorden houden in dat wanneer de inflatie sterker stijgt dan verwacht en de automatische loonindexering zijn werk doet, een deel van de afgesproken reële loonstijging niet wordt doorgevoerd. In periodes van gestegen inflatie betekenen all-inakkoorden een streep door de rekening van de werknemers.

Zwakke regering

Met een geradicaliseerde syndicale wereld zal het interprofessionele overleg voor de sociale partners een vat vol buskruit worden. Eén uitspraak is genoeg om de lont aan het kruitvat te steken. Dat de werkgeversorganisaties zich gedeisd zullen houden, is een illusie. In het verleden heeft VBO-directeur Pieter Timmermans in de aanloop naar het overleg vaak een schot voor de boeg gegeven. Dat zal hij nu opnieuw doen. Werkgevers willen de druk opvoeren om tot hervormingen over te gaan omdat onze buurlanden op dat terrein niet stil blijven staan. Duitsland plukt te vluchten van de hervormingen die onder Gerhard Schröder werden doorgevoerd. De Franse president Nicolas Sarkozy is vastbesloten het Franse sociale model te moderniseren.

In België lijkt zo’n draagvlak niet te bestaan en wanneer het sociaal overleg begint, zullen de sociale partners een maandenlange periode van opbod achter de rug hebben. In het dossier rond de vakbondsvertegenwoordiging in kmo’s hebben ze weliswaar bewezen dat ze compromissen kunnen sluiten, maar eigenlijk werd het dossier enkel doorverwezen naar de sectoren en zal er daar nog een aardig robbertje worden uitgevochten.

DE AUTEUR IS REDACTEUR BIJ TRENDS.

Door Alain Mouton

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content