SMEERGELD

Marcel Millet, Antwerpen. Wim Cerstiaens, Morkhoven.

In de diverse “affaires” omtrent legerbestellingen trachten corrupte politici en hun advocaten aan te tonen dat er een subtiel onderscheid zou bestaan tussen “geoorloofde giften” van ondernemingen (zeg maar leveranciers) en strafbare smeergelden.

Deze omstreden stelling kan, wat de hangende affaires betreft, probleemloos weerlegd worden.

1. Zonder smeergeld-corruptie zou men nooit de Dassault-beveiliging voor de F-16 straaljagers besteld hebben. Het volstaat de échte technische, economische en financiële dossiers te onderzoeken om vast te stellen dat de aanbieding van de Amerikaanse concurrent beter en voordeliger was. Hun systeem was trouwens al jaren in gebruik bij de Amerikaanse luchtmacht terwijl Dassault nog aan de ontwikkeling van zijn systeem moest sleutelen.

2. Zonder smeergeld zou men nooit Agusta-helikopters besteld hebben. Men moet enkel maar de échte evaluaties en compensatiedossiers doorlichten. Agusta was slechts een outsider (die beweerde dat de lastenboeken op het lijf van Aérospatiale geschreven waren !) en die door het leger niet gewenst werd. De werkelijke concurrentie speelde zich af tussen MBB en Aérospatiale. Inzake compensaties heeft Agusta gefaald. Technisch gaf het leger ten slotte toe aan de politieke druk : liever Agusta’s dan helemaal geen helikopters. De oude Allouettes waren immers tot op de draad gevaarlijk versleten.

3. Zonder smeergeld zou men de beruchte obussen bij het Nederlandse Eurometaal en niet bij het Amerikaanse GDC besteld hebben. Eurometaal bood meer economische voordelen en een gunstiger prijs. Eurometaal stapte dan ook naar de Raad van State.

In deze drie voorbeelden is het smeergeld dus doorslaggevend geweest. Of dit smeergeld voor of na de bestelling betaald werd, heeft niet het geringste belang. Men kan vooraf afspreken en uitbetalen wanneer de bestelbon getekend is.

Bovendien werden, in de drie voorbeelden, de smeergelden uitbetaald op buitenlandse rekeningen en/of via buitenlandse constructies. Zogenaamde “geoorloofde giften” had men eenvoudig op Belgische partijrekeningen kunnen storten. Dat gebeurde nooit omdat het geen “geoorloofde giften” waren maar corruptie-smeergeld.

Ook dit nog : in ieder van deze drie voorbeelden heeft telkens de voltallige regering haar goedkeuring gegeven. Waren deze regeringsleden dan zo onbekwaam of speelden ze onder één smeergeld-hoedje ? En wie allemaal zou dan ten slotte moeten opstappen ?

Paul H.W. Leën, oud-voorzitter van FLAG (Flemish Aerospace Group).