Sam Sabbe op sabbatical

Redactie Trends

20-09-2007, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:53

E erst bleven de lippen stijf opeen. Gezeur over het vertrek van een topman kan je wel missen als kiespijn, zeker als er een beursgang voor de deur staat. Na enige seconden in dubio, koos hij dan toch voor de klaarheid: “Ja, ik vertrek bij Omega Pharma. Als de beursgang van Arseus is afgerond; dan beschouw ik mijn opdracht als volbracht.”

Sam Sabbe (41), Bruggeling en acht jaar lang de financiële duivel-doet-al bij Omega Pharma – hij had een vinger in de pap bij niet minder dan tachtig overnames – draait een pagina om in zijn curriculum. “Boeiende en hectische jaren,” blikt hij terug. “In 1999 kwam ik bij een groep die 20 miljoen euro omzet draaide. Vandaag ronden we af op meer dan 1 miljard.”

Zijn vertrek is het zoveelste op een rij in het roedel jonge wolven rond stichter en bezieler Marc Coucke. Het illustreert de metamorfose die de beursgenoteerde farmagroep ondergaat sinds Jan Cassiman in 2006 gedelegeerd bestuurder werd en Marc Coucke opteerde voor het voorzitterspluche.

Insiders omschrijven de kameraadschap tussen Sabbe en Coucke als ‘zeer hecht’. Toen hij in april dit jaar zijn functie als chief financial officer van de groep moest overdragen aan Barbara De Saedeleer – een talentvolle dame die hij zelf bij Dexia had weggeplukt – en de promotie ‘executive vice-president’ op het kaartje kreeg, wist iedereen hoe laat het was. Dit was zijn zwanenzang. Hij was operationele sleutelfiguur af. “Op professioneel vlak kan je zoiets netjes regelen, maar privaat laat dit toch sporen na,” aldus een ex-collega. Sabbe ontkent dat er een breuk is.

De CEO wikte en woog, de voorzitter onthield zich; deugdelijk bestuur volgens het boekje. “Nieuwe leiders, nieuwe wetten, nieuwe teams,” bevestigt Marc Coucke. “Dat is de normale gang van zaken. Maar Sam en ik gaan zeker nog pinten pakken. Hij blijft een van mijn beste vrienden.” Sabbe zal ook actief blijven als lid van de raad van bestuur van Omega Pharma. Hij wil nu andere dingen doen. Verse zuurstof opdoen. Wat meer tijd aan vrienden en familie besteden. Zonder concreet project. “Sabbe op sabbatical? Klinkt als een leuke alliteratie,” grijnst hij. “Maar ik wil er geen termijn op kleven. Dit kan maanden, weken of slechts enkele dagen duren. We zien wel.”

Financieel kan Sabbe zich wel een rustperiode veroorloven. De spectaculaire groei van Omega Pharma vertaalde zich in forse koerswinsten waar ook Sabbe van heeft kunnen profiteren. Eerder dit jaar verkocht hij net als Coucke een pak aandelen: welgeteld 2650 voor 157.000 euro. Daarnaast oefende hij 600 warrants uit. Dit appeltje voor de dorst wordt hem ook door analisten van harte gegund. “Ik denk dat velen in de omgeving van Omega Pharma hiervan geproefd hebben. En gelukkig maar dat er zulke successen zijn. Hadden we maar tien Omega Pharma’s,” vindt Danny Van Quathem, hoofdanalist bij SG Private Banking en gespecialiseerd in de farmasector.

Al tijdens zijn rechtenstudies in Gent liep Sam Sabbe de toekomstige topman van Omega Pharma voor het eerst tegen het lijf. “Marc studeerde toen aan Vlerick en we hebben samen de omliggende infrastructuur ( nvdr – de studentencafés in de Overpoortstraat) verkend,” glimlacht hij. Sabbe werd kantoordirecteur bij Paribas en de contacten bleven. In 1994 kwam Marc Coucke bij hem aankloppen met een acuut probleem. De groep had van het Nederlandse OPG een gul overnamebod gekregen: 200 miljoen frank (4,96 miljoen euro). Yvan Vindevogel, zijn partner van het eerste uur, wou zijn 50 % verkopen. Coucke weigerde. “Marc belde me op een zondag. Ik gaf de oplossing: een management-buy-out. We hebben dat dossier toen in 24 uur rond gekregen,” aldus Sabbe.

Het directiecomité – met de intussen overleden Marc Lambrechts – zette het licht op groen en kocht Vindevogel uit. Kort daarna nam het investeringsfonds Halder een belang van 25 %, waarmee de lening kon worden afgelost bij Paribas. Vier jaar later werd Sabbe opnieuw ingeschakeld: met Paribas begeleidde hij toen de beursgang van Omega Pharma. In 1999 stapte hij aan boord als financieel expert, in duo met Jan Peeters.

“De groep begon stilaan de taille te krijgen om een bankier aan te werven,” herinnert toenmalig marketingdirecteur Mario De Bel zich. “Een serieuze overstap. Sam was de financiële man in maatpak, hij verzorgde de grote corporates bij Paribas en zijn Brussels kantoor was wel tien keer zo groot als dat van ons, met aan elke wand een prestigieus kunstwerk. Bij ons vond je hoogstens een Pirellikalender aan de muur ( lacht). Maar hij heeft zich op schitterende wijze aangepast.”

De managementstijl van Sabbe wordt omschreven als formeel, zeer zakelijk en af en toe hard. Een ruwe bolster met een zachte pit. Privé is dat het spiegelbeeld: hij staat bekend als een lolbroek die met plezier een pint drinkt en een sociaal beest dat de helft van Brugge kent. Hij leeft er ook zijn andere passie uit – voetbal – als supporter en bestuurder van Club Brugge. De inbreng van Sam Sabbe bij blauw-zwart wordt door Club-voorzitter Michel D’Hooghe omschreven als zeer vakkundig.

Danny Van Quathem is alvast overtuigd dat Sabbe niet opstapt uit frustratie over gemiste kansen. Het verdwijnen van Sabbe vindt de analist niet onoverkomelijk. “Het bedrijf lijkt me op alle vlakken in zeer goede handen,” aldus Van Quathem, die verwacht dat we nog van Sabbe zullen horen. “Hij is nog jong en hij behoort tot een generatie die geen zitvlees heeft,” aldus Mario De Bel.