Resilux zoekt een tweede adem in cosmetica

Resilux leidt al jaren een wat sluimerend bestaan op de Brusselse beurs. Misschien wekt de kmo uit Wetteren wel nieuwe interesse met zijn nieuwe cosmeticatoepassingen.

Het miljoenenkwartier. Het is de naam voor een opslagruimte boordevol metalen vormen. Op het eerste gezicht lijkt het niet veel zaaks, maar het kleinste vormpje kost al gauw 5000 euro.

En zo liggen er duizenden in de rekken in Wetteren, in 352 modellen. Resilux maakt daarmee zogenaamde ‘voorvormen’. Die worden op hun beurt gebruikt bij het blazen van petflessen. Want dat is de specialiteit van de beursgenoteerde onderneming uit Wetteren.

“We zijn in 1994 begonnen met drie modellen”, herinnert Dirk De Cuyper zich. Hij is de gedelegeerd bestuurder en familiale referentieaandeelhouder van Resilux. “Nu hebben we er dus 352. Dat is onze sterkte. We kunnen onze klanten een heel divers pakket aan modellen aanbieden. Zo zijn we ook nooit te afhankelijk van een beperkt aantal klanten en modellen.” De grootste klant staat voor slechts 4 procent van de omzet van de onderneming.

Resilux blijft een wat onderbelicht beursbedrijf. Dat heeft ook wel te maken met de greep van de familie De Cuyper op de onderneming. Ze heeft een controlebelang van bijna 58 procent. Maar het ligt ook wel aan de activiteit van Resilux. Petflessen en hun voorvormen hebben weliswaar een bijzonder brede waaier aan toepassingen (frisdrank, bier, melk, wijn, detergenten, scheerschuim enzovoort) en Resilux heeft dan wel zeven productievestigingen (in België, Griekenland, Hongarije, Rusland, Spanje, de Verenigde Staten en Zwitserland), maar het bedrijf werkt altijd voor derden en heeft geen eigen sterke merknamen. En consolidatie is voor Dirk De Cuyper al evenmin een onmisbaar woord. Jammer, want beursanalisten zijn tuk op groeibedrijven, en vooral op bedrijven die groeien via overnames.

Organisch groeien

Daarin is Dirk De Cuyper behoorlijk onconventioneel. “Wij verwerken jaarlijks 150.000 ton kunststofkorrels tot petflessen. Dat is 5 procent van de markt in Europa, Rusland inbegrepen. Maar wij gaan verder voor organische groei. Waarom zou ik concurrenten moeten overnemen, die mij voordien het leven lastig maakten? Ik wil geen rommel en een balans vol schulden kopen. Zelf nieuwe klanten werven is veel goedkoper. Je moet gewoon een extra productiemachine plaatsen.” Al geeft De Cuyper wel toe dat hij “voortdurend bestookt wordt met overnamedossiers, door bankiers aangereikt”.

De langetermijnbelegger beleefde niet echt plezier aan dat verhaal met organische groei. Resilux ging in 1997 naar de beurs tegen 31 euro per aandeel. Twee jaar later piekte de koers op liefst 227 euro. Nu schommelt hij rond 50 euro, met een koers-winstverhouding van zowat elf.

De balans mag nochtans gezien worden, met in 2011 een rendement op eigen vermogen van ruim 12 procent. De negatieve vrije cashflow is ook al het gevolg van het vrij onconventionele beleid van Dirk De Cuyper. In 2010 en 2011 investeerde Resilux opvallend veel in zijn filialen in Hongarije en de Verenigde Staten.

“In de VS hebben we onze fabrieken gekocht tijdens de vastgoedcrisis. Ook in Oost-Europa kochten we bedrijventerreinen, voor een eventuele nieuwe site. Wij gaan voor de lange termijn. Ik heb graag mijn gebouwen in eigendom. Ze zijn een deel van de onderneming.” In dat vastgoed in eigendom steekt alvast een bijzonder fikse niet-gerealiseerde meerwaarde. Het staat (na afschrijvingen) voor 26 miljoen euro in de boeken, terwijl alleen al de aankoopwaarde 50 miljoen euro bedroeg.

Eurocrisis

Toch kende de onderneming de voorbije jaren wat strubbelingen. Twee slechte zomers op rij knaagden aan de vraag naar petflessen, want die is vooral bij warm weer groot. Maar veel belangrijker waren de eurocrisis en de bijbehorende muntschommelingen. Resilux werkt met zowel euro’s, Amerikaanse dollars als Zwitserse franken. Kunststofkorrels, de grondstof voor pet, betaalt het in Amerikaanse dollar. De meeste klanten factureren in euro. Maar ook het Zwitserse filiaal levert 18 procent van de omzet.

“In de zomer van 2011 wilden de Duitsers Griekenland uit de euro. De Zwitserse frank steeg toen van 1,63 naar 1 euro voor 1 Zwitserse frank. Die muntschommelingen kunnen we niet zomaar doorrekenen aan onze klanten.”

Het bedrijf dekt zich weliswaar in tegen muntschommelingen, maar niet voor wijzigingen in grondstoffenprijzen, want daar is geen markt voor. Die handel gebeurt enkel fysiek. Vooral de jongste jaren waren er extreme schommelingen, tot 10 procent per week. “Door die grote schommelingen proberen we onze voorraden steeds meer te beperken”, knarsetandt Dirk De Cuyper. “Maar een voorraad voor één maand productie is toch wel het minimum.”

Resilux kan de grondstoffenprijzen grotendeels verhalen op de klant. Toch steeg de toegevoegde waarde (+6 %) minder snel dan het volume van verkochte voorvormen (+10 %). Bovendien worden die vormen steeds lichter. Resilux kreeg dus minder geld voor zijn waar, want sinds de zomer vorig jaar hebben de grondstoffenprijzen een felle duik genomen. De klanten wilden niet betalen voor de voorraden die ze net voordien tegen een hogere prijs hadden gekocht.

Nieuwe markt

Werkt Dirk De Cuyper daarom zo naarstig aan Airopack? Hij doet nog steeds wat geheimzinnig over zijn joint venture met Innovative Packaging Solutions (IPC) van de Nederlandse familie Kelders. IPC is in Zwitserland op de beurs genoteerd.

Airopack is een nieuwe kunststofverpakking voor toepassingen in de cosmetica, bijvoorbeeld voor zonnecrème, haarlak of deodorant. De eerste klant is Super-Max, een Aziatische producent van scheerproducten. Airopack is een vervangproduct uit pet voor de klassieke spuitbus of aerosol.

“Airopack is niet ontvlambaar, het stoot 65 procent minder CO2 uit en je kan het recycleren”, legt Dirk De Cuyper uit. Vanaf december zou de massaproductie opstarten in Zwitserland. Maar Resilux gaat verder. Dirk De Cuyper laat uit een van zijn Airopack proefbuizen scheergel vloeien. “Die hebben we zelf ontworpen. We moesten wel, want de scheergel uit aerosol kunnen we niet gebruiken. We gaan ook toepassingen maken voor gel, haarlak, zonnecrème. Zo ben ik dus in de cosmetica verzeild geraakt. En dat was nu echt de bedoeling niet…”

Een merkwaardige transformatie van een beursgenoteerde petflessenproducent. Misschien gaat Resilux straks dan toch nog de hebberige beursjongens overtuigen.

WOLFGANG RIEPL, FOTOGRAFIE JELLE VERMEERSCH

“Ik wil geen rommel en een balans vol schulden kopen. Zelf nieuwe klanten werven is veel goedkoper. Je moet gewoon een extra productiemachine plaatsen” Dirk De Cuyper

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content