Processen, bibberbankiers en lefgeld voor papieren zakjes

Eén man met een lumineus idee. En twee zakenpartners. Meer heeft Europochette niet nodig om een beloftevol én spannend verhaal te schrijven. Alles draait rond bestekpochetten.

U kent het vast, maar stond er eigenlijk niet bij stil dat het ook geproduceerd dient te worden. We hebben het over de papieren zakjes waarin uw servet en bestek steken die u almaar vaker tegenkomt op winderige kustterrassen en in hippe brasserieën. Het idee is zo simpel, dat het weer geniaal wordt: de horeca-uitbater spaart tal van kostbare tijd uit, omdat hij geen bestek meer in servetten hoeft te rollen, en het bespaart de klant de frustratie dat diens servet bij de eerste windzucht bij zijn buurman belandt, zodra hij begint te eten.

Marnix Van Kerckvoorde claimt dat hij de geestelijke vader is van het originele ontwerp. Zijn bestekpochet, want zo heten die zakjes, ontstond als een diversificatieconcept dat groeide uit zijn drukkerijactiviteiten. Actief in de branche van het reclamedrukwerk, zag hij die kernactiviteit slinken en begreep hij dat hij moest diversifiëren. Maar de banken hadden er geen vertrouwen in, trokken de stekker uit de kredietlijnen en lokten zo het faillissement uit. In zijn businessplan, opgemaakt om zijn kredietlijn open te houden, ging Van Kerckvoorde uit van een verkoop van 1,7 miljoen pochetten. De banken geloofden niet in het plan. En kregen prompt gelijk: in 2003, het eerste jaar dat Europochette actief was, verkocht Van Kerckvoorde geen 1,7 miljoen bestekpochetten, maar 13 miljoen stuks.

In 2006 veerde de teller op naar nagenoeg 100 miljoen stuks. Maar de verwachtingen zijn hooggespannen: 10 miljard stuks per jaar, dát is de marktprognose van een studie op basis van het aantal horecazaken in Europa. Een indicatie: op de Europese servettenmarkt circuleren zowat 25 miljard stuks per jaar.

Juridische gevechten

Terwijl Marnix Van Kerckvoorde de ontgoocheling van het faillissement doorslikte, vond hij in Werner De Neve en Rudi De Kerpel twee bevriende zakenpartners die wél geloofden in zijn concept. Het duo richtte de vennootschap Europochette op en zette Van Kerckvoorde op de stoel van bedrijfsleider. Hij had destijds de helderheid van geest om het model van zijn bestekpochet bij het Benelux Merkenbureau te deponeren, om eventuele kapers van zijn kust te houden. Een niet onbelangrijk detail. Europochette heeft al processen gewonnen van producenten die ook wel iets zagen in dergelijke pochetten. Momenteel loopt een procedure tegen het Zweedse Duni AB, een van de grote jongens uit die wereld, dat met zijn Sacchetto wel héél erg leentjebuur lijkt te hebben gespeeld bij Europochette. Bij Duni, eigendom van het Scandinavische durfkapitaalfonds EQT, kregen we geen reactie op onze vragen. Als Europochette ook dit proces wint, is er een belangrijk precedent geschapen.

“Het probleem is dat je enkel het model van de pochetten kan beschermen,” zucht Van Kerckvoorde. “Het is bijgevolg een kwestie van tijd vooraleer we het onderspit delven, eenmaal er maar voldoende afgeweken wordt van het initiële ontwerpmodel.” Voegt Werner De Neve eraan toe: “Maar we zullen elke inbreuk juridisch blijven aanvallen.”

Van de gevangenis naar Polen

Die juridische besognes kunnen de pret én de productiviteit niet drukken. Een flink deel van de productie is inmiddels geautomatiseerd, maar handwerk blijft een constante. “In het begin werkten we samen met de gevangenis van Brugge, waar een deel van de productie werd verpakt,” vertelt Van Kerckvoorde. “Maar door de veelvuldige stakingen van de cipiers raakten we achter in onze leveringen.”

De productie werd verhuisd naar Polen, waar een eigen vestiging en vennootschap werd opgezet. In totaal werken er nu zo’n 80 mensen voor Europochette, van wie een tiental in België. In Ninove gebeurt hoofdzakelijk het intellectuele werk: wie een eigen logo of boodschap op zijn pochetten wil, stuurt het ontwerp gewoon door.

In Frankrijk en Spanje is een verkoopkantoor opgezet, in de hoop de piekmomenten beter te verdelen. “Zowat de helft van onze omzet draaien we nu in de drie warmste maanden,” verduidelijkt De Neve. “In Frankrijk hebben we daarom nu ook gefocust op de skigebieden, wat aardig lukte.” Vandaag is België nog goed voor een kwart van de verkoop, Nederland neemt 35 % voor zijn rekening. De andere landen van belang zijn Spanje, Duitsland, Groot-Brittannië en Polen. Met een grote horecagroep uit Frankrijk werd zopas een proefcontract getekend. “Ze nemen drie miljoen stuks af als test. Als de verkoop overeenstemt met hun verwachtingen, tekenen zij alleen al voor een jaarverbruik van 40 miljoen stuks,” glundert Rudi De Kerpel. Bovendien werd ook net gestart met de proefverkoop in België van pochetten aan de particuliere markt. De Kerpel: “Denk maar aan de talloze barbecues en tuinparty’s.”

Politieke netwerker aan boord

Zakenpartners Werner De Neve en Rudi De Kerpel lijken een goede zaak te hebben gedaan met het businessconcept van hun gemeenschappelijke vriend. Europochette staat los van hun dagelijkse activiteiten. Werner De Neve is zaakvoerder van Neopack, een bedrijf actief in de productie van eenmalige verpakkingen, voornamelijk voor de voedingsindustrie. Rudi De Kerpel is van vele markten thuis. Hij is onder meer actief als ondernemer met de tuincentra Eurotuin in Merelbeke en Deinze, en heeft een handvol bestuursmandaten. Voorts is hij berucht als politieke netwerker, notoir lid van de denkgroep ‘In de Warande’ en klankbord van Jean-Marie Dedecker in diens streven om zijn politieke partij Lijst Dedecker vorm te geven. Beide hebben een liberaal verleden.

Vaak gewiekst, soms hard, maar altijd correct – zo omschrijven zakenlui De Kerpel. Europochette is voor hem een zoveelste investering met het oog op de lange termijn. “Ik houd nu eenmaal van ondernemen,” zegt De Kerpel bijna vergoelijkend. De plannen met Europochette? “We willen het bedrijf verder uitbouwen en op Europese schaal een stevige voet aan de grond hebben.” Tegenover een financiële injectie door een institutionele of industriële partner wordt niet bij voorbaat neen gezegd. “Het zou ons bijvoorbeeld kunnen helpen om meer buffers aan te leggen in de productie. En het biedt ook een uitstaphorizon op de langere termijn. We zijn vooreerst zakenpartners, dus niet familiaal-emotioneel verbonden met het bedrijf. Anderzijds willen we ook niet tegen om het even welke prijs of voorwaarden een deel van het kapitaal openstellen,” aldus De Kerpel.

Lieven Desmet