“Positie Patrick Steverlynck wordt onhoudbaar”

Picanol lijkt zwaar gestigmatiseerd door de ontdekking vorige donderdag van nepfacturen die aan ex-CEO Jan Coene voor een bedrag van 743.147 euro zouden zijn betaald. De gevolgen lijken verstrekkend.

De bewuste facturen, zo’n acht à negen in totaal, hebben betrekking op de boekjaren 2001, 2002 en 2003. Ze zijn gebaseerd op een contract dat de handtekening draagt van gewezen Picanol-voorzitter Patrick Steverlynck. Die laatste zegt zich daarvan niets meer te herinneren.

Op de vraag of de positie van familiaal aandeelhouder Patrick Steverlynck – die via een Stichting Administratiekantoor 55,12 % van Picanol controleert en vice-voorzitter is van de raad van bestuur – daarmee niet in het gedrang komt, antwoordt huidig CEO ad interim Luc Van Nevel: “Dat is een issue. Het is fair om te zeggen dat de positie van Patrick Steverlynck moeilijk houdbaar wordt. Met die facturen hebben hij en Jan Coene aan Deminor de kogels verschaft om met een mitraillette te vuren. En er is veel collateral damage aangericht.”

Toch wil Van Nevel nog niet spreken van een vertrouwensbreuk. “Ik zal het finale rapport van PricewaterhouseCoopers afwachten en dan mijn verantwoordelijkheid nemen om de rekeningen te vereffenen.”

Patrick Steverlynck stelt zich borg

Het derde en laatste deel van het PWC-onderzoek, dat klaarheid moet brengen over de eventuele belangenvermenging tussen Picanol en bepaalde (familiale) leden van de raad van bestuur, wordt eind deze maand afgerond. Als ook hier onregelmatigheden opduiken, lijkt Patrick Steverlynck een definitief kruis te kunnen maken over zijn bestuursmandaat. Als voorzitter plaatste hij ook al op 1 februari 2001 – zonder medeweten van de raad van bestuur – zijn handtekening onder een sign-upcontract waarin Jan Coene zo’n 6,56 miljoen euro uitbetaald kreeg.

Het nettogedeelte van dat bedrag, 2,99 miljoen euro, werd op 3 januari 2005 (officieel op valutadatum 31 december 2004) door Coene terugbetaald aan Picanol. Het resterende saldo moet uiterlijk tegen 31 oktober 2007 worden teruggestort. Jan Coene probeert dit laatste bedrag nu te recupereren bij de fiscus. Als de belastingautoriteiten slechts een deel of niets terugbetalen, moeten Coene en Pasma NV (de vennootschap van Steverlynck) deze som zelf ophoesten. Opvallend is dat Steverlynck zichzelf borgstelt voor de terugstorting (met intresten naar rato van 3 % per jaar).

De totale som van 6,56 miljoen euro van de sign-uppremie is al als uitzonderlijke opbrengst voor het boekjaar 2004 geboekt. Als dit niet was gebeurd, lag het nettoverlies van Picanol nog een fors stuk hoger dan de 2,31 miljoen euro die vorige week werd gerapporteerd. In 2003 was er nog een nettowinst van 12,6 miljoen euro.

Intussen woedt het juridische steekspel tussen Johan Verbist (Linklaters De Bandt), de advocaat van Jan Coene, en Luc Van Nevel voort. Verbist toont zich verwonderd over de uitlatingen van Van Nevel. “Terwijl hij op een persconferentie met scherp schiet naar Jan Coene over diens zogenaamde valse facturen, wist hij op dat ogenblik zeer goed dat die facturen een onderling akkoord waren tussen Picanol en Jan Coene. Ze hebben deels betrekking op de terugbetaling door Picanol van de belasting op het geschrapte aandelenoptieplan.”

De CEO ad interim van Picanol ontkent dit. “We hebben Jan Coene verleden week in gebreke gesteld in verband met die facturen. Hij kreeg tot 14 februari om alles terug te betalen. Dat is niet gebeurd. Er werd aangestuurd op een dading. Ik heb dat geweigerd.”

“Maak Picanol niet kapot a.u.b.”

Behalve voorlopig onbeantwoorde vragen over aansprakelijkheden worden langzaam ook de contouren zichtbaar van Picanols toekomst. Voor een volledige verkoop van het bedrijf is er momenteel geen meerderheid. Een alternatieve optie is een financiële partner vinden die voor een brugfinanciering zorgt en eventueel de minderheidsaandeelhouders uitkoopt. Een andere piste is een industriële partner binnenbrengen die het cyclische karakter van het bedrijf afremt, de groei veiligstelt en de aandeelhouders die dat willen de mogelijkheid biedt om uit te stappen (eventueel met een delisting).

Een piste die ook Luc Van Nevel niet ongenegen lijkt. “Maar wie zal toetreden tot de vennootschap als de huidige familiale aandeelhouders hun controlebelang niet opgeven?” vraagt Erik Bomans van Deminor zich retorisch af. Of de familie dat zélf inziet? Emmanuel Steverlynck, de vader van Patrick, kregen we even aan de lijn in Zwitserland: ôIk ben 83 jaar, oud en moe. Ik heb geen zin om met de pers te praten. Eén ding toch: Picanol is een mooi Vlaams bedrijf, maak het niet kapot. Merci. ô

Lieven Desmet Piet Depuydt

Lieven Desmet Piet Depuydt

“Ik ben 83 jaar, oud en moe. Ik heb geen zin om met de pers te praten. Eén ding toch: Picanol is een mooi Vlaams bedrijf, maak het niet kapot. Merci.” (Emmanuel Steverlynck, de vader van Patrick)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content