Pleidooi Milquet tegen EU-werknemers heeft averechts effect y

Het is altijd jammer als belangrijke sociaaleconomische dossiers in electoraal en partijpolitiek vaarwater komen. Zo het voorstel van federaal minister van Werk Joëlle Milquet (cdH) om het vrije verkeer van Oost-Europese werknemers in België nog eens uit te stellen tot 2011. Daarmee hoopt Milquet electoraal te scoren, want ze kan pochen dat ze vermeden heeft dat in deze moeilijke tijden Belgische jobs bedreigd worden door buitenlandse werkkrachten. Met dat standpunt staat de federale minister van Werk op dezelfde lijn als het Vlaams Belang. VB-Kamerlid Filip De Man stelde schamper dat hij voor één keer “oui zegt tegen Madame Non”.

Milquet slaat met haar pleidooi de bal dan ook volledig mis en wel om verschillende redenen. Ten eerste: de grenzen gesloten houden voor Polen en co is een garantie dat ze via illegale constructies in België komen werken. Dat is nu al het geval. Oost-Europeanen werken via onderaanneming of in een systeem van schijnzelfstandigheid toch in België. Dat is het averechtse effect van het beleid van de jongste jaren. Want met de uitbreiding van de Europese Unie in 2004 kregen de landen de kans om overgangsmaatregelen te nemen en de grenzen slechts deels open te zetten voor werkkrachten uit de nieuwe lidstaten. België koos voor die overgangsmaatregelen. Werknemers uit Oost-Europa moesten een lange procedure doorlopen. In 2006 werden de regels versoepeld voor knelpuntberoepen. De voordeur werd dus op een kier gezet, maar tot veel resultaat heeft dat niet geleid. Oost-Europeanen kiezen nog altijd massaal voor de achterdeur om binnen te glippen.

De tweede fout van Milquet is dat ze denkt jobs te redden door de grenzen dicht te houden. Het is niet omdat er de komende maanden duizenden banen verloren gaan dat daarmee de tienduizenden knelpuntvacatures in een handomdraai verdwijnen. Ook in barre economische tijden zal er een tekort aan lassers, loodgieters, verplegers en ingenieurs blijven. Die vacatures raken gewoon niet ingevuld omdat mensen met de geschikte competenties ontbreken. In veel gevallen zit er weinig anders op dan werkkrachten uit andere EU-landen aan te trekken.

Het pleidooi van Milquet is nog om een derde reden totaal ongeloofwaardig. Enerzijds wil ze de grenzen zo lang mogelijk dichthouden voor werkkrachten uit EU-landen, maar anderzijds is ze voorstander van een massale regularisatie van illegalen en van een ‘open deur’-asielbeleid. Een van de redenen waarom er voor dit dossier nog geen oplossing is gevonden, is het verzet van onder andere cdH tegen een snelle regularisatie voor asielzoekers die hier al een job hebben. Blijkbaar ziet Milquet meer heil in een ongecontroleerde immigratie die sowieso de sociale zekerheid onder zware druk zet, boven een aan werk gekoppelde migratie die er net voor zorgt dat die werknemers in België sociale bijdragen betalen. Een vreemd standpunt voor iemand die toch altijd een fervente voorstander is geweest van een goed werkende en royaal gestijfde socialezekerheidskas.(T)

Door Alain Mouton