“Een solidariteitsbijdrage.” Zo noemt de federale regering de belasting op effectenrekeningen waarover ze een akkoord heeft bereikt. De belasting lag gevoelig in de regering. Ze probeert liberale kritiek in de kiem te smoren door erop te wijzen dat de belasting gebruikt zal worden om de extra uitgaven in de gezondheidszorg door de coronacrisis te financieren.
Dat is platte politieke marketing. De effectentaks zal de gezondheidszorg (met een budget van 30 miljard euro), en zeker de sociale zekerheid, niet redden. Als we ervan uitgaan dat die vermogensbelasting zoals verwacht 468 miljoen euro opbrengt, is dat ruim onvoldoende om de meerkosten door corona te financieren. De impact van de epidemie op de gezondheidszorg wordt voor dit jaar geraamd op 1,36 miljard euro. Volgens het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (Riziv) kosten maatregelen als de coronatests en de triagecentra iets meer dan 1 miljard euro en de ziekenhuisopnames 316 miljoen euro. En dan hebben we het nog niet over de 200 miljoen euro eenmalige steun voor het ziekenhuispersoneel die de federale regering vorige week heeft toegekend.
De effectentaks zal de gezondheidszorg niet redden.
Dat geld van kapitaalbelastingen gebruikt wordt om de sociale zekerheid te stutten, is niet nieuw. Ongeveer twee derde van het gezondheidsstelsel wordt gefinancierd door sociale bijdragen. De rest komt van de alternatieve financiering van de sociale zekerheid en een evenwichtsdotatie uit de algemene begroting, die onder meer gehaald wordt uit belastingen op beleggingen. Het is dan ook verkeerd te poneren dat de federale regering een nieuwe solidariteit invoert door de opbrengst van de effectentaks te gebruiken om een deel van de sociale zekerheid te redden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier