Passie

Valentijn is de ideale periode om films te presenteren die bulken van de hartstocht : individuele en familiale passie in het indrukwekkende “Lone Star” van John Sayles, en passie voor het theater in Al Pacino’s sprankelende Shakespeare-adaptatie “Looking for Richard”.

” Lone Star” is intussen al de tiende langspeelfilm van de Amerikaanse scenarist en regisseur John Sayles. Ondanks zijn uitstekend oeuvre (met films als ” Return of the Secaucus Seven“, ” City of Hope“, ” Passion Fish” en ” The Secret of Roan Inish“) bleef Sayles nochtans een randfiguur. Hopelijk brengt het schitterend geconstrueerde ” Lone Star” daar verandering in.

In een Texaans-Mexicaans grensstadje vormen een onopgeloste moordzaak en de onthulling van een standbeeld ter nagedachtenis van een heroïsche ordehandhaver de aanleiding voor een generatiedrama. Daarin wordt de invloed van de geschiedenis op het individu in een razend knap geschreven flashbackstructuur verteld. Etnische verscheidenheid, racisme, klasseverschillen, corruptie en uitbuiting zijn steeds weerkerende thema’s in Sayles’ maatschappijkritische studies. In “Lone Star” worden ze verweven met de persoonlijke graaftocht in het verleden van respectievelijk de Anglo-Amerikaanse sheriff Sam Deeds, de Mexicaans-Amerikaanse onderwijzeres Pilar en de Afro-Amerikaanse legerofficier Delmore Payne.

De ingenieusiteit van John Sayles schuilt, naast zijn uitzonderlijke vertelkracht, in de karakterisering van zijn personages. De sociale en persoonlijke achtergrond van elk personage is gefundeerd en tot in de details uitgewerkt. “Lone Star” mag qua look misschien klassiek overkomen, de film doorbreekt in zijn eigenzinnigheid alle klassieke genreconventies.

Met ” Looking for Richard” maakt acteur Al Pacino een opmerkelijk regiedebuut. Uitgangspunt voor deze productie is Shakespeare‘s ” Richard III“. Pacino maakt echter geen conventionele toneelverfilming. Met zijn aanpak, die zich situeert tussen een documentaire en fictie, wil hij Shakespeare en de betekenis van deze Britse auteur bij het grote publiek kenbaar maken. Samen met zijn acteurs en mensen die hij ontmoet op straat, gaat Pacino op zoek naar het personage van Richard III. Tussen de verschillende interviews in, worden bepaalde fragmenten van het stuk opgevoerd, zodat de toeschouwer een soort Readers Digest-versie van “Richard III” te zien krijgt. De overgangen tussen de “gespeelde” delen en de documentairefragmenten zijn perfect in elkaar geïntegreerd. Op zich lijkt Pacino’s benadering saai en belerend. Maar niets is minder waar. “Looking for Richard” is een originele, gedreven, begeesterde en aanstekelijke interpretatie van een vroege Shakespeare-klassieker.

Piet Goethals

Lone Star Indrukwekkend.