Overheid onderhandelt met de rug tegen de muur over verkoop overheidsgebouwen

De versnelde verkoop van 62 overheidsgebouwen voor eind 2006 is juridische zelfmoord. Advocaat Carlos De Wolf voorspelt dat de Raad van State het contract kan vernietigen.

De regering zet, nadat de Raad van State de operatie via een vastgoedbevak had afgekraakt, 62 overheidsgebouwen in de etalage. Iedereen kan tegen volgende week vrijdag, 22 december 2006, een bod doen. In volle kerstperiode buigt het kabinet van minister van Financiën Didier Reyners (MR) zich over de kandidaten. Op 29 december moet de deal rond zijn.

Carlos De Wolf is een van de topadvocaten op het vlak van openbare aanbestedingen en aannemingsrecht. Omdat hij niet bij dit dossier betrokken is, kan hij als een onafhankelijke insider spreken.

TRENDS. In een halve maand onderhandelen de regering en de privésector over de verkoop van een half miljard euro vastgoed. Verstandig?

CARLOS DE WOLF (ADVOCATENKANTOOR DE WOLF). “Het is waanzin. Voor overheidsopdrachten geldt normaal gezien een minimumtermijn van 30 dagen. Het is in strijd met het Europees Verdrag dat alle overheidscontracten transparant moeten gebeuren, met de nodige bekendmakingen en met voldoende mededinging. Terwijl deze verkoop op een drafje achter de schermen gebeurt. Op deze tijd kunnen de partijen bij wijze van spreken niet eens de foto’s van de gebouwen verzamelen, laat staan voldoende informatie vergaren als goede basis voor een bod. Zo verliest de koper uiteraard een deel van de opbrengst.”

De verkoop zelf rust dus op een wankele juridische basis?

DE WOLF. “Men kan deze procedure niet genadeloos genoeg afstraffen, ook juridisch niet. Elke advocaat zal in opdracht van kandidaat-kopers met plezier deze procedure aanvechten voor de Raad van State. Deze rechtbank is heel wat actiever. Denk maar aan de vernietiging van de toewijzing van de bevak. De regering deed een beroep op een versnelde procedure en riep daarvoor het algemeen belang in. Voor het kabinet-Reynders bestond het algemeen belang er blijkbaar in dat men geld kan uitgeven dat men niet heeft. Ook deze snelle procedure heeft geen enkele nuttige reden.

“Elke koper weet dat de regering met de rug tegen de muur staat, omdat ze de verkoop per se dit jaar in de begroting wil schrijven. Mocht een ondernemer zo tewerkgaan, duidt de rechtbank een voorlopige bewindvoerder aan om zijn bedrijf voor verder onheil te beschermen.

“Ik heb zoiets zelf meegemaakt met de verkoop van het Antwerpse Justitiepaleis, eind december 2005. Om de bouwprijs (een kwart miljard euro) uit de begroting te houden, moest mijn klant, Justinvest, het gebouw vlak voor Kerstmis verkopen. In de zaal van het Justitiepaleis, waar de openbare verkoop werd gehouden, dook welgeteld één kandidaat op: Cofinimmo. Die deed een bod van 112.000 euro, belachelijk laag. Tot drie keer werd gebeld naar het kabinet van Didier Reynders. Of ze het echt meenden, die verkoop? Het verkoopcontract moest en zou getekend worden voor eind december. Punt. Met alle gevolgen vandien. Dan zet je je verstand op nul.”

EXTRA INFORMATIE OP WWW.TRENDS.BE

De studie ‘Commercieel vastgoed in België – De slapende miljarden van het Belgische bedrijfsleven’. En andere artikelen over de verkoop van de overheidsgebouwen.

Hans Brockmans