Overheid moet betrouwbaarder worden

U houdt van risico’s? Dan moet u gegarandeerd bij de overheid zijn, een onbetrouwbare contractant. Pieter De Crems kanonnen en Patricia Ceysens’ materieel voor pantservoertuigen gelden als jongste voorbeelden van de ongeoorloofde manier waarop de publieke partner soms te werk gaat.

Voormalig minister van Defensie, de PS’er André Flahaut, bestelde voor 42 miljoen euro geschutskoepels bij CMI in Luik (zie blz. 56). De Inspectie van Financiën zei in 2005 dat er een electoraal reukje aan de keuze zat. Flahauts opvolger en aartsvijand, de zich superprofilerende Pieter De Crem (CD&V) – de socialist noemt hem een “klootzak” – zei het contract te willen verbreken. Daar sta je dan als onderneming.

CMI moet De Crems woorden niet al te ernstig nemen. We moeten dat nog zien gebeuren, de verbreking van die overeenkomst. Het is niet omdat een minister, die tijdelijk de portefeuille in handen heeft, zoiets aankondigt, dat het een feit wordt. De nieuwe excellentie op Defensie kreeg binnen de regeringscoalitie de wind meteen van voren en de kwestie zit nu in een werkgroep. Die geeft binnen enkele weken uitsluitsel, belooft De Crems woordvoerder.

Dat valt af te wachten. Andere regeringskringen zeggen dat de kanonnen van CMI hoogstwaarschijnlijk niet op de regeringstafel van Verhofstadt III zullen belanden. Trouwens, als de overheid het contract verbreekt, zal ze een schadevergoeding moeten betalen. En zal de belastingbetaler moeten opdraaien voor zoveel politieke touwtrekkerij.

Partijpolitiek voert eveneens de boventoon in het jongste Vlaamse wapendossier. Minister van Economie Patricia Ceysens (Open VLD) gaat akkoord dat de firma Mol in Hooglede voor 56 miljoen euro materieel voor pantsers uitvoert naar Groot-Brittannië. Via het bedrijf BAE Landsystems zullen de goederen uiteindelijk in Saudi-Arabië belanden.

Moord, brand en doodslag. De verontwaardiging droop van het parlementaire spreekgestoelte. De bewindsvrouw slaagde er in het halfrond niet in haar critici van zich af te duwen. Er volgde een informatieronde in besloten kring, zonder de oppositie, en nadien moesten de verontwaardigde gekozenen toegeven dat de politica niets te verwijten viel.

Wat een circus. De zwartepiet werd handig doorgespeeld naar Ceysens’ voorgangster Fientje Moerman. Zij moest opstappen vanwege geknoei op haar kabinet. Dus is het zo gepiept om haar de schuld van het knoeiwerk rond de firma Mol in de schoenen te schuiven.

Knoeiwerk? Moerman ging niet akkoord met de uitvoer. Hoe kunnen de Vlaamse vredesduiven het dan over Moermans knoeiwerk hebben? Soit. Mol in Hooglede kreeg eerst te horen: sorry, het zaakje gaat niet door. Later vond het in zijn mailbox de boodschap: oeps, foutje. Het mag wel. Ga uw gang.

Probeer in die omstandigheden maar eens een productieplanning te maken. Dat politieke gedoe treft overigens niet alleen de ondernemers – wat voor sommigen een sport is. De werknemers van die bedrijven, ook kiezers, dragen niet minder de gevolgen van dat politieke spel. (T)

Door Boudewijn Vanpeteghem