OPEC ALS STEEDS MACHTIGER DEALER

Vroeg of laat raken fossiele brandstoffen uitgeput, maar voorlopig zit de wereld nog lang niet door de voorraad heen. Met de vandaag bewezen oliereserves kunnen we de huidige wereldconsumptie nog veertig jaar volhouden. Het opsporen en het ontginnen van nieuwe olievelden vergt enorme investeringen: het Internationaal Energieagentschap schat dat er de komende jaren 2200 miljard dollar nodig is om de stijgende wereldvraag naar olie op te vangen. Maar de technologische vooruitgang schuift het punt waarop olie echt schaars wordt nog altijd op in de tijd.

Het vervelende van de zaak is dat die oliereserves vooral te vinden zijn in wat niet meteen de stabielste regio ter wereld is: het Midden-Oosten. Niet minder dan een kwart van de totale bewezen oliereserves zit onder het zand van Saudi-Arabië. Irak is het eerste alternatief, met 10 % van de reserves. Het hele Midden-Oosten controleert twee derde van de bewezen reserves (zie grafiek: Wereldwijde oliereserves). De komende decennia zal het marktaandeel van de Opec dus alleen maar toenemen.

Als tegenzet willen de Verenigde Staten de reserves van Alaska ontginnen, maar die zijn eigenlijk onbeduidend. BP zocht het dan weer in Rusland en sloot een joint venture met de lokale olieproducent TNK. Alleen is Rusland amper goed voor 5 % van de bewezen reserves. Dat is veel te weinig om de macht van Opec te breken. Vandaag is alleen Saudi-Arabië in staat om de wereldwijde oliebevoorrading én dus ook de olieprijs te controleren.

Een stabiele, pro-westerse Saudische regering is daarom de beste verzekering tegen olieschokken. Maar de heersende pro-Amerikaanse koninklijke familie ligt in de clinch met de fundamentalisten. Als radicalen als Osama Bin Laden de macht grijpen, mag u zich klaarmaken voor lange wachtrijen aan de pomp. Een ander risico is dat terroristen vroeg of laat de olie-infrastructuur van de Saudi’s opblazen.

Wat kan het Westen doen? Minder olie verbruiken, is een deel van de oplossing. Europa, bijvoorbeeld, verbruikt vandaag niet meer maar ook niet minder olie dan tijdens de eerste oliecrisis in de jaren zeventig. Dat betekent nog altijd dat onze economie stilvalt als Saudi-Arabië de oliekraan dichtdraait.

Zolang de westerse economie verslaafd blijft aan olie, ligt het lot van de bevoorrading in handen van een steeds machtiger dealer. Waterstof biedt een structurele oplossing omdat het in staat is onze economie te laten afkicken van olie én omdat we zelf kunnen produceren en dealen.