“Op Tomorrowland sta ik in de frontlinies mee te dansen”

“Er zijn weinig muziekgenres die ik niet apprecieer. Ik houd van jazz, rock, wereldmuziek, elektronische dansmuziek. Zelfs de lichtere pop mag er zijn — als het goed gedaan is, weet ik die te waarderen. The Grateful Dead, The Who, The Rolling Stones en The Almond Brothers waren de grote vier uit mijn middelbareschooltijd. Sindsdien ben ik de muziek blijven volgen, van de punk tot R.E.M. en Coldplay. Die laatste heb ik nog zien optreden in een zaaltje voor tweehonderd man. Maar ik heb ook elf jaar na elkaar het New Orleans Jazz and Blues Festival bezocht. Recente concerten die ik heel erg goed vond, waren van Mumford and Sons en van die fijne Belgische groep, Intergalactic Lovers.

“Ooit speelde ik zelf muziek, klarinet en saxofoon. Ik was lid van een Texas-swingband. We brachten vooral covers van Asleep at the Wheel en Bob Wills and the Texas Playboys, als die namen je iets zeggen. Maar dat is lang geleden. Mijn zoon zit volop in de muziek: hij studeert aan het London College of Music. Hij wil muzikant of producer of iets van die aard worden. Hij en ik danken die gevoeligheid voor muziek aan mijn moeder. Ze is een uitmuntende zangeres, ze is 81, maar heeft nog een absoluut gehoor. Vraag haar om fa kruis te zingen en ze zit er van de eerste keer pal op.”

Instant creativiteit

“Dat ik zelf muziek heb gespeeld, kleurt mijn beleving, denk ik. Muziek kan heel technisch zijn. Je moet het instrument bedienen, waar wel wat bij komt kijken, en er is de bijna wiskundige opbouw van structuren en harmonieën. Maar tegelijk is muziek een verbazingwekkend platform voor creativiteit, innovatie en expressie.

“Daarom houd ik zo van liveoptredens. Op een geslaagd concert raffelt de groep niet klakkeloos haar nummertjes af, er is plaats voor instant creativiteit. Ik verwacht van een optreden dat het persoonlijk is. Sommige bands capteren de energie die in de zaal hangt en geven die terug aan het publiek. Daar zit voor mij de meerwaarde van livemuziek.

“Ik ga naar concerten in de Ancienne Belgique en de Botanique in Brussel, en in De Roma in Antwerpen. Ik ben naar Pukkelpop geweest, twee keer naar Rock Werchter. Mijn vrouw gaat al eens mee, maar een concert is ook een mooie gelegenheid om er met vrienden op uit te trekken.”

Beter mens

“Ik ben ook naar Tomorrowland geweest. Met de jaren is mijn muzikale smaak breder geworden. Je ziet dikwijls dat mensen met ouder te worden minder openstaan voor nieuwigheden, maar bij mij is het net omgekeerd. Stel je voor, ik ben bijna zestig, en sta ik daar op Tomorrowland in de frontlinies mee te dansen! Dat had ik mezelf vijf jaar geleden niet zien doen. Komt er daar een meisje op me af, en ze gilt: ‘Oh my god! Ongelofelijk, mijn vader zou nooit naar een festival als dit komen!’ Ik weet nog altijd niet of dat een belediging of een compliment was.

“Je mist veel van de veelzijdigheid van muziek als je altijd vanuit je eigen referentiekader denkt. Dat is met mensen net zo. Ik kan erover meespreken: ik ben geboren in Amerika, groeide op in Engeland, woonde in Joegoslavië, werkte in Japan, Zweden, Australië, Azië, en nu in België. Ik krijg te maken met een enorme diversiteit van mensen, met hun verschillende stijlen, gedragingen en verwachtingen. Eerst luisteren en dan pas spreken, komt dan goed van pas. Die ingesteldheid heeft me zeker geholpen de CEO te worden die ik nu ben. Ik ben er ook een beter mens door geworden. En een betere muziekliefhebber natuurlijk.”

FILIP HUYSEGEMS, FOTOGRAFIE DEBBY TERMONIA

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content