Veertig jaar geleden ontstond in Oost-Vlaanderen Solidariteit voor het Gezin als een humanistisch alternatief in de gezins- en bejaardenhulp. Tegenwoordig is het een onafhankelijke dienstenleverancier met een divers aanbod.
Solidariteit voor het Gezin profileert zich als een leverancier in geïntegreerde zorg. Die aanpak biedt een patiënt of een klant een keuzemenu dat gaat van een maaltijdservice of poetshulp tot volwaardige thuisverpleging. Het aanbod bevat ook kinderdagverblijven, een dagoppas voor zieke kinderen en twee centra voor kinderen met opvoedingsproblemen.
De belangrijkste motor van de organisatie blijft de vergrijzing. Adjunct-algemeen directeur Pol Debrock: “We proberen mensen te ondersteunen om zo lang mogelijk thuis te blijven wonen op een menswaardige manier. Dat heeft soms met noodzakelijke medische diensten te maken, zoals thuisverpleging, maar ook met welzijnsgerichte ondersteuning als huishoudhulp. Die ondersteuning heeft haar limieten, maar de klant bepaalt zelf wanneer de overstap naar een assistentiewoning of een rusthuis nodig is.”
Vrijwilligers belangrijk
Het hoofdkwartier van Solidariteit is in Zwijnaarde, maar de organisatie heeft vertakkingen over heel Vlaanderen en Brussel. Het personeelsbestand telt 5800 werknemers en 1500 vrijwilligers. “Die zijn een belangrijke aanvulling op de professionele zorg”, zegt Debrock. “Het is onbetaalbaar om mensen 24 uur op 24 thuis te verzorgen. De vrijwilligers nemen ondersteunende taken over, zoals helpen met boodschappen of medisch vervoer. Iemand die bijvoorbeeld naar de tandarts moet of op vaste tijdstippen voor nierdialyse naar het ziekenhuis gaat, kan een beroep doen op onze vrijwilligers.”
Een deel van de activiteiten is gesubsidieerd. Soms federaal, soms regionaal. Budgetschaarste is dan nooit ver weg. “We staan liever niet aan de klaagmuur om meer middelen te vragen”, zegt Debrock. “We willen verstandig omspringen met de middelen die we krijgen. Gelukkig beseft de overheid de impact van de vergrijzing en zien we onze middelen stilaan uitbreiden.”
Zo’n 80 procent van de uitgaven van Solidariteit voor het Gezin zijn personeelskosten. Debrock: “Wij moeten het hebben van onze medewerkers. Dat klinkt sloganesk, maar we menen het. Openheid, continuïteit en flexibiliteit staan hoog in ons vaandel, maar je kunt flexibiliteit niet opleggen. Mensen moeten daar uit eigen beweging in meegaan. Gelukkig hebben we ook werknemers die het interessant vinden buiten de reguliere uren te werken.”
Digitalisering
De wereld digitaliseert. Dat heeft ook impact op Solidariteit voor het Gezin. Debrock: “Thuiszorg is niet van 9 tot 5. Ik wil hier geen geloofsbelijdenis voor robots doen, maar soms kan technologie helpen. Denk bijvoorbeeld aan dwaaldetectie voor mensen met beginnende dementie. Als er iets niet in orde blijkt, kun je iemand sturen. We zien digitalisering niet als een bedreiging. Het lijkt ons veel beter om te kijken hoe nieuwe technologie kan helpen om onze klanten beter te bedienen.”
Solidariteit voor het Gezin werkt sinds kort samen met de socialistische thuiszorgorganisaties in de coöperatieve zorgcentrale Z-plus. Dat is een alarmcentrale die technologie gebruikt om de traditionele bellijst voor noodgevallen te verbeteren. Debrock: “We moeten evolueren naar meer zorg op afstand. Er zijn nog tal van mogelijkheden. Maar we zullen altijd mensen nodig hebben.”
Roeland Byl
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier