De mijnbouw- en metalengroep Nyrstar beleeft beroerde tijden. Op korte termijn komt er ook geen beterschap. Topman Roland Junck krijgt nog wel de steun van zijn raad van bestuur, maar het vertrouwen van de markt lijkt hij onherroepelijk kwijt te zijn.
” Roland zit vast in het zadel op dit ogenblik”, zegt Julien De Wilde, de bestuursvoorzitter van Nyrstar. “De raad van bestuur staat nog altijd achter de strategie die werd uitgevoerd. Er is geen enkele reden om daar vandaag aan te twijfelen. Trouwens, waarom zouden we een andere CEO benoemen die in wezen dezelfde strategie gaat volgen?”
Nochtans zijn Nyrstar en zijn topman aangeschoten wild. De ervaren Luxemburger was 4,5 jaar geleden met hoge verwachtingen binnengehaald om een kwakkelend Nyrstar weer op het rechte pad te brengen. Nyrstar was in 2007 onder de vorige CEO, de Australiër Paul Fowler, naar de beurs getrokken, maar nauwelijks een jaar later was het aandeel gekelderd van 20 naar ruim 1 euro. Dat was het gevolg van de ingestorte zinkprijs en de desastreuze aanpak van Fowler.
Junck, in een vorig leven topman van de staalreus ArcelorMittal, zag in Nyrstar een verticaal geïntegreerde zinkgroep en schafte in ijltempo een rist zinkmijnen aan. “Als we geen mijnen gehad hadden, was het waarschijnlijk al in 2011 bijna gedaan geweest met Nyrstar”, zegt De Wilde. Opgeluchte aandeelhouders stuurden de koers al snel opnieuw richting 10 euro en gaven graag thuis toen Nyrstar 1 miljard euro ophaalde. Met dat geld kon Nyrstar ook een langetermijndeal sluiten met de Finse groep Talvivaara. Nyrstar legde zowat een kwart miljoen euro op tafel voor de toekomstige zinkconcentraatproductie van Talvivaara, dat zinkerts produceert via een revolutionair proces.
Zwaar weer
Maar sindsdien is Nyrstar net als andere mijnbouwbedrijven in zwaar weer terechtgekomen. Behalve de daling van de metaalprijzen en de zware herstructureringskosten voor de aangekochte mijnen, blijkt vooral de penibele situatie van Talvivaara een molensteen om de hals van het bedrijf. Talvivaara heeft inmiddels noodgedwongen bescherming tegen zijn schuldeisers aangevraagd en flirt met het faillissement. Als het zover komt, moet Nyrstar 235 miljoen euro afboeken.
“Als Talvivaara valt, zet dat nog meer druk op het bedrijf, dat al gebukt gaat onder 800 miljoen euro schulden”, zegt Danny Reweghs, analist van het beursmagazine Inside Beleggen. Al maakt De Wilde zich sterk dat de Finse regering het niet zover laat komen. “Als Talvivaara sluit, is dat een ramp voor de regio”, zegt hij. De Wilde wijst er voorts op dat de controversiële techniek van Talvivaara “wel degelijk werkt in vele plaatsen voor andere metalen. Ik zie dus geen reden waarom die niet zou werken in Finland.”
Het al broze vertrouwen van de kleine beleggers kreeg de voorbije weken nog een forse knauw door een bikkelhard rapport van de invloedrijke zakenbank Goldman Sachs, die voorspelde dat Nyrstar afstevent op een kapitaalverhoging van 250 à 450 miljoen euro. Voor de aandeelhouders zou dat opnieuw een stevige verwatering inhouden. Ook Reweghs denkt dat een kapitaaloperatie onvermijdelijk wordt. “De druk zal aanhouden en te groot worden, vooral omdat Nyrstar in 2016 enorme leningen moet terugbetalen.” Nyrstar benadrukt dat het over ruim een half miljard euro cash en kaskredieten beschikt, en geen kapitaaloperatie overweegt. “De analistenconsensus over de bedrijfskasstroom ligt toch op 172 miljoen euro. Bovendien voldoen we vandaag aan alle convenanten en dat zal ook morgen zo zijn als de prijzen zo blijven”, zegt De Wilde.
Maar er is meer. Nyrstar riskeert een fikse waardevermindering te moeten slikken op zijn mijnbouwactiva. Die staan voor 720 miljoen euro op de balans. Daarnaast is nog 130 miljoen euro goodwill gerelateerd aan de mijnbouw. Een van de mijnen, Coricancha in Zuid-Amerika, ligt stil, en vertegenwoordigt 30 à 35 miljoen. “De dijk brokkelt af”, zegt Reweghs.
En Nyrstar heeft nog financiële katten te geselen, zoals de op 280 miljoen euro gebudgetteerde projecten om de divisie metaalverwerking op te waarderen, en de omvorming van de Australische site Port Pirie tot een hoogtechnologische metaalverwerkende fabriek. Die laatste operatie moet in 2016 rond zijn en kost 270 miljoen euro, waarvan Nyrstar zelf 80 miljoen moet betalen. “Waar halen ze dat geld?”, vraagt Reweghs zich af. “Het komt allicht ook allemaal te laat. 2016 is niet veraf, terwijl het al snel vier, vijf jaar duurt voor dat project rond zal zijn.”
Geen faillissement
Het gemor over de strategie van Nyrstar zwelt intussen aan. “Het bedrijf heeft nog nul komma nul vertrouwen van de markt”, stelt Reweghs. Intussen nadert de aandelenkoers van Nyrstar steeds meer het akelige niveau van het Fowler-tijdperk. Beurshuizen verlagen hun koersdoel en hun advies op het aandeel. Zo verwacht Petercam een verdere koersdaling naar 1,5 euro en mikt HSBC zelfs op 1,1 euro, terwijl SocGen een prognose van 1,3 euro hanteert en Nyrstar meteen op de verkooplijst plaatste. “Van de beurskoers lig ik wakker”, geeft De Wilde toe. Dat is een pijnlijke zaak.”
Junck is hoe dan ook de gebeten hond. “Ook het rapport van Goldman Sachs was een poging tot liquidatie van Junck. Men moet hem al langer niet meer in Londen. Vooral de Talvivaara-historie wordt hem serieus aangewreven, dat het allemaal vooraf werd betaald en het bedrijf nu nog 235 miljoen euro kan kosten”, legt Reweghs uit. “Maar ook zijn koppigheid wordt hem verweten, en dat Nyrstar altijd achter de feiten aanholt. Bovendien is hij te agressief geweest in het mijnbouwverhaal. Maar het meest teleurstellende vind ik dat hij veel te weinig zelfkritiek heeft laten zien en te lang alleen maar de positieve kant van de medaille heeft willen tonen.”
Junck zelf wil van wijken geen weten. Ondanks de vele uitdagingen van Nyrstar wordt niet gevreesd voor een faillissement van het bedrijf, dat in Balen een belangrijke zinksmelter heeft. “Ik geloof niet dat het voortbestaan van het bedrijf bedreigd is”, zegt ook Reweghs.
“Ik ben overtuigd dat we Talvivaara recht kunnen trekken en de schuldenlast kunnen verlagen”, zegt De Wilde. Ik laat momenteel dus geen slaap over Nyrstar. Als morgen de metaalprijzen naar beneden donderen, zoals in 2009, zal ik wel wakker liggen. Maar daar zijn we ook uit geraakt”, besluit De Wilde.
BERT LAUWERS
“De raad van bestuur staat nog altijd achter de strategie die is uitgevoerd” Julien De Wilde
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier