Nooit te oud om te leren

Marc Buelens
Marc Buelens Professor-emeritus aan de Vlerick Business School.

De auteur is hoofddocent aan de Universiteit Gent en partner van de Vlerick Leuven Gent Management School.

Reacties: marc.buelens@trends.be

U weet het ook: dankzij CRM (customer relationship management, een gedisciplineerde werkwijze waarbij het optimaliseren van alle contacten met de klant centraal staat) vergroot u uw verkoopsucces, levert u optimale klantenservice en neemt u goed onderbouwde zakelijke beslissingen. Het enige wat u nodig hebt, is – naast de wil om te slagen – een goede database en uiteraard de juiste leverancier van software.

Uiteraard beschikt mijn bank over beide. In hun database zit ongetwijfeld ook mijn verjaardag (over enkele dagen word ik 55) en dus is hun superieur-CRM in actie getreden. Niet helemaal, want ik werd aangesproken met ‘geachte mevrouw, geachte heer’ en iedereen weet toch dat ik sinds het laatste operatief ingrijpen niet langer biseksueel ben.

Maar nu terzake. De titel van de CRM-actie luidde: computercursus speciaal voor onze cliënten van 55 en ouder. Klein foutje natuurlijk, ik moet nog 55 worden, maar met de traagheid waarmee ik mijn brieven lees, had het altijd gekund dat ik die brief pas las in juni. Ik word in die brief uitgenodigd (en ik betaal maar 59 euro) om mij in te schrijven voor een computercursus voor beginners.

En wat komt er tijdens de les aan bod? Op mijn rijpe leeftijd word je moe na ongeveer een uurtje studie, en dus interesseerden mij vooral de drie eerste onderwerpen:

Hoe werkt een computer?

Hoe werkt u met een muis en een toetsenbord?

Hoe werkt u met Windows?

Voorts vernam ik dat ik tijdens de les gewoon zelf zou oefenen op een computer. In een aangepast tempo! Ik had verwacht dat ik mij kon inschrijven op www.bijna-afgeschreven.be, maar in deze val trapt mijn bank niet, dus kon ik gewoon een bijgevoegde inschrijvingsstrook terugsturen.

Zelden is mijn hart zo verblijd als toen ik dat pareltje van CRM las. Nu moet u weten dat mijn laatste contact met een computer dateert van de periode 1973-1974, toen ik ambtenaren-generaals begeleidde naar een administratief rekencentrum, waar heren in witte stofjas ons ontvingen in een zeer grote geklimatiseerde zaal waar een computer stond, en waar magneetschijven (‘de snelle maar zeer dure opslag’) en ook reuzenmagneetbanden (‘de relatief trage maar goedkopere opslag’) achter slot en grendel bewaard werden. Indrukwekkend waren de duizenden ponskaarten, maar nog indrukwekkender waren de supersnelle printers die op papier vol gaatjes aan de zijkant hun output als het ware uitspuwden. Toen heb ik een les gekregen van een IBM-expert die uitlegde hoe een computer werkte.

Knap gezien van mijn bank dat ze weten dat Alzheimer stilaan toeslaat en ik die les vergeten ben. Maar psychografische gegevens staan overduidelijk niet in hun database. Voor zulke dingen heb ik een ijzersterk geheugen. Een computer is ‘input’ (met ponskaart), verwerkingseenheid of CPU, en output (harmonicapapier, magneetschijf, en soms ook zelfs geperforeerde ponskaart). Die lesgever vertelde toen ook dat hij nog de dag zou meemaken dat de ponskaart zou verdwijnen. Toen stelde een oudere deelnemer (de man was zeker bijna 55) enkele kritische vragen en moest zelfs de IBM-expert toegeven dat het verdwijnen van de ponskaart een weinig realistisch scenario was. Voor instructies naar computers zouden misschien ooit wel andere middelen gevonden worden, maar voor input van data (hij gebruikte toen het vreemde woord ‘gegevensbanken’) zou de ponskaart nooit verdwijnen.

Sinds die dag was ik volleerd en heb ik computers geen blik meer waard gegund. Ik schrijf deze columns op perkament en soms met zo’n leuke Olivetti-tikmachine (de Trends-redactie klaagt gemakkelijk dat zij mijn handschrift niet kunnen lezen als ze mijn teksten moeten zetten op hun Gutenberg-persen).

En nu, dertig jaar later, krijg ik dus een unieke kans om mij bij te scholen. Hoe werkt een muis? Eerste vraag: wat is een muis? Een knaagdier. Een deel van de hand. En bij Louis Paul Boon ook een ander woord voor ‘vrouwelijk schaamdeel’. Oei, oei, is mijn bank plots op de pornografietoer? Zou dat ook al een onderdeel zijn van de ‘nieuwe CRM’? Seks doet veel verkopen: auto’s, medicatie, dvd’s, fitnesscentra. Nu ook al bankproducten?

Mijn dochter knikte meewarig. Mannen toch! Maar papa toch, een muis is zo’n ding om allerlei dingen op je scherm aan te klikken. Ik heb me dan maar verdedigd. President Chirac zag in december 1996 voor het eerst in zijn leven ‘une souri’. Maar ik kende dat al veel langer. Ik had al vele secretaressen gezien, die daarmee werken.

Maar het meest interesseert mij natuurlijk Windows. Ik heb enkele maanden geleden, om mij niet helemaal belachelijk te maken, aan onze glazenwasser gevraagd of hij al dat nieuw soort computergestuurde ramen kent, maar de man begreep overduidelijk mijn vraag niet. Volgens hem zijn er nog nergens ramen waarop computerschermen geprojecteerd worden.

Hier heb ik iets gemist. De link tussen muizen en virussen had ik al gelegd, maar de juiste link tussen ‘Windows’ en computers is mij tot op heden ontgaan. Kortom, ik kijk reikhalzend uit naar het moment waarop ik, in mijn tempo, die hernieuwde kennismaking zal krijgen met de wondere wereld van de computers.

Maar eerst moet ik nog een vraagje stellen aan mijn bankier: die 59 euro om te leren wat een muis is, is die fiscaal aftrekbaar?

Marc Buelens

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content