Nieuwe bank zoekt nieuwe rijken (m/v)

Bank Degroof is niet meer, leve groep Degroof. De vertrouwelingen van de Belgische adel gaan internationaal en maken overal in Europa de nieuwe rijken het hof. In 2003 boekte de groep een operationele winst van 21,4 miljoen euro en verwelkomde in eigen land De Buck Vermogensbankiers in haar midden.

Gedempte salons, schilderijen van oude meesters, antieke meubelen, wandtapijten… Het weelderige decorum van het Brusselse interieur van Bank Degroof is nog niets veranderd. De muren ademen er nog steeds de sfeer van een chique privé-bank uit. De bodes in vol ornaat zijn nog altijd even voorkomend. Hier is de gefortuneerde klant niet koning maar keizer.

Toch is het prestigieuze huis niet helemaal hetzelfde gebleven. “Degroof is vandaag één keuken met verschillende sterrenrestaurants geworden,” zegt een opgetogen Alain Siaens, voorzitter van het directiecomité.

Om het wat prozaïscher te zeggen, heeft de nichebank van weleer plaats gemaakt voor een groep van Europees formaat. “Degroof is nu meer gediversifieerd, internationaler en nog meer toegespitst op private banking,” aldus Siaens. Bank Degroof, een van de chicste Belgische banken, is op koopjesjacht geweest op de markt van de kleine maatschappijen die gespecialiseerd zijn in vermogensbeheer, om zowel in België als in het buitenland te groeien. Bij ons zijn op die manier Bearbull Belgium, Bonnewijn Renwart Van Goethem & Co, Riga en Cie en recent nog De Buck Vermogensbankiers in de schoot van Degroof gevallen.

De groep was al aanwezig in Zwitserland en Luxemburg, maar heeft zich ook verder in het buitenland uitgebreid, met onder meer de overname van Privat Bank in Spanje, een participatie van 50 % in Philippe Patrimoine in Frankrijk en drie beheersmaatschappijen in Nederland. Alles bij elkaar een financieel boodschappenmandje van 150 miljoen euro, vooral bij elkaar gebracht door een uitwisseling van aandelen.

Geen prooi maar jager

Gelijklopend met die acquisities heeft de bank ook haar analysecapaciteit uitgebreid. Samen met negen andere Europese financiële instellingen bundelde Degroof de competentie van 140 financiële analisten, die samen een duizendtal beursgenoteerde bedrijven opvolgen. Daarnaast maakt de groep op het vlak van fusies en acquisities ook deel uit van een netwerk van zakenbanken. Alles bij elkaar werken er tegenwoordig bijna duizend mensen voor het ‘kleine Belgische Pictet‘ (naar de befaamde Zwitserse miljardairsbank), dat een genormaliseerde courante nettowinst van 21,4 miljoen euro boekte tijdens het boekjaar van september 2002 tot september 2003 (een stijging van 8,8 % tegenover het vorige boekjaar).

Of er nog andere projecten in de pijplijn zitten? “Dat we gewild zijn, vleit ons, maar van onze kant is er geen enkele ambitie om te gaan aanleunen bij een grotere instelling,” bevestigt Siaens, die daarmee de geruchten van de tafel veegt die al vijf jaar over Degroof de ronde doen en die willen dat de bank ten prooi zou vallen aan een vooraanstaande internationale groep. De aanval is nog altijd de beste verdediging. “Het is duidelijk dat we nog tot andere gerichte acquisities zullen overgaan, maar een Londense broker wordt het zeker niet,” laat de bankier zich ontvallen met een glimlach op de lippen.

Waarom al die aankopen? “Als we onze ontwikkeling als privé-zakenbank willen verzekeren, moeten we een optimale omvang bereiken van 15 miljard euro aan activa onder beheer,” argumenteert Regnier Haegelsteen, gedelegeerd bestuurder van de afdeling fusies en acquisities. Maar de groep wil ook een nieuwe klantenkring aanboren en de concurrentie is hard. De euromultimiljonairs – in het bankjargon high net-worth individuals genoemd – gaan al enkele jaren te rade bij verschillende gespecialiseerde instellingen, die ze dan zonder verpinken tegen elkaar uitspelen. Bovendien worden de fortuinen die al meerdere generaties in België gevestigd zijn, schaarser en volgens sommigen ook minder omvangrijk. Om te kunnen blijven groeien, keert de meest prestigieuze onder de Belgische banken zich dus als het ware naar de nieuwe rijken, die maar wat vereerd zijn dat ze tot de club van de welgestelden behoren.

Moordende concurrentie

Bij dat alles komt nog dat de concurrentie op de Belgische markt van de privé-banken scherper wordt. De afgelopen jaren streken grote Franse, Nederlandse, Luxemburgse en zelfs Zwitserse financiële instellingen neer in ons land om er vermogensbeheerdiensten aan te bieden. Voorbeelden daarvan zijn onder meer Crédit Lyonnais Gestion Privée, BNP Paribas Banque Privée, Van Lanschot, UBS, Banque Privée Edmond de Rothschild, en onlangs nog Lombard Odier Darier Hentsch. Ze begeleiden hun klanten tot over de grens en pikken marktaandeel in door gebruik te maken van agressieve commerciële methodes. Want intussen zorgt de Europese harmonisering van de spaarfiscaliteit er wel voor dat veel van onze landgenoten hun grijze geld naar België repatriëren. En dan hebben we het nog niet gehad over de rijke Fransen en Nederlanders die zich om fiscale redenen in onze contreien gevestigd hebben.

Een andere ingrijpende wijziging is dat Degroof in 1998 omgevormd werd van een gewone commanditaire vennootschap tot een naamloze vennootschap. “De groep is er transparanter door geworden en publiceert tegenwoordig een gedetailleerd jaarverslag. Ze gedraagt zich meer als een beursgenoteerde onderneming,” legt Alain Siaens uit, die daarmee een allusie maakt op een mogelijke beursgang. In de onmiddellijke toekomst zal dat echter niet gebeuren. “Het staat niet meteen op de agenda. We hebben voldoende eigen middelen om onze activiteiten te ondersteunen. Maar het is duidelijk dat als we willen overgaan tot nog andere omvangrijke overnames, een beursgang op een bepaald ogenblik nuttig kan zijn. Dat zou bovendien het aandeel de nodige liquiditeit bezorgen,” zo voegt de gedelegeerd bestuurder van de bank, Alain Schockert, eraan toe. Hij wijst erop dat bijna 65 % van het kapitaal van de bank in handen is van directie en personeel. Daarnaast zijn er nog een aantal financiële partners, zoals de Compagnie du Bois Sauvage en de families Maes en Waucquez.

Prijzenpot is goed gevuld

In afwachting van de beursintroductie wil Degroof vooral de koers aanhouden waarmee ze de crisis heeft doorstaan. Intussen staat ze wel bovenaan de klassering van de zakenbanken die in 2003 op de Belgische markt actief waren op het gebied van fusies en acquisities – een klassering door de gespecialiseerde Britse maatschappij Mergermarket – nadat ze als adviseur was opgetreden bij tien transacties (zoals Etex en Koramic). Een andere medaille die zij op de borst kan spelden is dat ze op basis van kwalitatieve criteria zopas door het gespecialiseerde magazine Euromoney uitgeroepen werd tot de beste Belgische privé-bank. En voorlopig de laatste onderscheiding: een van haar portefeuillebeheerders werd onlangs bekroond door ons zusterblad Cash. Mooie bewijzen dat de reconversie vruchten afwerpt.

Sébastien Buron