Niets is voor eeuwig

Hij begon als interim-manager bij de Antwerpse Waterwerken, maar na enkele weken kreeg Ivan Geilenkotten een contract van onbepaalde duur. Overheidsbedrijven mogen namelijk geen interim-managers in dienst nemen “Dat verandert niets: zodra mijn opdracht is afgerond, zoek ik een andere uitdaging.”

“Het gejongleer met reglementen.” Lang hoeft Ivan Geilenkotten (56) niet na te denken over wat hem sinds zijn aantreden bij de Antwerpse Waterwerken ( AWW) het afgelopen jaar het meest heeft verbaasd. Geilenkotten is een professionele interim-manager die zijn sporen verdiende bij Heineken, Brasseries Bralima, Artois, Alken-Kronenbourg, Iglo-Ola, General Biscuits, DAF Trucks Vlaanderen, vleesverwerker Ter Beke en veiligheidsspecialist Vandeputte International.

De Rotselaarnaar relativeert de rigiditeit van de regeltjes. “Veel managers in overheidsbedrijven hanteren het strakke wettelijke kader als een excuus voor hun eigen falen. Ja, het gaat trager, want voor elke wijziging die je wil doorvoeren bestaat er wel ergens een reglement. Maar als je blijft doorduwen, krijg je de trein toch op de rails.” Zo mocht Geilenkotten geen directiecomité benoemen. Oplossing? Hij installeerde een stuurgroep. “En dan bots je op de nadelen van het statuut. Want men zegt gemakkelijk dat je vastbenoemden niet kan straffen of ontslaan, maar je kunt ze ook niet belonen. Terwijl er hier een aantal zijn die zich echt te pletter werken.”

In de 365 dagen dat Geilenkotten de scepter zwaait, is er toch al een en ander veranderd. “Ik was aangenaam verrast door de technische knowhow en het kwaliteitsbewustzijn dat hier aanwezig was. Alleen werden die sterke punten onvoldoende uitgebuit. Er was een compleet gebrek aan commercieel denken. Zo was een klant hier een abonnee, terwijl de helft van ons volume zich in een concurrentiële markt bevindt. En er ontbraken economische evidenties, zoals een financiële beheersstructuur: steeg de kostprijs, dan stegen de tarieven; naar betalingstermijnen werd niet gekeken.”

De nieuwe AWW bezoekt zijn klanten, heeft met Hidrocontrol (een joint venture met sectorgenoot Pidpa) een dochter die installaties voor hotels, rusthuizen, ziekenhuizen en scholen controleert en beschermt tegen legionella, onderhandelt met het stadsbestuur om het Antwerpse rioleringsnet over te nemen, en heeft zijn verkoop opgesplitst in residentiële en industriële klanten.

Eeuwig zal Geilenkotten bij AWW niet blijven. “Zodra de fusie met Pidpa rond is, beschouw ik mijn taak hier als volbracht. Ik hoop dat de fusie snel kan gebeuren. In plaats van mensen af te danken, herscholen we ze voor onze nieuwe activiteiten. Maar zonder het samengaan dreig ik mensen te moeten aanwerven die dan na de fusie opnieuw overtollig worden.” Had hij eerder naar AWW moeten komen? “Neen. Een paar jaar geleden groeiden de bomen nog tot aan de hemel. Vergaderingen waren praatbarakken, niemand keek om naar wat er op de werkvloer gebeurde. Waarom ook? Er was een monopolie. Nu werkt iedereen 2,5 uur langer, en zijn ze weer trots op hun bedrijf.”

L.H. [{ssquf}]

“Vastbenoemden kun je niet straffen, maar je kunt ze ook niet belonen. Terwijl er hier een aantal zijn die zich te pletter werken.”