Niet alle golfprofs zwemmen in het geld

De Amerikaanse golfer Tiger Woods wordt in 2010 de eerste sportman die zich dankzij de inkomsten uit zijn sport miljardair (in dollar) mag noemen. Dat berekende het Amerikaanse zakenblad Forbes. Maar daaruit concluderen dat het leven van alle topsporters rozengeur en maneschijn is, is volkomen onterecht. Trends praatte met de golfprofs en huidige nummers 1 in België, Nicolas Vanhootegem en Lara Tadiotto.

Neen, niet alle Belgische topsporters wonen in Monaco. Dat geluk kennen Nicolas Vanhootegem en Lara Tadiotto bijvoorbeeld niet, ondanks hun statuut van professionele golfspeler. Ze maken immers niet deel uit van het – naar Belgische normen – goed betaalde kringetje van sportlui, de Tom Boonens en Gert Steegmansen van deze wereld. De waarheid is dat onze twee beste vertegenwoordigers op ‘s werelds greens zo goed en zo kwaad mogelijk trachten te leven van hun passie voor het kleine witte balletje. “Het is niet gemakkelijk om de kost te verdienen als je niet tot de Europese elite behoort”, klagen ze in koor. “Ook al ben je de Belgische nummer 1.”

We zijn nu eenmaal een klein land en de sponsors liggen niet voor het rapen. Een jaar competitie in het professionele golfcircuit kost gemiddeld 60.000 tot 80.000 euro. Elk verblijf ter plaatse moeten de spelers zelf boeken, de verplaatsingskoten moeten ze zelf betalen en de technische en fysieke professionele omkadering moet ze zelf financieren. En dat allemaal voor de eerste inkomsten in de vorm van prize money binnenkomen. Als de resultaten uitblijven, kan een seizoen dan ook snel uitdraaien op een deficit van verscheidene duizenden euro’s.

Toch blijven Lara Tadiotto en Nicolas Vanhootegem optimistisch: “We houden zielsveel van wat we doen”. Een portret van twee zelfstandigen in een niet alledaagse business.

Nicolas Vanhootegem: “Ik kan nog net het hoofd boven water houden”

De mannelijke nummer 1 van de golfsport in België, Nicolas Vanhootegem, maakt zich geen begoochelingen: zijn carrière van beroepsgolfer verliep allesbehalve als een lange, gestage stroom. Na een veelbelovend debuut in de liefhebberscategorie werd de Zoutenaar op de Europese scène gekatapulteerd, meer bepaald in de Challenge Tour, waarin hij zich al meteen liet opmerken. Tijdens zijn eerste profjaar stak hij 17.000 pond (21.400 euro) op zak. Dankzij zijn talent slaagde hij erin om snel de European Tour te bereiken (de 1ste klasse, zeg maar).

De klim bleek echter te steil. Het mangelde hem aan regelmaat en vooral aan ervaring. Daarover heeft hij een duidelijke conclusie klaar: “België schiet tekort in omkadering en structuur voor professionele golfspelers”, betreurt hij. “Wie in de Tour van start gaat, is onvoldoende voorbereid op die nieuwe manier van leven. Er is een hemelsbreed verschil tussen het liefhebbers- en beroepsmilieu. Als professional ben je op jezelf aangewezen. Je moet alles alleen zien te regelen, ook de financiële aspecten die met het beroep samengaan.”

Getuige daarvan de financiële tegenslagen die hij aan het begin van het millennium kende. Hij was toen al zes jaar de Belgische nummer 1 en werkte een uitstekend seizoen 2000 af. Ineens streek hij 150.000 euro op. Dat was een aanzienlijke bron van profijt, waarbij nog eens 30.000 euro sponsorgeld kwam. Het minpunt was echter dat zijn toenmalige agent het hele jaar door lastminutetickets had geboekt en voor hem en zijn caddie hotelkamers had gereserveerd in de officiële toernooihotels (reken op zo’n 250 euro per nacht). De kosten liepen op tot 125.000 euro. “Dat nooit meer”, roept hij uit.

Net op dat moment brak er voor de Zoutenaar een duistere periode aan, zowel op professioneel als privévlak. Hij scheidde en de financiële moeilijkheden begonnen de kop op te steken. “Ik heb mijn villa van 600.000 euro in de omgeving van Knokke met verlies moeten verkopen.” Tegelijk bleven ook de resultaten uit. Vanhootegem zakte tot de onderste regionen van het klassement. Er werd nog nauwelijks over hem gesproken en de sponsors lieten hem in de steek. “Het was een ware beproeving. Ik wist nooit of ik financieel het einde van de maand zou halen.”

Als een feniks die uit de as herrijst, slaagde hij er in 2006 nochtans in om twee keer in de top drie van een internationaal toernooi te eindigen. De teller van zijn financiële inkomsten stond aan het einde van het jaar op 49.000 euro. Voldoende om het leven wat aangenamer te maken en wat moed op te doen. Hij woont nu in Sint-Lambrechts-Woluwe, is voor de tweede keer vader geworden en bevestigde zijn terugkeer tijdens het seizoen 2007 met winst tijdens de Telenet Trophy op de greens van Waterloo, een onderdeel van de Challenge Tour (de 2de klasse in Europa) die begiftigd is met een prijzenpot van 130.000 euro.

Op financieel maar ook op mediatiek gebied was die overwinning zeer welgekomen. “Sindsdien wordt er weer op positieve wijze over Nicolas Vanhootegem gesproken”, voert hij aan. Hij kon twee nieuwe betalende sponsors aantrekken voor een periode van drie jaar: het horlogemerk Audemars Piguet en wagenproducent Lexus. Daarbij komt nog de steun van de Koninklijke Belgische Golffederatie, van de Royal Waterloo Golf Club en de Clevelandclubs.

Alles bij elkaar begon hij aan het seizoen 2008 met 45.000 euro, voldoende om een seizoen dat hem waarschijnlijk 80.000 euro zal kosten gedeeltelijk te financieren. “Het verschil zal ik financieren met de 30.000 euro spaarcentjes die me nog resten”, rekent hij na. “Met twee kinderen ten laste en 300 euro alimentatie per maand, kan ik nog net het hoofd boven water houden. Maar het komt me wel tot aan de lippen.”

Lara Tadiotto: “Geen huis, geen gezin en geen pensioen”

Lara Tadiotto, al vijftien jaar beroeps, domineert de vrouwelijke golfsport in België. Ze heeft intussen de volledige professionele maturiteit bereikt en behoort tot de zestig beste speelsters van Europa. En toch moet ze nog altijd vechten om de eindjes aan elkaar te knopen.

“Mijn professionele loopbaan is op financieel vlak een blanco operatie”, zegt ze met een glimlach om de lippen. “Ik bezit geen huis, heb geen gezin en geen pensioen. Vorig jaar rond deze tijd stond er op mijn bankrekening nog net 300 euro om mee rond te komen.”

Van het statuut van ster van het witte balletje is ze intussen ver verwijderd. Ze woont op een klein appartement in Sint-Gillis dat ze huurt van vrienden. “Geen enkele bank wil me een lening toestaan om er een te kopen”, zegt ze. Haar auto is een zestien jaar oude Honda die ze tweedehands kocht voor 800 euro.

Kan Lara Tadiotto niet omgaan met geld? Is ze misschien spilziek? Niet bepaald. Ze is voor alles een golfspeelster. Ze levert zich ten volle over aan haar passie en doet dat soms ten koste van heel wat opofferingen. “Alles wat ik win, investeer ik opnieuw in mijn passie.” Om haar eerste seizoen te financieren, ging ze parttime werken als secretaresse in een onderneming die in de buurt ligt van het golfterrein van Waregem. Ze was toen net negentien jaar geworden en had haar universitaire studies vaarwel gezegd. Ze was financieel onafhankelijk en trainde in de namiddag. “Toen was het vooral beredderen. Ik sliep bij vrienden”, zegt de Brabantse die geboren werd in Zuid-Afrika en opgroeide in Congo.

In een jaar tijd won Lara Tadiotto alles wat er in België te winnen viel. Het was het begin van een spectaculaire opgang die haar – mee dankzij de steun van milde mecenassen – deed belanden op alle grote toernooien ter wereld en haar in contact bracht met de wereldtop. De financiële waarheid achterhaalde haar echter snel. Een seizoen op het professioneel circuit kost minstens 60.000 euro. Naarmate grote overwinningen in de loop van de seizoenen uitbleven, haalde haar officieel prijzengeld uit toernooien met moeite 15.000 euro bruto per jaar. Dat was zeker niet genoeg om de kosten te dekken, vooral omdat ze het lange tijd zonder betalende sponsor moest doen.

Die precaire financiële situatie verplichtte haar om te gaan lesgeven en dat deed ze in de Koninklijke Golfclub van Ravenstein, haar huidige trainingsbasis. “Ik geef nu al zeven jaar les om te kunnen aantreden in de competitie”, geeft ze onomwonden toe. “Tussen twee lessen in maak ik van de gelegenheid gebruik om een balletje te slaan.” Het zijn inspanningen die lonen. Hoewel ze pas op het laatste moment een uitnodiging kreeg, won ze in december vorig jaar de Open van Mauritius. Een eerste profoverwinning die haar wat ademruimte gaf en toeliet om het jaar 2007 af te sluiten op de 65ste plaats van de Ladies European Tour met een prijzengeld van meer dan 30.000 euro. Nog vorig jaar kon ze ook voor de allereerste keer genieten van steun van de Koninklijke Belgische Golffederatie, een jaarlijkse subsidie van 5000 euro. Daarbij kwam nog de financiële steun van twee betalende sponsors: de juwelier Casa Gi en het informaticabedrijf Computer Systems. De totale enveloppe voor de komende twee jaar bedraagt 35.000 euro.

Alles bij elkaar begon Lara Tadiotto dus met 40.000 euro aan het seizoen 2008. Reken zelf maar: “Ik kom nog altijd 30.000 euro tekort”, besluit ze. (T)

Door Sébastien Buron