Mr. Bean.

“Hij heeft iets van Mr. Bean,” schreef een journalist van The Wall Street Journal Europe ooit over Rudy Aernoudt (40), adjunct-kabinetschef van Waals minister van Economie Serge Kubla ( MR). Het klopt. Het gitzwarte haar, de sjofele houding en de guitige grijns van deze rasechte West-Vlaming doen af en toe denken aan de Britse komiek, maar verder loopt elke vergelijking mank. In politieke en zakelijke kringen maakt hij furore als de architect van het ambitieuze 4×4 pour entreprendre-actieplan. Een ideale remedie, zo blijkt, om de Walen van hun staaltrauma en Arcelor-depressie af te helpen.

Want er roert wat in Wallonië. Eerstdaags wordt de vzw FREE ( Fondation pour la Récherche et l’Enseignement de l’esprit d’Entreprendre) er officieel boven de doopvont gehouden. Bedrijfsnotabelen zoals Jean-Pierre Hansen, Maurice Lippens, Jean Stéphenne, Francis Verheughe en ja, zelfs – o symboliek – staalbaron Albert Frère hebben er hun gereputeerde schouders onder gezet. “Er zijn hier bedrijfsterreinen die één tot vijf maal goedkoper zijn dan in Vlaanderen,” prikkelde Rudy Aernoudt vorige week zijn gehoor tijdens een lezing voor het Trends Genootschap, een informele adviesraad van bedrijfsleiders en leden van deze redactie. “Tal van Vlaamse KMO’s hebben hier al hun filialen gevestigd,” vervolgde hij. “En ik kan u verzekeren, hun activiteitsgraad is fors gestegen, niet alleen in Wallonië maar ook in Vlaanderen.”

De voorbije dagen haalden vooral het Luikse straatoproer en de politieke rebellie tegen de afslanking bij Cockerill Sambre de krantenkoppen. Maar economisch gezien zijn dat niet meer dan achterhoedegevechten. Terecht bestempelt de Leuvense hoogleraar en VLD-senator Paul De Grauwe de emotionele erupties van Serge Kubla en PS-coryfeeën à la Elio Di Rupo als oubollig (zie blz. 14). Op dezelfde wijze kapittelt hij ook de reactie van Vlaams minister van Economie Jaak Gabriëls ( VLD) op de sluiting van Philips Hasselt.

Een groot verschil tussen deze Vlaamse en Waalse retoriek is echter daadkracht. De Waalse regering – met Kubla op kop – blijft niet bij de pakken zitten. Achter haar façade van ongenoegen werkt ze op gedreven wijze verder aan een economische remonte en speelt ze op pientere wijze haar positie van underdog uit.

De luchthaven van Charleroi is hiervan een knap staaltje (zie blz. 44). Aan de manier waarop de Karolingers de Ierse prijzenkraker Ryanair wisten binnen te halen, kunnen onze Vlaamse luchthavendirecties een puntje zuigen. Brussels South Charleroi Airport wist zijn intrinsieke nadelen – als piepkleine hub, op meer dan een halfuur van Brussel en in achtergesteld gebied – om te toveren tot competitieve troefkaarten. De reizigers stappen er bijna letterlijk van de wagen in het vliegtuig, de wachttijden zijn miniem en pas gelande vliegtuigen kunnen er in een handomdraai weer vliegklaar gemaakt worden. Met agressieve kortingen, gulle ‘faveurs’ en een slimme promotiepolitiek wist BSCA Ryanair finaal over de brug te helpen.

“Concurrentievervalsing,” klaagt nu de EU-Commissie. “Slim ondernemerschap” lijkt ons een betere omschrijving. Voor ongeoorloofde overheidssteun of favoritisme moet het EU-onderzoek bewijzen zoeken. En ondertussen varen de passagiers er wel bij. Door de mindere inkomsten van de Ryanair-kortingen te compenseren met meeropbrengsten van ter plaatse shoppende passagiers, stevent BSCA zelfs op een break-even af en zet de luchthaven een neus naar de dalende passagiersaantallen in Zaventem.

Als we niet opletten, steekt Wallonië ons straks ook nog met een WTI – een Walloon Technology International. – naar de kroon. En zullen ondernemerschap en hightech in Vlaanderen niet meer dan een flauw afkooksel zijn van wat ooit het speerpunt was van de Derde Industriële Revolutie.

Piet Depuydt, Hoofdredacteur [{ssquf}]

Er roert wat in Wallonië. En als we niet opletten, steekt de Waalse deelregering ons straks ook nog met een ‘WTI’ – een ‘Walloon Technology International’ – naar de kroon.