“Met mijn tractor het gras maaien, dat is mijn vorm van mindfulness”

“Op een zeker moment in mijn leven zocht ik een bezigheid om met mijn handen te doen. Door mijn werk ben ik altijd zo hard in mijn hoofd bezig. Ik wilde dat compenseren met iets heel praktisch. Even heb ik overwogen me in te schrijven voor een cursus loodgieterij of elektriciteit. Ik heb vijf broers, ik was het enige meisje thuis, en ik heb wel wat verbouwingen meegedaan. Dus dat lag in die lijn.

“Maar uiteindelijk is het tuinieren geworden. Aan ons huis is een domein van 50 are verbonden. Dat vergt behoorlijk wat onderhoud. Door dat zelf aan te pakken, hoef ik het niet uit te besteden. Aanvankelijk wist ik van tuinieren even weinig als van loodgieterij. Maar stapsgewijs heb ik me ingewerkt en nieuwe dingen geprobeerd.

“Het dankbare van de natuur is dat die leeft en reageert. Als je een muurtje metselt, staat het daar maar. Als je in de natuur iets doet, krijg je iets terug. Onkruid, ja, maar dat is niet erg. Zelfs onkruid wieden is voor mij een deel van de ontspanning.

“Intussen hebben we een boomgaard, een bloementuin, een grasveld, een moestuin, een kippenterrein en iets wat we ‘eilanden’ noemen. Dat zijn terrassen met telkens andere planten en bomen. Naargelang van de periode van het jaar zitten we meer op het ene terras dan op het andere, we hebben ze voor de leukigheid ook nummers gegeven. Toen de kinderen klein waren, hadden ze een pirateneiland. Dat hebben we nadien omgebouwd tot groente-eiland en ooit wordt het een feesteiland. De tuin is voortdurend in beweging.”

Gewaagd gerecht

“De lente is een fantastisch seizoen. Alles begint dan weer te leven en je ziet de resultaten van wat je het vorige jaar hebt gedaan. Ik heb bijvoorbeeld bloembollen ontdekt waarvan ik niet meer wist dat ik ze had geplant. En er beginnen bomen te knotten die ik zogoed als opgegeven had.

“Iets wat ik nog onder de knie wil krijgen, is rozen snoeien. Dat is niet zo eenvoudig. Je moet een bepaald aantal doornen laten zitten, en je mag ze niet te vroeg en niet te laat knippen, anders gaat de bloem dood.

“De natuur reageert natuurlijk ook met opbrengst. Het nadeel van een boomgaard is dat alles tegelijk rijp is. In het najaar zit je met massa’s appels en noten. We hebben een grote familie, maar er is een grens aan de hoeveelheid appelmoes die je kunt maken. En die noten kraken nog maanden later onder je voeten als je door het gras stapt. Groenten die we niet op krijgen, breng ik al eens mee naar kantoor of ze gaan in de diepvries. Of ik verwerk ze in een gewaagd gerecht — als het mislukt, is dat geen ramp. Wat we echt niet weg krijgen, is voor de kippen, en daar komen dan weer eieren van.”

Rechte stroken

“Mijn huisgenoten kan ik nu en dan motiveren om te helpen, maar zij vinden het vooral plezierig als alles in orde is en er gebarbecued kan worden. Mensen betalen ongelofelijk veel geld voor cursussen mindfulness. Met mijn tractor het gras maaien en zorgen dat de stroken recht zijn, dat is mijn vorm van mindfulness. Blik op oneindig, gedachten op nul.

“Ik zou mijn baan niet kunnen doen als ik het werk in de tuin niet had. In de week ben ik veel uithuizig. Op vrijdagmiddag verandert dat. Ik haal dan mijn jongste dochter af van school. Eenmaal thuis doe ik nog wat mails en telefoontjes, en vanaf dan is de kans klein dat je me dat weekend nog de deur uitkrijgt voor professionele activiteiten. Ik loop rond in een broek vol gaten en met mijn haar recht omhoog, en niemand die daar last van heeft. Tuinieren is echt een passie. Ik steek er geen energie in. Integendeel, ik krijg er energie van.”

FILIP HUYSEGEMS, FOTOGRAFIE JONAS LAMPENS