LOKROEP VAN VLAAMS BELANG

Zeven op tien Vlaamse ondernemers wil dat de sanitaire schutskring rond het Vlaams Belang wordt afgebroken. Eenzelfde aantal vindt ook dat de financiële geldstromen Wallonië in slaap wiegen. En op de vraag of Vlaanderen een eigen economisch en arbeidsbeleid moet voeren, antwoordt 90 % positief. Zo blijkt uit een peiling van De Tijd.

Dit zijn opvallende, maar geen verrassende cijfers. Twee jaar geleden, kort na de Vlaamse verkiezingen van juni 2004, vroeg Trends aan de Vlaamse bedrijfsleiders of zij vonden dat het (toenmalige) Vlaams Blok deel moest uitmaken van de Vlaamse regering. Toen zei 52,5 % al ja. Intussen blijkt die meerderheid nog te zijn toegenomen.

In 2004 gaven de Vlaamse ondernemers een duidelijke voorkeur voor meer economische slagkracht op regionaal niveau. Bijna twee derde vond dat de nieuwe Vlaamse regering effectief werk moest maken van een splitsing van de sociale zekerheid, 72 % meende dat fiscale autonomie voor de nieuwe bewindsploeg een prioriteit was en 57,3 % was gewonnen voor Vlaamse cao’s.

Ook bij Unizo gaf een recente peiling – vreemd genoeg tot verrassing van zijn topman Karel Van Eetvelt – eenzelfde tendens aan. Driekwart van de Vlaamse zelfstandige ondernemers wil dat de gewesten na de federale verkiezingen meer sociaaleconomische bevoegdheden krijgen. Wat prijkt er bovenaan het verlanglijstje? Reglementering van de uitkeringen aan werklozen, de arbeids- en vestigingsvoorwaarden, gezondheidszorg, kinderbijslag en vennootschapsbelasting.

Eén vraag blijft voorlopig nog onbeantwoord in deze peilingen. Hoeveel procent van het ondernemerspubliek denkt er ook aan om het Vlaams Belang zélf een stem in het verkiezingskapittel te geven? Dat is geen onterechte vraag. De partij van Frank Vanhecke is bij een aantal bedrijfsleiders, zelfstandigen en vrije beroepen in gestaag tempo salonfähig aan het worden.

En dit fenomeen wordt in diverse kringen schromelijk onderschat. Al in de aanloop naar de federale verkiezingen van 18 mei 2003 lieten een aantal werkgeverskringen het taboe vallen om geen politici van het Vlaams Belang op debatavonden uit te nodigen. Binnen Voka sijpelde het besef door dat een dialoog met ‘het Blok’ – dat een belangrijke factor is in Antwerpen – beter is dan hen dood te zwijgen.

De nationale top van Unizo werd in 2003 door zijn regionale basis teruggefloten toen hij in het ledenblad ZO Magazine politieke avonden zonder mandatarissen van het Vlaams Blok aankondigde. Het VKW liet zijn lokale afdelingen de vrije keuze. “Niet dat het cordon sanitaire gefaald heeft, maar op sommige vlakken heeft het meer kwaad dan goed aangericht,” zei de woordvoerder toen.

In 2003 was er nog nauwelijks sprake van een economisch programma bij het Vlaams Belang. Dat is er nu wel – of toch in een embryonale fase – en daarin wordt een aantal snaren betokkeld die ondernemers als muziek in de oren moeten klinken (afschaffing van de indexkoppeling, inperking van het stakingsrecht, kortere opzegtermijnen, meer overuren).

Intussen heeft de eerste gerespecteerde zakenman kleur bekend. Bruno Valkeniers, ex-directeur van Hesse-Noord Natie, staat op de Vlaams Belanglijst van de provincieraadsverkiezingen en is ook kandidaat voor de gemeenteraad van Antwerpen. Hij durft en plein public te zeggen wat heel wat Vlaamse patrons in alle stilte denken, zo hoor je in VBO- en Unizowandelgangen fluisteren.

Uiteraard worden middenstanders en entrepreneurs voor een deel gelokt door populistische slagzinnen rond administratieve rompslomp, de terreur tegen zelfstandigen en het profitariaat van de werklozen. Maar vooral het immobilisme van een paarse coalitie – met rode PS-rakkers enerzijds en donkerblauwe VLD’ers anderzijds – is voor het Vlaams Belang koren op de molen.

De cijfers van de peilingen zijn een signaal. Zij wijzen op een gebrek aan doortastendheid van deze regering in een communautair gespleten land. Dit is de reden waarom steeds meer leden van Voka, Unizo, VKW én VBO twijfelen. Zolang onze beleidsmakers hierop geen antwoord weten, zullen coryfeeën van het Vlaams Belang als gastsprekers mooie sier blijven maken op lunches van serviceclubs zoals de Rotary of Kiwanis. En politiek slapend rijk worden.

piet depuydt