Liesbet Vrieleman (33) Geen bokaal alsjeblieft

Uiteraard had Liesbet Vrieleman een tedoenlijstje toen ze een jaar geleden aantrad als voorzitter van het ingekrompen college van hoofdredacteurs van de VRT-nieuwsdienst. Zij en haar lijstje werden de voorbije 365 dagen geregeld ingehaald door de realiteit, zoals Vrieleman blijkbaar wel vaker overkomt. “Het was een hectisch jaar”, vat ze het samen als ze onder andere terugdenkt aan de vervroegde verkiezingen of de verplichte besparingen. Sinds de monteurs, camera- en geluidsmensen dit jaar ook aan de nieuwsdienst van de VRT werden toegevoegd, stuurt ze mee een ploeg van 400 werknemers. Niet wat ze verwachtte toen ze afstudeerde als regisseur en bij de VRT aan de slag ging als reporter en eindredacteur.

Schoolde u zich ondertussen snel om tot manager?

LIESBET VRIELEMAN (VRT). “Als eindredacteur stuurde ik ook al een ploeg, maar nu moet ik vooral het overzicht kunnen bewaren. Ik moet het journalist zijn vaker loslaten om de grote lijnen te zien en de toekomst van de nieuwsdienst mee uit te stippelen. Hoe ik dat doe, komt niet uit cursussen. Ik ben vooral mezelf. Ik hoop dat het een naturel is om te managen. Al is mijn aanpak waarschijnlijk eerder atypisch.”

Wat moeten we ons bij die atypische aanpak voorstellen?

VRIELEMAN. “Ik ben er niet zo mee bezig dat ik een jonge of vrouwelijke manager ben. Toch merk ik soms een verschil tussen jong en oud. Je ziet dat in de politiek en je merkt dat nu ook in de bedrijfswereld. Vroeger gebeurde alles achter gesloten deuren. Nu is er meer ruimte voor overleg en voor het coachen van mensen. Geef mij alsjeblieft geen bokaal rond mijn bureau, want ik werk het liefst samen met mensen. Ik zit midden op de redactie en zeg er altijd wat ik denk.”

Is het daarom dat de visietekst van het college van hoofdredacteurs vraagt om het hr-beleid in eigen handen te krijgen?

VRIELEMAN. “Bij de nieuwsdienst willen we soms een sneller personeelsbeleid. We worden daarin af en toe afgeremd door de regels die gelden binnen de VRT. Ondertussen werken we nauwer samen met de personeelsafdeling. Daardoor lukt het nu om sneller beslissingen te nemen wanneer het nodig is.”

Ook het financiële plaatje wil de nieuwsdienst naar zich toe trekken. Om aan verdere besparingen te ontsnappen?

VRIELEMAN. “Het financieel beleid hebben we in de visietekst opgenomen om er de aandacht op te vestigen. Om eraan te herinneren dat het nodig is dat we ook de komende jaren nog voldoende middelen krijgen. Mijn grootste zorg is dat de VRT binnen tien jaar nog steeds een sterke nieuwsdienst heeft. Dat vraagt niet alleen een plan en voldoende coaching om de jonge reporters op te leiden tot sectorspecialisten. Er zijn ook middelen nodig om hen bij te scholen. Maar ook wij hebben in dit besparingsjaar bijgestuurd hoor.”

Hoe vergeet u de zorgen die daarmee gepaard gaan?

VRIELEMAN. “Ik geniet ervan om op café of uit eten te gaan. Om dat te compenseren, moet ik regelmatig lopen. (Lacht.) Ik probeer daarnaast op tijd eens naar Italië te reizen, ook vooral voor het lekker eten en drinken daar. Verder droom ik niet echt ergens van. Ik heb nooit tijd gehad om te dromen, want de realiteit haalt me altijd in. Ik ben 33 en heb al zoveel kunnen doen waar ik nooit aan had gedacht. Waar ik over tien jaar zit, daar ben ik dus nog niet mee bezig. Ik ga even graag opnieuw reportages maken, want ik hang niet vast aan de stoel van hoofdredacteur.”

Liesbet Vrieleman (33)

Is: voorzitter van het college van hoofdredacteurs van de VRT-nieuwsdienst

Vrije tijd: uit eten gaan en lopen

Sj.S.

“Ik heb geen tijd om te dromen, de realiteit haalt me altijd in”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content