Liefde voor de woestijn

De Australiër Geoff Ogilvy liet zich in Tucson niet verzanden. Hij is nu de vierde speler in de wereld.

John Baete

Op het parcours van Marana, in Tucson Arizona, heeft de Australiër Geoff Ogilvy zijn zesde titel in de Amerikaanse Tour gewonnen. Hij versloeg daarvoor de Brit Paul Casey 4&3 in de finale van het WGC-Accenture Match Play Championship, een toernooi dat hij ook al in 2006 won, toen tegen Davis Love III.

Na afloop bleef Ogilvy, die nu vierde speler in de wereld is, heel bescheiden. Zo zei hij dat hij flink werd geholpen door… de woestijn, omdat hij zich kiplekker voelt in de verzengende hitte van Tucson. Hij won er in 2005 trouwens zijn eerste toernooi, waarna hij een jaar later met de US Open zijn enige major won.

Hoewel de Australiër in de eerste plaats een match player lijkt, vinden sommige waarnemers hem de beste speler van het moment. Objectief bekeken is daar ook iets voor te zeggen: in Tucson won hij zijn derde toernooi op zeven deelnames, wat op zich een krachttoer is. Toch blijft hij zichzelf liever als outsider profileren. “Ik sta in het rijtje achter Tiger Woods, Phil Mickelson, Sergio Garcia en Padraig Harrington. Er is inderdaad dat wereldklassement, maar ik bekijk die dingen toch wel een beetje anders.”

Ogilvy maakt vooral het verschil met zijn schitterende baltoets en indrukwekkende putting, sinds hij in december het Australian PGA Championship won. In januari speelde hij iedereen naar huis in het Mercedes-Benz Championship in Hawai en verklaarde hij die topprestatie met de zes weken vakantie die hij tijdens de winter had genomen. “Ik merkte dat ik almaar vaker liep te grommen op de baan, zodat ik maar besliste om een punt achter het seizoen te zetten. Zes weken raakte ik geen club meer aan en sindsdien train of speel ik ook niet te veel. Ik probeer nu vooral plezier te beleven aan de golfsport. Maar technisch kan ik nog beter worden, ik slaag er immers nog altijd niet in om te winnen als ik slecht speel. Tiger kan dat wel.”

Paul Casey, die in Tucson de duimen moest leggen, was het niet eens met zoveel bescheidenheid. “Geoff speelde gewoon verbluffend goed. Op de eerste acht holes sloeg ik drie birdies en toch klopte hij me nog op twee holes. Ik bracht hem in ernstige problemen, maar hij veerde telkens recht. Geloof me, hij is fenomenaal sterk. En zijn mentale weerbaarheid is zijn grote kracht. Wat er ook gebeurt op het terrein, hij geeft geen krimp. Als je een birdie slaat, dan lacht hij even. Kortom, de perfecte houding in match play. ” (T)

John Baete