Lefgozer.

Hij is jong (40), niet gespeend van enig charisma, kent heel Silicon Valley als zijn broekzak, draagt nooit een das, verdiende als begininvesteerder ooit het 14.000-voudige terug aan Mosaic (het latere Netscape) en staat bij het Amerikaanse blad Time als “invloedrijk” te boek. En o ja, zopas haalde hij 30 miljoen euro durfkapitaal op voor zijn softwarebedrijf Reef. Klinkt dit refreintje u bekend in de oren? Denkt u aan oude wijn in nieuwe zakken, of zeg maar: nieuwe economie oude stijl? Dan heeft u niet helemaal ongelijk. En toch.

De cijfers van de Belg Philippe Brawerman kleuren dieprood. Maar volgens sommigen hebben ze de rossige tint van een smeuïge portwijn. In 2000 al boekte zijn softwarebedrijf Reef een astronomisch nettoverlies van 21,4 miljoen dollar, of vijfmaal de toenmalige jaaromzet. Voor die zonden uit het internettijdperk doorspartelde hij vorig jaar het vagevuur. De omzetgroei werd drastisch teruggeschroefd, de tijd tot winstgevendheid ingekort en het personeel onderging een forse afslanking (van 285 tot 200, mét een extra marge tot 125).

Vooral de veerkracht en flexibiliteit vielen daarbij op. Oude economie nieuwe stijl, zowaar. Het in 1999 opgerichte Reef móést de tering naar de nering zetten. In oktober vorig jaar gaf Brawerman al aan waarom. “Zo’n 50% tot 75% van de softwarebedrijven zal de komende zes maanden bescherming moeten zoeken tegen de schuldeisers,” voorspelde hij in e-Trends. “De situatie in Europa lijkt zelfs nog erger. Onder meer omdat Europese bedrijven onvoldoende aan partnerships werken, verstrikt als ze zitten in die cultuur om alles zelf te willen doen.”

Het was Trends-journalist Raf Pauwels die deze profetie uit de mond van de Reef-topman optekende, en die het bedrijf sindsdien op de voet bleef volgen. Al in december kreeg hij voor het eerst lucht van de ambitieuze kapitaalverhoging, maar uiteindelijk zou het nog meer dan twee maanden duren vooraleer de private plaatsing definitief werd afgerond. De door Time gelauwerde e-entrepreneur Brawerman kon ei zo na een faillissement vermijden door fors in te binden op de waardering van de aandelen, de strategie en de producten grondig bij te vijlen en zijn businessplan compleet te herzien. “Een eigenschap die je maar zelden vindt bij jonge, Europese technologiebedrijven: die blijven koppig en vierkant achter hun product staan, ook al verandert de markt,” merkt een van de investeerders in dit nummer op (zie blz. 26). Het plaatst de ravage bij andere technologieparels – L&H, CS2 en Xeikon liepen op de klippen , BarcoNet en Ariane werden verkocht , Keyware, Bricsnet en consorten happen naar adem – in een duidelijker daglicht.

De moraal van dit verhaal? Na het uiteenspatten van de technologiebubbel werden in academische en ondernemerskringen bijwijlen heroïsche discussies gevoerd over de zogenaamde technology gap en de al dan niet substantiële productiviteitsgroei die bedrijven uit de nieuwe economie hadden gegenereerd. Laten we wel wezen: de branie, inzet en flexibiliteit van lefgozers zoals een Philippe Brawerman – maar ook Rob Heyvaert ( Capco) of Stijn Bijnens ( Ubizen) – kortom, hun durf om het roer om te gooien en het schip desnoods 180 graden te keren, is een veel vitalere remedie die de erfgenamen van de bubbeleconomie aan deze recessie kunnen leveren.

Piet Depuydt, Hoofdredacteur Trends [{ssquf}]

Het verhaal van Reef is geen nieuwe economie oude stijl, maar oude economie nieuwe stijl.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content