KUNST TUSSEN STAD EN STAAT

Na meer dan een eeuw bakkeleien is de kogel door de kerk: voortaan is de grond en de helft van het gebouw van het Antwerpse Museum voor Schone Kunsten eigendom van de Vlaamse Gemeenschap.

“Eindelijk,” zucht de Antwerpse schepen voor Cultuur, Bibliotheken en Monumentenzorg Eric Antonis (CVP) opgelucht. “Aan de vooravond van het jaar 2000 ben ik gelukkig dat we dit omslachtige dossier niet moeten meeslepen naar de volgende eeuw.”

Met dat “omslachtige dossier” refereert Eric Antonis aan het Antwerpse Museum voor Schone Kunsten. Een dossier dat teruggaat tot 1884. In dat jaar werden de werkingskosten voor het museum aan de Leopold De Waelplaats verdeeld tussen de stad Antwerpen en de Belgische staat. De problemen begonnen toen in 1928 de staat eenzijdig het beheersregime wijzigde. Het stadsbestuur reageerde prompt en weigerde zijn aandeel te betalen. Er werd jaren over getwist. Pas twee jaar geleden kwam er schot in de zaak. Op 7 mei 1997 bereikten de twee partijen een overeenkomst. Daarin werd bepaald dat de stad haar deel zou afstaan als de Vlaamse overheid (door de federalisering eigenaar geworden van de andere helft) zou afzien van de intussen opgelopen schuldvordering van 682 miljoen frank.

“Het duurde nog eens twee jaar voor alles in kannen en kruiken was,” verduidelijkt Eric Antonis. Want ondertussen was er ook het dossier van de heraanleg van de Leopold De Waelplaats. Antonis: “Voor de noodzakelijke heraanleg werd door de Vlaamse overheid een subsidie in het vooruitzicht gesteld. Maar door de onduidelijkheid over die subsidie besloten we het dossier niet voor te leggen aan de gemeenteraad. Toen de Vlaamse regering tenslotte voor de heraanleg een bedrag van 40 miljoen frank opnam in de begroting van 1998 lag de weg open naar een definitief akkoord.”

Wat met de aanwezige kunstwerken? “Dit is een ander paar mouwen,” vertelt de schepen. “De stedelijke kunstwerken blijven uiteraard eigendom van de stad. Maar van een aantal werken weten we niet precies wie nu eigenaar is: stad of staat.” Een technische commissie buigt zich momenteel over een inventaris die hieromtrent duidelijkheid moet geven. “We gaan niet oeverloos discussiëren,” aldus Antonis. “Indien nodig vellen we over sommige meesterwerken een Salomonsoordeel. Nu we na zovele jaren een oplossing hebben bereikt over het gebouw en de schuld, wil ik deze problematiek ook zo vlug mogelijk opgelost zien, zodat het museum het jaar 2000 kan instappen met een schone lei.”