Kempense multinational zonder blabla

Het stof dwarrelt hoog op de zandweg langs de Belgisch-Nederlandse grens in Arendonk. Om het sobere hoofdkantoor en de lokale afdelingen van Ravago te bezoeken, heb je best een terreinwagen nodig. Plus eerbied voor basisbusiness.

Bij Ravago is de hype van de kenniseconomie onbekend. De onderneming is er niet ongezonder of minder verdienstelijk om. Chief executive officer Theo Roussis (52) en zijn echtgenote Gunhilde Van Gorp (49), voorzitter van de raad van bestuur, wonen in Vlaamse fabrikantenstijl in een verzorgde villa bij de bakermat van Ravago. De nieuwe kanjer (3000 medewerkers, 700 in België) is op het eerste gezicht simpel. De opslagplaatsen voor plasticafval dat wordt gesorteerd en herwerkt tot onder meer korrels – iets wat gebeurt ten noorden van het kanaal Schoten-Dessel – zijn ruim. De Do-It-Yourself enkele kilometer verder is van een aangename volksheid.

Dat Ravago plots een zwaargewicht is met een omzet van 5 miljard dollar zal de verbazing wekken. Je moet een fan van het Vlaamse ondernemen zijn om de duizendpoot van de Noorderkempen te kennen. De Standaard bracht het nieuws: “Privémultinational Ravago doet miljardenovername”. De Kempenaren kochten de Amerikaanse polymerengroep Mühlstein en verdubbelen hun omvang.

Gunhilde Van Gorp staat jaarlijks in de Trendslijst van machtige vrouwen en wijst dan kordaat elke commentaar af; Theo Roussis praat wel eens onder vier ogen, maar dan ter privélering van de journalistieke gast.

De stichter van Ravago is Raf Van Gorp en straalde op 12 april 1990 op de omslag van Trends. Een grote uitzondering. In dat jaar werd het nieuwe leidende duo, schoonzoon Roussis en dochter Gunhilde, publiek aangekondigd. Vader ging het zachtjes aan doen en meer genieten van zijn passie: het bridgen. Raf Van Gorp stichtte Ravago in 1961. Van nul klom de omzet in 1990 naar 250 miljoen euro. De stichter leerde de stiel van grondstoffenhandelaar en -verwerker bij zijn eerste werkgever, de kruitfabriek PRB. De munitiefabriek is ondertussen in rook opgegaan. Raf Van Gorp stierf plots in de fleur van zijn leven. Zijn tweede kind, Lieve, is actief met eigen modeontwerpen in het buitenland.

Theo Roussis is geboren in West-Griekenland, zijn ouders blikten olijven in en exporteerden die naar Italië, Canada en de VS. Hij studeerde biochemie in zijn vaderland en specialiseerde zich in Madrid, waar hij Gunhilde leerde kennen. Dochter Van Gorp verfijnde haar talenkennis in Spanje. Het echtpaar Roussis heeft vier kinderen. Grieken zijn watermensen, zeilen is een geliefd tijdverdrijf van Theo Roussis, onder meer op de Molse meren. Tijdens zijn vakanties leest hij serieuze boeken – zoals Diplomacy van Henry Kissinger – en werkt aan zijn squashvertier.

Ravago heeft bancaire en financiële relaties met KBC en de familie Van Gorp is met een belang van 0,76 % een van de vaste aandeelhouders van de financiële onderneming. Marcel Cockaerts, de voorganger van Remi Vermeiren aan het hoofd van KB, is bestuurder van Ravago. Tijdens de buitengewone algemene vergadering van Ravago op 31 mei 1999 viel de beslissing om de maatschappelijke zetel te verplaatsen naar het Groothertogdom Luxemburg. Vier overwegingen golden: het stabiele Luxemburgse holdingklimaat, de rol van Luxemburg als Europees financieel centrum, het netwerk van dubbelbelastingverdragen én de familiale aandeelhouders vreesden dat de nieuwe Belgische regering een vermogensbelasting zou opleggen. De zetelverschuiving moest bijdragen tot de internationalisering van de groep, de versteviging van haar kapitaalstructuur en de expansie.

Op dat ogenblik had de moederonderneming al vijftig dochters in achttien landen. De geconsolideerde omzet in 1998 bedroeg 545 miljoen dollar en recycling en compounding (het verkleuren en aanpassen van kunststoffen) van plastic nam daarvan drie vierde voor zijn rekening.

Die trend is gebleven. De structuur van de groep is een spaghetti: in de huisbrochure The Growing Tree, die mondjesmaat aan relaties wordt verstrekt, staan tientallen namen van dochters en locaties. Je kan alleen maar verbaasd opkijken van de gezonde zakelijke eetlust van de Van Gorps en Theo Roussis. De Amerikaanse omzet is nu groter dan de Europese. Als je de naam Ravago echter vandaag laat vallen, dan confronteer je nog immer glazige blikken van “weet niet”.

De Kempen is traditioneel terrein voor kleine, onzichtbare entrepreneurs. Vier uitzonderingen doorbreken dat cliché: Groep Van Genechten van ridder Philippe de Somer (cartonnage), Soudal van Vic Swerts (bouwchemie), Sibelco van de familie Emsens (wereldwijde winning van zand) en Ravago. De combinatie Ravago-Mühlstein is in staat om jaarlijks voor 5 miljard dollar te verkopen aan 28.000 klanten in tachtig landen. De kracht van Mühlstein ligt in de VS en deels in Azië, terwijl de hoofdmarkt van Ravago de Europese Unie is. Met de afdeling Pegasus Polymers van Mühlstein dringt Theo Roussis diep door in China, waar hij handelt in kleine hoeveelheden en – in tegenstelling tot zijn concurrenten – in yuan. Dat geeft hem een voorsprong.

Over de financiering van de Europees-Amerikaanse deal hangt een waas. Schuldfinanciering is een traditioneel werktuig van Ravago. Is de nieuwe groep een winner? Na een halve eeuw en met de tweede generatie Van Gorp aan het roer is het antwoord: “Die kans zit er dik in”. In Arendonk wordt internationale business bedreven zonder blabla en onnozele kosten.

Frans Crols