Voor Vincent Weghsteen is vastgoed een grotere concurrent dan andere private banken. “We moeten misschien wel iets meer moeite doen om klanten te overtuigen, maar verder kunnen we ons mannetje staan.”
De onafhankelijke vermogensbeheerder Weghsteen ontstond in het centrum van Brugge, maar verhuisde zijn hoofdkantoor enkele jaren geleden naar Sint-Michiels. “De bakermat van de beurs ligt in Brugge. Het woord ‘beurs’ is afgeleid van de naam van de Brugse familie Van der Beurze”, weet afgevaardigd bestuurder Vincent Weghsteen. Die welgestelde familie baatte een herberg annex handelszaak uit aan het Oude Beursplein in Brugge, waar een levendige handel in wisselbrieven ontstond met Venetiaanse, Genuese en Florentijnse kooplieden.
Vandaag is Brugge lang niet meer het bruisende financiële centrum van weleer. We vonden slechts één onafhankelijke beursvennootschap in de stad: Weghsteen. Het is de vierde generatie van de familie die zich met de beurs bezighoudt. “Leo Weghsteen, mijn betovergrootvader, werd in 1890 wisselagent. Ik heb geen idee hoe hij in de beurs geïnteresseerd is geraakt. Hij kwam uit een familie van drukkers”, lacht Vincent Weghsteen. Vincent Weghsteen is sinds 1985 actief in de zaak en nam in 1995 de dagelijkse leiding over van zijn vader Marc.
De slinger slaat door
Weghsteen beheert ruim 300 miljoen euro, waarvan 146 miljoen euro in discretionair beheer en de rest in adviesbeheer. Discretionair betekent dat de klant de touwtjes volledig uit handen geeft. Bij advies is voor elke transactie de toestemming van de klant nodig. Er werken 21 personen voor Weghsteen: zestien in Brugge en vijf in Gent.
Weghsteen vindt dat het beroep door de jaren erg veranderd is. “De regels worden almaar strenger. In 1990 verloren de wisselagenten hun monopolie op de beurshandel. Ze werden verplicht een minimumkapitaal aan te houden om zich te kunnen omvormen tot beursvennootschap. In 1995 werden de regels voor het beroep nog strenger. Sinds de bankencrisis in 2008 zien we dat de slinger volledig doorslaat. De kleine spelers hebben niets verkeerd gedaan, maar toch hebben de toezichthouders de controle opgevoerd.”
Ook over de almaar complexere spaar- en beleggingsfiscaliteit is Weghsteen niet te spreken. Hij vindt het een goede zaak dat de speculatietaks wordt afgeschaft, maar hij houdt zijn hart vast wat de besprekingen over de meerwaardebelasting zullen opleveren. “Keep it simple, keep it stupid is een goede raad die politici de voorbije jaren maar al te vaak in de wind slaan als het op fiscaliteit aankomt”, zegt Weghsteen.
Gediversifieerd en geconcentreerd
“Wij bieden grosso modo twee manieren van vermogensbeheer aan: actief gediversifieerd indexbeheer met trackers en actief geconcentreerd beheer in individuele aandelen en obligaties. Een ideale portefeuille is een mix van beide”, legt Weghsteen uit. “De trackers zorgen voor de spreiding en de individuelebeleggingen zijn aandelen- of obligatieselecties waarvan hoofdanalist Hans Heytens en zijn team overtuigd zijn dat ze beter zullen presteren dan de markt.”
Belgian Dividend is bijvoorbeeld een selectie van tien Belgische dividendbetalers: de holdings GBL, Gimv en Bois Sauvage, de lingerieproducent Van de Velde, de vastgoedvennootschap Befimmo, de vastgoedontwikkelaar Atenor, bpost, de technologiegroep EVS, de netbeheerder Elia en de bank-verzekeraar KBC. Andere voorbeelden van aandelenselecties zijn European Dividend en Core Europe Opportunity, dat enkel in België en de buurlanden investeert.
Risico nemen
“We haalden in 2016 een rendement van bijna 4 procent op onze obligatieportefeuille”, zegt Weghsteen. “Er wordt al jaren gezegd dat de rente gaat stijgen, maar tot nu krijgen obligatiehouders jaar na jaar een mooie meerwaarde op hun obligaties.” De waarde of de prijs van obligaties beweegt in de omgekeerde richting als de rente. Weghsteen merkt wel op dat de rente onlangs sterk is opgeveerd, waardoor de winst op obligaties afkalft. Als de rente sterk stijgt van een laag renteniveau, dan kan dat tot verliezen op obligatieportefeuilles leiden. Weghsteen raadt daarom aan de looptijden van obligaties kort te houden, en te diversifiëren in categorieën als groeilandenobligaties, obligaties in andere munten en ook een beetje hoogrentende obligaties met meer risico.
“Vroeger inden beleggers gemakkelijk 4 à 5 procent aan intresten op obligaties”, zegt Weghsteen. “Dat is nu niet meer mogelijk. Nu moeten klanten vaker aan hun kapitaal zitten om rond te komen en kunnen ze niet meer leven van de intresten alleen. Desondanks stellen we vast dat de mensen niet geneigd zijn veel extra risico te nemen. Ze vragen weleens hoeveel kapitaal ze in obligaties moeten investeren om later een bepaald kapitaal te hebben of een bepaalde rente op te strijken. Ze willen meestal op veilig spelen met drie kwart van hun portefeuille en met een kwart wat meer risico nemen. Ze zullen misschien al eens overstappen van obligaties naar dividendaandelen, maar vooral vastgoed oefent aantrekkingskracht uit op mensen die regelmatige inkomsten willen.”
“Vastgoed is onze grootste concurrent, en niet private banken zoals Bank Delen. We moeten misschien wel iets meer moeite doen om klanten te overtuigen, maar verder kunnen we ons mannetje staan.”
Ilse De Witte, fotografie Emy Elleboog
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier