KASTENSYSTEEM. Het recht van de sterkste

Mooi was de voorstelling van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen “Antwerp-New York”, waarvan ik als nieuw verkozen lid van het Vlaams Parlement mocht genieten in de stadsschouwburg van Antwerpen, op uitnodiging van de SERV. Eens de lichten gedoofd, kon ik evenwel niet verhinderen dat mijn gedachten op de tonen van Bach gingen dwarrelen naar mijn kantoortje in Leuven. Daar had ik de hele middag zitten werken aan mijn eerste interpellatieverzoek aan de Vlaamse minister van Gelijke Kansen.

Minister Anne Van Asbroeck stelde onlangs haar gelijke-kansenbeleid voor aan de pers. Voor het eerst voelde ik daarbij aan den lijve waarvoor routiniers mij gewaarschuwd hadden : een gewoon parlementslid verneemt via de kranten wat zich in het parlement zogenaamd afspeelt. In plaats van naar Brussel af te zakken, blijft men beter thuis om de krant te lezen, dan weet men tenminste waar de ministers mee bezig zijn.

Met hand en tand had ik geargumenteerd dat dit ook hun eigen schuld was : parlementsleden moesten zich maar niet laten doen. Ik zou beslist meepraten. Helaas moet ik hun nu gelijk geven, maar kapituleren doe ik niet. Ik ben niet van plan mijn entoesiasme voor de politiek om te ruilen voor frustraties in de politiek. Dus vertel ik aan ieder die het horen wil : de parlementsleden van de werkgroep Gelijke Kansen werden door die zeldzame vrouwelijke minister in hun bloesje gezet.

MINDERHEDEN.

De titel van de nota “Vlaams gelijke-kansenbeleid : juridische gelijkheid versus feitelijke ongelijkheid” is een vlag die voor één keer prima de lading dekt. Naast wat franjes, zoals de voornamen-praktijk voor vrouwelijke ambtenaren, rolt de minister een heus vloerkleed uit : het doelgroepenbeleid.

Het kan moeilijk duidelijker. Minister Anne Van Asbroeck pleit voor een kastensysteem. Ze streeft blijkbaar niet naar een harmonieuze samenleving waar iedereen aan bod moet kunnen komen. Neen : het wordt een vijandig model waar men moet trachten in een kaste te geraken, om dan de gunst van de overheid te genieten en een deel van de koek op te eisen.

De minister richt zich inderdaad alleen tot met naam genoemde minderheden. Niet alle minderheden evenwel, maar alleen zij die al een begin van zelforganizatie gerealizeerd hebben : migranten, homo’s, lesbiennes, personen met een handicap, vrouwen. Geen woord over daklozen, een minderheid in Vlaanderen. Geen woord over analfabeten, een minderheid in Vlaanderen.

Akkoord, deze minderheden kunnen zich moeilijk zelf organizeren maar moeten ze daarom uitgesloten worden van het beleid ? Dat is echter precies de politiek die de minister van Gelijke Kansen zal voeren. Tussen haakjes, haar politiek is niet eens rechtlijnig. Zo rept ze met geen woord over de bejaarden, nochtans een minderheid in Vlaanderen die zich zelf heeft georganizeerd in de politieke partij Waardig Ouder Worden. Dankzij de uitsluitingspolitiek van de minister mag deze partij zich overigens alvast verheugen in een nieuw elektoraat.

BEELDVORMING.

In alle ernst, wat vindt u schrijnender : dat mensen in kartonnen dozen moeten kruipen om zich te beschermen tegen de kou, of dat het in tv-reklamespotjes nog altijd de moeders zijn die de luier van hun baby verversen ? Minister Anne Van Asbroeck weet wat ze wil. Ze zal haar energie en haar budget pompen in een aanvulling van de reklamekode over de beeldvorming van de vrouw in de reklame !

Ik weet misschien niet veel van homo’s, al heb ik er een paar in mijn kennissenkring. Welnu, die zouden het niet in hun hoofd halen een stuk van het budget op te eisen voor onderzoek naar de beeldvorming van hun minderheidsgroep in Vlaamse televisieprodukties. Zij kultiveren hun seksuele geaardheid niet zoals de minister dat meent te moeten doen. Sommigen onder hen zullen het wellicht niet eerlijk vinden dat er in sprookjes alleen sprake is van Doornroosje of Sneeuwwitje en de prins maar moet daarom een beleid gevoerd worden ten nadele van volwassenen die deze verhalen niet eens kunnen lezen ?

VIJANDIGHEID.

Laat het duidelijk wezen : een doelgroepenbeleid is per definitie een uitsluitingsbeleid. Nooit zal men erin slagen alle doelgroepen te definiëren, laat staan dat ze allemaal bediend kunnen worden door de politiek. Dus wordt het doelgroepenbeleid een preferentiebeleid. Zij die de politiek voor zich weten te winnen en die in de gunst van de minister geraken, zijn goed af. De anderen blijven in de kou staan.

Geen wonder dat er dan vijandigheid ontstaat tussen al die minderheden : ze zullen immers moeten vechten voor hun deel van de koek. Het recht van de sterkste, de ultieme overlevingswet van de jungle, is niet ver meer af. Zo kennen we nu het politieke beleid van minister Anne Van Asbroeck ; zo zien we waartoe haar socialistische visie kan leiden. Het blijft mij echter een raadsel hoe ze haar kristen-demokratische koalitiepartner zover heeft gekregen.

Toch moet ik aannemen dat de minister-president dit beleid vooraf heeft doorgenomen met de jongste telg uit zijn regering. Akkoord : door niet al te konkreet te worden, heeft minister Van Asbroeck haar koalitiepartner ontzien. Die kan dus de kop in het zand steken. Dat is echter buiten de waard gerekend, met name de oppositie. Wie nu nog zwijgt, stemt in.

DE KLOK TIKT.

De tonen van Bach klonken luider : ik was weer bij het ballet. Op het toneel tilde de mannelijke danser zijn vrouwelijke partner hoog en sierlijk de lucht in. Dat deed hij meermaals ; telkens liet hij haar weer zakken en ronddraaien als een tol. Het was alsof de wind speelde met een enkel blad.

Rolbevestigend ? Allicht. Misschien was dat ook wel de reden waarom minister Anne Van Asbroeck die avond verstek liet gaan. Misschien zat ze in haar bureau in Brussel te schrijven aan een ontwerp voor een onderzoek naar de rol van de vrouwen en/of andere minderheden in de opvoeringen van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen. De minister moet natuurlijk doorwerken, want de klok tikt : nog anderhalf jaar en haar duobaan zit erop.

PATRICIA CEYSENS

Patricia Ceysens is VLD-lid van het Vlaams Parlement.

Patricia Ceysens over het doelgroepenbeleid : het recht van de sterkste.