Jo Bussels is terug

In 2019 sloten Jo Bussels, een van Antwerpens beste viskoks, en zijn echtgenote Valerie Olieux na vijftien jaar plots de deuren van hun gastronomische restaurant Radis Noir. In december was de tijd rijp om opnieuw een zaak te starten: iets kleinschaligs, zonder te veel druk. Ze herdoopten Brasserie Magalie in de Pulhof-wijk in Berchem tot Bistrot Magali, vernoemd naar hun oudste dochter. Het bruine interieur verruilden ze voor oudroze fluweel en tafels met een witte marmerlook. Het verschil is groot, maar niet abrupt. Daardoor zijn de lokale bewoners hun buurtrestaurant niet kwijt.

Met een dagelijks wisselend driegangenmarktmenu (24 euro) en doorlopende openingsuren zet het ondernemerskoppel daarop in, maar Jo Bussels kan zijn jarenlange ervaring aan de culinaire top niet wegsteken. Net zomin als Valerie Olieux haar mooie wijnkaart en gastvrijheid kan downsizen. Daardoor kun je hier tussen de Luikse balletjes en spaghetti bolognaise ook kiezen voor een halve kreeft en een rundsonglet met choronsaus. Dat concept kan verwarrend zijn, maar dat laat hier duidelijk niemand aan zijn hart komen.

Na tweeënhalf jaar visgemis kies ik resoluut voor visgerechten. De garnaalkroket (19 euro) maakt de chef niet zelf, maar wordt wel precies volgens zijn recept bereid. Efficiëntie is wat de goede kok onderscheidt van de rest, zolang het geen domper zet op de smaak. De kroket is heerlijk. De delicate korst van grove panko blendt mooi met de smeuïge vulling van met de hand gepelde garnaal. Geen klassieke gefrituurde peterselie met citroen als garnituur, maar een lekker slaatje van doperwt, kerstomaat en appel, dat uitblinkt in frisse zuren, met een zoete toets. Dit is Bussels ten voeten uit: licht en toch vol smaak.

Ook de dagvis, gegrilde zeebaars (27 euro), serveert Bussels op zijn Radis Noir-manier: mediterraans, met veel goede olijfolie, succulente venkel en kerstomaten, vergezeld van een puree van boter en room, die er wederom in slaagt niet zwaar op de maag te vallen. En ook al kookt Bussels niet exact volgens het seizoen, hij brengt wel weer zijn zalige keuken. Ditmaal erg laagdrempelig. Joelende kinderen zitten er naast een vijfennegentigjarige vaste klant, die drie keer per week zijn dagschotel komt eten, terwijl een tafel verderop met een grote bourgogne geklonken wordt op een pas afgesloten zakendeal. Mooi!