‘Ik wil mijn kinderen een kans geven’

In Oudenaarde legt het hoofdkwartier van de Vergalle Group zonnepanelen op zijn dak. Ondertussen krijgt dochter Stokota er een nieuwe Poolse fabriek bij. De groei van de familiale staalgroep is gesneden brood voor de intredende derde generatie.

Frank Vergalle is eigenaar en voorzitter van de Vergalle Group. Hij is duidelijk in zijn nopjes als hij naar het dak wijst van het gelijknamige staal-servicecenter in Oudenaarde – de ‘baby’ waarrond de rest van Vergalles kmo-imperium kon groeien. De zon brandt verschroeiend hard en net nu laat de staalverwerker voor liefst 22.000 vierkante meter aan zonnepanelen op zijn dak installeren. Omdat gewone energie zo duur wordt, en dat hoogstwaarschijnlijk ook zal blijven, ja. Maar ook omdat dochterbedrijf Avasco sinds kort diversifieert in de productie van de steunelementen waar zonnepanelen doorgaans op rusten. “Hernieuwbare energie is een groeimarkt, waar de Vergalle Group op inspeelt”, zegt Mario Hertegonne, CEO van de Vergalle Group. Tankbouw voor de opslag van biobrandstoffen is nog zoiets, en een kolfje naar de hand van dochterbedrijf Inalco.

Frank Vergalle en Mario Hertegonne hebben duidelijk niet veel tijd nodig om knopen door te hakken. Ook in Polen, waar al twee vestigingen zijn van dochterbedrijf Stokota, gaan ze recht door zee. Momenteel wordt daar een nieuwe fabriek gebouwd. Want Polen, dat is de poort naar Oost-Europa. En naar Rusland, op iets langere termijn. Precieze bedragen wil Vergalle niet plakken op zijn jongste investeringen.

En het totale investeringsbudget van de groep? “Is er niet. Als we iets zien, bekijken we het. Is het haalbaar, dan gaan we ervoor. Is het niet haalbaar, dan doen we het niet. Eerst studies bestellen en een volksraadpleging organiseren: dat is niet aan mij besteed”, zegt de CEO. Een verwijzing naar de saga rond de Lange Wapper was dat. “Het frustreert me dat er in België zo veel geld wordt uitgegeven, alleen maar aan plannen die nadien toch niet worden uitgevoerd.”

Veelkoppige kmo

De Vergalle Group ontstond 35 jaar geleden, als het gelijknamige staalservicecenter in Oudenaarde. Het familiebedrijf koopt intussen overal ter wereld moederbobijnen in staal aan, waaruit vervolgens halffabrikaten worden geproduceerd voor de bouw en aanverwante sectoren – zoals witgoed en meubelen. Die activiteit is momenteel slechts één entiteit van de Vergalle Group, maar genereert nog steeds een groot deel van de omzet, en stelt ongeveer 45 mensen tewerk.

Sinds 2001 maakt ook Avasco uit Diksmuide deel uit van de Vergalle Group. Avasco is producent van metalen opbergrekken en stellingen voor onder meer magazijninrichting. Onderaanneming is een tweede business, naast het maken van sprinklertanks ten slotte. Avasco stelt ruim 40 mensen tewerk.

In 2007 nam de Vergalle Group ook Inalco over, een constructeur van opslagtanks die intussen in Lokeren is gevestigd en meer dan 50 werknemers telt. In hetzelfde jaar werd ook Stokota – vroeger het moederbedrijf van Inalco – bij de Vergalle Group gevoegd. Stokota vervaardigt opleggers en aanhangwagens in aluminium of roestvrij staal voor het transport van vloeistoffen zoals brandstof of stookolie. Stokota heeft ook twee vestigingen in Polen. Daar komt binnenkort nog een derde fabriek bij. Voorts omvat deze dochter ook het bedrijf CIME in het noorden van Frankrijk. Alles bij elkaar telt Stokota zowat 300 werknemers.

Familie krijgt kansen

Het is duidelijk: de Vergalle Group groeit. In 2006 al kwam Frank Vergalle tot de vaststelling dat hij zijn business niet langer helemaal alleen kon blijven bolwerken. Mario Hertegonne kwam als allereerste externe CEO het management versterken. Zijn focus is nu vooral de operationele leiding van de dochterbedrijven Inalco en Stokota. Daarnaast is het ook de taak van Hertegonne om de volgende generatie – de dochter en de twee zonen van Frank Vergalle – klaar te stomen voor een carrière in de Vergalle Group.

Dochter Kaatje Vergalle (27) heeft al een operationele functie bij Inalco, nadat ze eerst een paar jaar ervaring opdeed in andere industriële bedrijven. Oudste zoon Francis (24) verruimde eerst twee jaar zijn blik in het buitenland en is sinds kort aan de slag in de verkoopafdeling van Vergalle in Oude-naarde. De jongste zoon van Frank Vergalle heeft, als alles meezit, nog één studentenjaar te gaan. Maar ook hij is geïnteresseerd in een baan in het familiebedrijf. “Ik wil mijn kinderen die kans geven”, vertelt Frank Vergalle. “Werken moeten ze hoe dan ook doen. Maar ik denk dat ze liever hun eigen baas blijven dan voor een andere baas te gaan werken.”

Alles op zijn tijd natuurlijk. “We hebben Kaatje en Francis niet onmiddellijk naar de top van de hiërarchische ladder gekatapulteerd”, legt Mario Hertegonne uit. “Momenteel hebben ze hier een baan die ze ook in andere bedrijven zouden kunnen krijgen, met hun diploma en ervaring. Geleidelijk aan laten we ze doorgroeien. Voor ons is het belangrijk dat ze die mogelijkheid krijgen, zonder dat we hun traject helemaal voorkauwen.” Frank Vergalle bekijkt de opvolgingskwestie filosofisch: “Het is geen noodzaak dat mijn kinderen doorstoten naar de top van het bedrijf. Als onderweg blijkt dat ze geen leidinggevende functie aankunnen, dan moeten we zoeken naar andere oplossingen.”

Verkopen of niet?

Een verkoop van de Vergalle Group? Frank Vergalle moet toegeven dat zoiets wel eens bij hem opkomt, maar hij heeft er momenteel het volste vertrouwen in dat zijn kinderen – samen met Mario Hertegonne – op een degelijke manier de volgende hoofdstukken zullen schrijven in het verhaal van zijn familiebedrijf. Een klein tikkeltje eigenbelang speelt ook mee: “Stel dat ik alles zou verkopen als ik 60 word. Wat zou ik daarna moeten doen? Ik ben dus heel blij dat mijn kinderen geïn-teresseerd zijn om de Vergalle Group voort uit te bouwen. Nu kan ik langzaam maar zeker wat meer afstand nemen. Hopelijk voldoende afstand, ooit, om mijn kinderen de beslissingen te laten nemen. Ik hoop dat ik dat zal kunnen. Ik zou niet graag het soort vader worden dat op z’n 75ste nog altijd de scepter zwaait. Dan ben je verkeerd bezig.”

En als de derde generatie toch eens een accident de parcours veroorzaakt? So be it. Een mens kan daar alleen maar heel veel uit leren. En Frank Vergalle is ook nog altijd in de buurt, samen met zijn rechterhand Mario Hertegonne. Het zijn dus best boeiende tijden bij de Vergalle Group. Het kan nog alle kanten uit. En ja, als de kinderen Vergalle de leiding over de afzonderlijke bedrijfsentiteiten op zich nemen, blijven er voldoende uitdagingen over voor Mario Hertegonne – als CEO van de groep. “De toekomst uittekenen, speuren naar kansen, overnames doen misschien, of nieuwe activiteiten opstarten: dat is voor mij de uitdaging.”

Alles is mogelijk, kortom. Zelfs het uiteenvallen van de groep, als de derde generatie Vergalle het onderling niet langer eens zou raken, maar die kans acht hun vader eerder klein. Het enige waar het nekhaar van Frank Vergalle waarlijk van overeind komt, zijn de woorden ‘ private equity‘ en ‘beursgang’. “We zijn en we blijven onze eigen baas.” En als er zich een reusachtige, niet te missen opportuniteit aandient? “Dan ben ik eventueel bereid om over de instap van een derde investeerder na te denken, op voorwaarde dat die er ook snel weer uitstapt. Maar momenteel is dat niet aan de orde. We krijgen onze financiering perfect rond op de traditionele manier, via de banken.”

De kredietaanvragen van de Vergalle Group werden tot nu toe nog niet geweigerd, sinds het uitbreken van de crisis. Al moet Mario Hertegonne toegeven dat de banken veel meer kritische vragen stellen dan vroeger. Over kredietverzekeringen is de Vergalle Group minder positief: daar is de situatie nog altijd niet wat ze zou moeten zijn, met een impact op de export – en dus op de omzet – als gevolg. “Maar al bij al is de schade van de crisis beperkt gebleven bij ons”, zegt Mario Hertegonne. “Met dank aan onze diversificatie. In onze transportactiviteiten hebben we het moeilijk gehad, zoals iedereen, maar dat werd dan gecompenseerd door groei in andere segmenten.”

Toch heeft Frank Vergalle vaak gevloekt tijdens de jongste twee jaar. Als de staalprijs weer eens naar beneden ging bijvoorbeeld. Nefast voor de verkoop, zoiets. Bovendien heeft Vergalle er tijdens de crisismaanden een punt van gemaakt om zijn staalvoorraad te blijven aanvullen, om een blijvende service te kunnen bieden aan zijn klanten. Nadeel was wel dat die voorraad herhaaldelijk moest worden afgewaardeerd, omdat de staalprijs maar bleef dalen. “Gelukkig zijn we in het verleden altijd voorzichtig te werk gegaan, zodat we tijdens de crisis over de nodige financiële buffers beschikten”, verklaart Frank Vergalle. “Intussen zien we alweer een positieve evolutie, maar of dat betekent dat de crisis achter ons ligt? We blijven in elk geval voorzichtig.”

Door celine de coster, fotografie jelle vermeersch

“Ik denk dat mijn kinderen liever hun eigen baas blijven dan voor iemand anders te gaan werken” Frank Vergalle”Het is geen noodzaak dat mijn kinderen doorstoten naar de top van het bedrijf” Frank Vergalle

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content