“Ik ben een tegenmacht”

Mia De Vits kan zich wel vinden in het predikaat ‘machtigste vrouw in Vlaanderen’. Maar dat ze als autoritair wordt beschreven, begrijpt ze niet.

1. MIA DE VITS (45)

functie: voorzitter ABVV (Algemeen Belgisch Vakverbond).

opleiding: licentiaat sociale wetenschappen KU Leuven.

mandaten: lid Nationale Arbeidsraad, lid Beheerscomité van de Sociale Zekerheid, lid Uitvoerend Bestuur het Europees Vakverbond (EVV), bestuurslid Zilverfonds, regent bij de Nationale Bank, lid reflectiegroep Notre Europe van Jacques Delors.

De Vlaamse groep Gorki zingt: ” Mia heeft het licht gezien, ze zegt: niemand gaat verloren. ” Heeft dit lied Mia De Vits geïnspireerd? “Toen ik afstudeerde, wist ik dat ik in de sociale sector wilde werken. Maar de vakbond was voor mij geen uitgemaakte zaak.”

Tijdens een freelance-opdracht voor de VRT-radio leerde de vrouw uit het Pajottenland (Kester) in 1971 de studiedienst van het ABVV kennen en ging er aan de slag. In 1984 werd ze verkozen tot nationaal secretaris. “Zelf dacht ik er toen niet aan om mij kandidaat te stellen. Maar het was de toenmalige voorzitter Georges Debunne die mij een duw in die richting gaf omdat hij vond dat te weinig vrouwen doorstroomden naar de hogere niveaus.” Vijf jaar later werd ze als algemeen secretaris de nummer twee van het ABVV, nog eens zes jaar later voorzitter van het Vlaamse ABVV en nog eens zeven jaar later voorzitter van het ABVV.

In werknemersorganisaties in België wordt ongeveer 19 % van alle belangrijke functies ingenomen door vrouwen. “In het begin van mijn carrière hoorde ik aan de onderhandelingstafels soms nog flauwe moppen over vrouwen. Nu gelukkig niet meer.” Maar voor De Vits is daarmee de kous niet af. “Ik wil geen witte raaf zijn. Ik wil dat vrouwen ook in onze organisaties doorstoten naar de hogere echelons.”

Dezelfde evolutie verlangt De Vits ook in het bedrijfsleven. In de aanloop naar de sociale verkiezingen voert het ABVV campagne om vrouwen aan te sporen zich kandidaat te stellen. “Natuurlijk wil niet elke vrouw of man een topfunctie. Maar het zou toch wel mogelijk gemaakt moeten worden. De sleutel ligt in de combinatie arbeid en gezin,” aldus De Vits. En in één ruk somt de voorzitter actiepunten zoals het tijdskrediet aan om die combinatie te verbeteren. Zelf is De Vits niet altijd het beste voorbeeld van wat ze predikt. “Ik ben inderdaad geen goed voorbeeld, want ik werk wel veel. Maar dat is een keuze. En wil je die keuze niet maken, dan is het natuurlijk moeilijk om een topfunctie te bekleden.”

Echte macht is economische macht

Het ABVV heeft 1,2 miljoen leden en daardoor een belangrijke stem in dit land. Gaat De Vits akkoord met haar nummer één-plaats als machtigste vrouw? “Als u macht omschrijft als heerschappij over andere mensen: absoluut niet. Zo werken noch ik, noch de vakbond,” antwoordt ze. “Als u met macht het vermogen om te beïnvloeden bedoelt, ga ik wel akkoord.” Maar ze voegt eraan toe: “Ik ben een tegenmacht. Voor mij zit de echte macht waar het geld zit en waar men economisch de macht in handen heeft. De politiek heeft de laatste jaren zwaar moeten inboeten op die economische macht, omdat die zich Europees en internationaal is gaan organiseren.”

De Vits is binnen het ABVV nog steeds voorzitter van het vrouwenbureau. “Ik vind niet dat ik, omdat ik zelf een hoge functie heb, de vrouwenzaak links moet laten liggen. In die zin mag je mij dan ook een feministe noemen.” Maar noem haar niet autoritair. “Ik word er bijna ziek van als ze zeggen: ‘De Vits heeft autoriteit’, of als ze me vergelijken met Margaret Thatcher. Ik weet waar ik naartoe wil, maar ik ken de mensen rond mij naar wie ik moet luisteren. En ik laat me niet duwen in een richting die ik niet uitwil. Dat is niet autoritair, dat is weten wat je wil.”

Of ze voor de SP.A de Europese lijst zal trekken, levert een “geen commentaar” op. Eén keer spreekt ze zich uit over haar (brug)pensioen. “Dan hoop ik meer tijd te hebben om te lezen.” Wat er nu op haar nachtkastje ligt? “Ik zoek dat type boeken niet op maar ben wel begonnen aan het boek ‘Waarom mannen niet luisteren en vrouwen geen kaart kunnen lezen’.”An Goovaerts

An Goovaerts