Hoe selecteert u nieuw personeel? Een kwestie van gevoel, meneer

Personeelsmanagement (spreek uit: HRM) krijgt steeds meer aandacht in Vlaamse bedrijven. Toch gapen er nog grote gaten tussen retoriek en realiteit. Luc Sels en Sophie De Winne weten er alles over.

Luc Sels & Sophie De Winne, HRM in breedbeeld – Een toetsing van retoriek aan realiteit. Acco, 233 blz., 30 euro.

Onthutsend. In de meeste Vlaamse bedrijven wordt er meer gewikt en gewogen, getest en gerekend, onderhandeld en doorgelicht voor de aanschaf van een freesmachine dan voor de aanwerving van een medewerker. Die conclusie dringt zich op tijdens het lezen van HRM in breedbeeld, een opzienbarende studie over personeelsmanagement in Vlaanderen door Luc Sels (hoogleraar aan de KU Leuven) en Sophie De Winne (wetenschappelijk medewerkster). De auteurs, die met dit project doorstoten naar de top van de HRM-studie in Vlaanderen, baseerden zich op het Paso-onderzoek, dat zich de voorbije jaren over het reilen en zeilen in Vlaamse bedrijven boog.

Een opzienbarende studie, maar dat betekent niet dat Sels en De Winne er ook een groot publiek mee willen bereiken. Het jargon tiert welig en de academische puntjes worden op de i gezet. Uiteraard is daar niets mis mee, al blijft het een gemiste kans om een groter publiek te bereiken. De personeelsafdelingen van de concerns zijn al vertrouwd met de instrumenten, gebruiken en goeroes. Een boek als dit was een goede gelegenheid om ook de Vlaamse KMO’s vertrouwd te maken met al die namen en technieken. En het gebrek aan een degelijke werving en selectie, bijvoorbeeld, blijkt in de eerste plaats een KMO-probleem. Vreemd genoeg gaan ook de grotere ondernemingen lang niet allemaal vrijuit, maar hoe groter de onderneming, hoe groter ook de kans dat er betrouwbare selectieprocedures gevolgd worden.

Het doorsnee Vlaamse bedrijf houdt het bij een vlugge blik op het cv, een selectie-interview en veel buikgevoel, zeg maar intuïtie. Misschien is dat nog altijd te verkiezen boven de hocus-pocus van grafologen en venters met dubieuze persoonlijkheidstests, maar er bestaat ook een arsenaal aan selectietechnieken met een hoge validiteit, technieken die een betere voorspellende waarde hebben. Vooral arbeidsproeven en simulatieoefeningen scoren daarbij hoog.

Voor de selectie van uitvoerend personeel worden er wel steeds vaker arbeidsproeven georganiseerd. Laten we dus toch wat optimisme bewaren. Dat mag zeker, want het finale verdict klinkt niet zo somber. Onder meer de toenemende aandacht voor evaluaties wijst in die richting. Optimisme is er ook voor het HR-personeel zelf. Ondanks een drievoudige aanval op hun job (door automatisering, uitbesteding en overdracht van taken aan de lijnmanagers), daalde het aantal HR-medewerkers zelfs in het conjunctureel niet gezegende 2002 niet of nauwelijks. Kunnen ze hun retoriek dan zo goed verkopen? Helemaal duidelijk is dat voorlopig niet. In hun ondertitel stippen de auteurs al aan dat ze de retoriek ook aan de realiteit toetsen en die realiteit neigt overduidelijk naar no non-sense.

Luc De Decker