“De Vietcong,” zo noemt Fernand Huts (topman van Katoen Natie/Seaport Terminals) zijn naaste medewerkers. Ze hebben nu hun “rode boekje”: een managementbijbel van grote roerganger Huts, in strip uitgebracht. Een profiel van de guerrillero’s.
“Tegen de concurrentie voer ik pure guerrilla: hit them where it hurts,” aldus een strijdlustige Fernand Huts, topman van Katoen Natie/Seaport Terminals. “Snelheid, beweeglijkheid, verrassing, korte beslissingslijnen en verrassing domineren de strategie. Niet moeilijk dat we vooral werken met jonge gasten.”
De gemiddelde leeftijd van de kaderleden van KTN/SPT is 29 jaar. De meesten groeiden binnen het bedrijf van een bescheiden job naar een topfunctie. Veel heeft uiteraard te maken met de evolutie van KTN/SPT zelf. In 1986 was Katoen Natie een bescheiden magazijnier/transporteur met een omzet van 300 miljoen frank. Vandaag is de groep wereldleider inzake logistiek voor de petrochemie en heeft ze een sterke positie in de behandeling van woudproducten, auto’s, consumentengoederen, general cargo, grondstoffen, ijzer en staal. Seaport Terminals behoort tot de toptien van de Europese containerbehandelaars. KTN/SPT – omzet: 15 miljard frank – is actief in Frankrijk, Groot-Brittannië, Zweden, Duitsland, Nederland, Spanje, Thailand, Singapore, de VS, Uruguay en Brazilië.
Trial and error
Dirk Lannoo, de rechterhand van topman Fernand Huts, schetst zijn groep als “een platte structuur van onafhankelijke personen die zelf via trial and error de pijlers van KTN/SPT uitbouwden”.
Deze corporate governance-filosofie verschilt met de sterke hiërarchie binnen, bijvoorbeeld, Hessenatie. Gedelegeerd bestuurder Jan Pellens is een generaal aan het hoofd van zijn troepen, die rapporteert aan minister van Defensie Marc Saverys (van aandeelhouder CMB). Noord Natie, waar de natiebazen opereren op hún terminal of voor hún sector, heeft dan weer meer weg van een politieke partij, waar de fracties samen een compromis uitwerken.
“Als Jan Pellens de generaal
is van een beroepsleger, dan leid ik de Vietcong,” luidt het bij Fernand Huts. “Mijn medewerkers zijn strijdlustige jongelui, die zich op onbekend terrein ingraven, observeren of ze er kunnen gedijen om uiteindelijk het gebied in te nemen en te bezetten. We trachten de oorlog te winnen zonder hem te voeren.”
Nog steeds beschouwt Jan Pellens “laden en lossen van schepen” als zijn hoofdberoep, veel meer dan de logistieke dienstverlening (zie Trends, 15 april 1999, blz. 28). Katoen Natie wierp zich al vroeg op de laatste activiteit, waar traditionele behandelaars minder thuis waren. Het bedrijf levert als onderdeel van het operationele proces van zijn klanten toegevoegde waarde met het sorteren, verpakken en just in time leveren van, bijvoorbeeld, plastickorrels in alle mogelijke mengsels en porties. Klanten moesten worden overtuigd dat heel dit logistieke proces kon worden uitbesteed aan de jongelui van Katoen Natie.
Dirk Lannoo, ondervoorzitter van de raad van bestuur: “We namen dus financiële risico’s door ons op deze niche te werpen. Met zo’n aanpak ben je wel verplicht om met flexibele mensen te werken.”
Deze neef van drukker Godfried Lannoo, werkt sinds 1986 bij Katoen Natie. Hij is, net als Huts, een jurist die later opteerde voor een Vlerick-opleiding. “Dirk lost alles op wat er bij ons misloopt,” grinnikt Huts. “Daar heb ik meer dan een volle dagtaak aan,” klinkt het bij Lannoo, die verantwoordelijk is voor heel het logistieke gebeuren binnen KTN/SPT. Zo verzorgde hij onder meer de voorbereiding van het logistieke platform in Singapore (kostprijs: 1 miljard frank).
De ploeg werkt, Huts tekent
Het was ook Lannoo die verantwoordelijk was voor een gelijkaardig project in Thailand. Huts: “Op Kerstmis 1997 profiteerde ik ervan om in Azië met vakantie te gaan en m’n handtekening te zetten onder het contract. Voor de rest was alles al in kannen en kruiken.”
Deze stijl typeert het bedrijf. Zo handelde financieel directeur Fabian Leroy op eigen houtje de recente overname af van J-Tech (omzet: 700 miljoen frank). “We kwamen met J-Tech in contact via ons project in Groot-Brittannië,” getuigt Leroy, ook lid van de raad van bestuur. “Eén gesprek met Fernand was voldoende om grondig te bestuderen in hoeverre deze proces engineering-groep paste in onze strategie. We kwamen snel tot een akkoord. Fernand zag J-Tech-directeur Jan Kievit tweemaal: bij de ondertekening van de letter of intent en bij de persconferentie.”
Fabian Leroy, die de industriële projecten uitvoert, is volgens Huts “met een portefeuille van 8 miljard frank de duurste jongen van het bedrijf”. Leroy is van opleiding landbouwingenieur en een Vlerick-boy.
Volgens het geijkte stramien
belandde een gewezen assistent van Leroy, Luc Van Dijck, in Houston. Toen deze landbouwingenieur in de States met een klant van de Antwerpse petrochemie onderhandelde, ving hij terloops op dat de lokale magazijnbeheerder Interpak te koop stond. Terug in de Scheldestad, werd hij één dag later op het vliegtuig gezet om de overname te onderhandelen. Huts vloog tweemaal over, telkens voor één gesprek met de eigenaar. Van Dijck bleef Interpak leiden in de wereldhoofdstad van de petrochemie.
Een ander lid van de raad van bestuur is Walter Vandeperre. Hij werkte zich op van vrachtwagenchauffeur tot werkdeken en later directeur operaties. Vandeperre is de hoofdverantwoordelijke voor het opstarten van de buitenlandse projecten.
Marc Lodrigo is financieel directeur en lid van de raad van bestuur. Hij houdt zich bezig met Katoen Natie (de landactiviteiten) en de consolidatie van de groep KTN/SPT. “Orde brengen in cijfers was nooit een sterk punt van natiebazen,” getuigt Huts. Lodrigo wordt geflankeerd door Dirk Michielsen, die de havenactiviteiten (Seaport Terminals) en de speciale projecten coördineert.
“Hij is de opkuiser van dienst,
die onder meer in Brazilië de activiteiten herorganiseert,” aldus Huts. Michielsen werkte voor Coopers & Lybrand voor hij overstapte naar KTN/SPT. “Op onze seminarieweekends nemen de kaderleden hun partner mee,” herinnert Huts. “Onze koffiemadam Els Ceulemans ( nvdr – eigenlijk is deze juriste operator van de koffieterminal) was er ooit met haar echtgenoot, die de hele dag op zijn computer zat te tikken in plaats van te genieten van de randactiviteiten. Dat moest dus wel ne goeie zijn, zodat we een goed voorstel deden en hij naar ons overstapte.”
Nog zo’n typische aanwerving was Joris Thijs, onder meer verantwoordelijk voor de internationale havenprojecten. “Deze landbouwingenieur had een tijd doorgebracht in Parijs met allerlei kunsten, onder meer toneel,” zegt Huts. “Met zijn artistieke visitekaartje werd hij een moeilijk te plaatsen werkloze. Hij kan vandaag zijn creativiteit botvieren bij ons. Gezien zijn liefde voor Zuid-Amerika trok hij er geregeld op vakantie, stuitte er toevallig op de privatisering van de terminal in Montevideo en voilà, het zaad van onze Zuid-Amerikaanse expansie was gezaaid.”
Aan het hoofd van de Braziliaanse logistieke activiteiten (er werken 1400 personen) staat Luc Mertens, volgens Huts “onze onrustige, lonely cowboy“. Montevideo – inbegrepen de vrijhandelszone – wordt geleid door Rita Heirman, de gewezen terminaloperator van Flanders Container Terminal ( FCT). Heirman was ooit verantwoordelijk voor het coördinatiecentrum van Dredging International, waar ze werkte met Koen Cardon, die vandaag aan het hoofd staat van de Aziatische operaties.
Heirmans weinig begeerde vroegere job – het Zeebrugse FCT is moeilijk een succes te noemen – wordt vandaag uitgevoerd door Peter Vierstraete, een ex van Belgian New Fruit Wharf (nu Sea-Invest). De Gentse activiteiten worden geleid door Patrick Catry, zoon van een Antwerpse Natiebaas.
Andere strategische functies van het bedrijf worden ingenomen door, Dirk Verwimp (petrochemie), Annemie Baeyaert (plastics), Peter Valkeniers (idem), Frank Van Hellemont (commerciële directie), Wim Ledegen (fijnchemie), Jan Deltour (consumentengoederen) en Stefan De Vrieze ( automotive).
Moeder overste Karine
Eén sleutelpersoon van KTN/SPT is nog niet vernoemd: Karine Van den heuvel, would be VLD-senator en de echtgenote van Fernand Huts. Officieel is ze ondervoorzitter van de groep KTN/SPT en verantwoordelijk voor de informatica in het bedrijf. Deze gewezen magistrate (waarschijnlijk een CVP-benoeming, via haar vader die stafhouder was in Mechelen) wordt door haar man omschreven als “de moeder overste en de biechtvader van Katoen Natie”.
“Fernand briest wel eens,
terwijl de medewerkers ongewild aan hun lot worden overgelaten,” zegt ze zelf. “Dan kunnen ze bij mij terecht. Enkele woorden van mij kunnen die wervelwind opnieuw tot bedaren brengen.”
Het valt trouwens op dat Katoen Natie/Seaport Terminals geen personeelsdirecteur heeft. “Als chief executive officer heb ik al zoveel gedelegeerd dat ik de deze job vooral zelf doe,” legt Huts uit. “Hij is te belangrijk om aan iemand anders over te laten. Promotie bestaat overigens niet in ons bedrijf. De enige manier om te groeien, is te zorgen dat je eigen activiteiten belangrijker worden. Binnen onze doelstellingen, uiteraard.”
Die doelstellingen én de managementfilosofie worden vertolkt door een stripfiguur (” ‘t Katoentje“) in een boek dat Huts (samen met een politiek werk) begin mei voorstelt. Zo hebben de leden van de Vietcong nu ook hun eigen rode boekje van grote roerganger Huts Chi Minh.
HANS BROCKMANS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier