“Werk en leven, het waren een tijdlang bijna synoniemen voor mij. Toen mijn vriend en ik vijf jaar geleden Citizenlab oprichtten, was van een work-lifebalans weinig sprake. Vrienden en familie wezen ons erop dat we gewoon te veel werkten. Mede daardoor kwamen we tot het besef dat het niet gezond is in overdrive te gaan en dat je niet scherp blijft als je nooit iets anders doet. Nu ons bedrijf groeit en ons team groter wordt, kunnen we daarom beter delegeren en loslaten. Zodat we fysiek en mentaal gezond blijven om het bedrijf goed te kunnen leiden.
“Het weekend wordt dus steeds heiliger. Terwijl we twee jaar geleden op zaterdag en zondag nog volop berichtjes stuurden in de chattool die we gebruiken met de collega’s, is het daar nu stil in het weekend. Zo tonen we onze medewerkers ook dat we niet verwachten dat zij buiten de kantooruren blijven werken. Het gaat snel bij Citizenlab en er moet soms onder druk worden gewerkt. Dan moet je ervoor zorgen dat mensen kunnen blijven volgen. Dus kun je maar beter het goede voorbeeld geven.
“Op vrijdagavond klap ik daarom mijn laptop dicht, zelfs al zijn er dan nog zaken die allesbehalve klaar zijn. Het lukt me wel die even te laten liggen. Ik ben niet echt een perfectionist en kan meestal goed relativeren. Zeker sinds het begin van de coronacrisis. Er zijn vandaag zoveel mensen die ziek zijn, of zelfs overlijden. Daardoor ga je je toch meer existentiële vragen stellen. Wat is het belang van familie? Wat betekent het om te werken?
“Omdat je huis nu ook je kantoor is, heb ik het nog meer nodig in het weekend een stap terug te zetten. Daarom plan ik op weekenddagen bijvoorbeeld niet te veel sociale activiteiten in. Door de week praat ik al zoveel met medewerkers en klanten dat ik even terug tot mezelf wil komen.”
Een eigen kamer
“Kunst helpt me om het dagelijkse leven te laten voor wat het is en even in een andere wereld te duiken. Helemaal opgaan in een kunstwerk of een kunstenaar volgen in een bepaalde gedachte, het helpt om mijn gedachten te verzetten. Vooral essays zijn mijn ding en die mogen over een heleboel zaken gaan. Al valt het op dat veel bundels die ik lees door vrouwen zijn geschreven.
“Ik durf me wel een feministe noemen en dat vertaalt zich ook in wat ik lees. Een klassieker is A Room of One’s Own van Virginia Woolf. Daarin legt ze uit dat je als vrouw een eigen kamer nodig hebt. In het verleden zaten vrouwen altijd in gemeenschappelijke ruimtes, terwijl mannen wel in hun bureau konden vertoeven. Ik ben heel blij dat ik nu een eigen kamer heb, met een eigen bureau en dat ik me dus even kan terugtrekken als ik daar behoefte aan heb.”
Fijn vertrekpunt
“Die essays zijn ook een heel fijn vertrekpunt om de literatuur te ontdekken. Er komen hier bijna dagelijks nieuwe boeken toe. We dachten nog even verder te kunnen met de boekenkast die we aan het begin van de eerste lockdown hebben gekocht, maar we merken nu al dat we binnenkort een extra exemplaar nodig hebben ( lacht).
“Nochtans leek de literatuur me een paar jaar geleden nog iets waar ik maar moeilijk mijn weg in zou vinden. Er zijn zoveel auteurs. Door die essays vind ik nu toch mijn eigen pad en dat kan me in het weekend zo gelukkig maken. Ik kijk er elke week opnieuw naar uit. Als ik daarna op maandag terugkeer naar de onafgewerkte taken, is de switch soms hard. Dan heb ik spijt dat ik op vrijdagavond toch niet meer to-do’s heb afgewerkt” ( lacht).
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier