Het spionnetje in de deur

Veiligheid in hotels is opnieuw een item in de reisindustrie. Omdat de klant het zo wil.

Volgens Amerikaanse statistieken daalde de criminaliteit in en rond hotels vorig jaar opzienbarend. Zowel het aantal diefstallen op kamers als zakkenrollerij in lobby’s en restaurants, plus overvallen in de buurt van hotels gingen naar beneden. Volgens Chad Callaghan die wereldwijd instaat voor de beveiliging van de Marriott-hotels en een veiligheidscommissie voorzat van de American Hotel & Motel Association (AH&MA), is de daling te danken aan serieuze inspanningen van de sector zelf.

Lange tijd was veiligheid niet echt een issue in de branche. Vandaar dat stringente veiligheidsvoorzieningen tot in de jaren tachtig werden verwaarloosd door zowel ontwerpers als uitbaters van hotels. Sinds enkele jaren behoren steeds méér vrouwen tot de club van de frequent travellers en zij plaatsten veiligheid hoog op de agenda. Uit onderzoeken bleek dat de alleenreizende zakenvrouw gruwt van grote ondergrondse parkeergarages. Of van kamerdeuren zonder veiligheidsslot. Van eindeloze hotelgangen met donkere hoeken en kanten. En van onbekenden aan de telefoon.

Probleem is dat een aantal hotelgebouwen ongeschikt is om aan de verwachte veiligheidsvoorzieningen te kunnen voldoen. Ze zijn gebouwd en ingericht op basis van heel andere criteria, bijvoorbeeld comfort of esthetiek. Ketens zoals Marriott houden al een paar jaar rekening met de veiligheid bij het ontwerpen van nieuwe hotels. Korte afstanden naar de parkeerplaatsen, gesloten parkeerruimten met deuren waar alleen gasten toegang toe krijgen. Of goed verlichte, overzichtelijke gangen met videobewaking. En ook: kijkgaatjes in de kamerdeuren en overal elektronische deursloten. Daarmee kan de interne veiligheidsdienst op elk moment nagaan met welke sleutel iemand een bepaalde kamer binnenstapt.

Sommige ketens leggen intussen ook meer nadruk op veiligheid bij de opleiding van hun personeel. Preventieve maatregelen zijn soms verrassend eenvoudig maar zeer efficiënt. Bijvoorbeeld aan de balie niet meer luid en voor alle omstanders hoorbaar het kamernummer van een pas aangekomen klant meedelen. Veel discreter omspringen met (elektronische) sleutels die bij het verlaten van het hotel aan de receptie worden afgegeven. Of lui die bellen niet doorverbinden als zij gewoon een kamernummer vragen. Wanneer ze de naam van de gast niet kennen, sorry. Bellen naar een kamer is immers een eeuwenoude truc om uit te vinden of de gast afwezig is.

MARLEEN FYNHOUDT