HET PS-VERGIF
De parti socialiste zit zo diep in het Waalse systeem ingebakken dat zij ook het juridische apparaat in haar macht heeft. Zorgwekkend is dat.
Hoewel de gemeenteraadsverkiezingen al bijna een maand achter de rug zijn, blijft het nog steeds nieuwsberichten regenen over de gemeentepolitiek. Vooral dan uit Wallonië. Nadat de PS van voorzitter Elio di Rupo in België al als incontournable gold, blijkt de partij in Wallonië nu ook intouchable te zijn. Ondanks de tsunami aan klachten én bewijzen over corruptie en malafide bestuurspraktijken kreeg de PS tijdens de gemeenteraadsverkiezingen nauwelijks een politieke rekening gepresenteerd voor het wangedrag van een hele rits mandatarissen.
Charleroi: schaamteloos. Was het uitblijven van een electorale bolwassing op zich al opmerkelijk, in de dagen na de verkiezingen werden de corruptieverhalen in de Waalse gemeentepolitiek nog surrealistischer. Nadat het gerecht zich in de aanloop naar 8 oktober opvallend koest had gehouden in verband met de schandalen, schoot na de gemeenteraadsverkiezingen blijkbaar iedereen opnieuw in actie. Wat dat onder meer betekende voor Bernard Anselme in Namen en Jacques Van Gompel in Charleroi kon u de voorbije dagen uitgebreid vernemen via radio, televisie en krant. Nu al is duidelijk dat zeker in Charleroi alles bij het oude zal blijven, inclusief het schaamteloos lanceren van de eigen familieleden.
In ieder geval, de windstilte rond de onwelriekende PS-dossiers in de weken voor de verkiezingen is geen toeval. Klaarblijkelijk zit de PS-machine zo diep in het systeem verankerd dat zij minstens qua timing ook het juridische apparaat in haar macht heeft. Velen zullen ons naïef noemen hierover verbaasd te zijn – en dat zijn we ook niet echt. Toch baart zo’n minachting voor het principe van de scheiding der machten – om het zacht uit te drukken – zorgen.
Het verhaal hierboven is trouwens geen alleenstaand geval. Iedereen weet dat het in Wallonië geen probleem vormt om pv’s in verband met snelheidsovertredingen te laten verdwijnen. Of dat bouwtoelatingen veel meer afhangen van wie je kent en wie je iets toesteekt dan van het volgen van de regels. Om nog maar te zwijgen over een minister als André Flahaut, die zonder blikken of blozen buurtbedrijven mooie omzetten in de schoot werpt.
Al die onverkwikkelijkheden enten zich op de keuze van de PS voor een maatschappijmodel waarin de staat voor alles verantwoordelijkheid mag en moet opeisen. Als er van het Marshallplan voor Wallonië niets in huis komt – en schrijf maar op dat dit ook zo zal zijn – dan heeft dat alles met die fundamentele optie van de Waalse PS-elite te maken. Die keuze gebeurt niet vanuit een bekommernis over het algemeen belang, maar wel vanuit politiek opportunisme en cliëntelisme. Het zal de top van de PS worst wezen dat er van de sociaal-economische heropleving in Wallonië niets in huis komt. Zolang de PS-machine maar kan blijven draaien en voor de top van die PS macht en inkomen garandeert. En het is net die amechtigheid van het sociaal-economische bestel die de PS haar macht bezorgt.
Voortbestaan van België? Hoewel we onverkort achter de door Rudy Aernoudt gelanceerde ‘Oproep aan het Gezond Verstand’ blijven staan, wordt het voor Vlamingen stilaan toch moeilijk om dat allemaal zonder meer te blijven accepteren. Meer nog, een soort nihilistisch argument over het voortbestaan van België krijgt steeds meer vorm. Wallonië vertoont ondemocratische trekjes en kiest voor een maatschappijmodel dat nauwelijks nog aanknopingspunten heeft met datgene wat een grote meerderheid van de Vlamingen wil. Als er niets overblijft, rest er ook niets meer om voor op te komen. Die conclusie berust niet op emotie, maar op gezond verstand.
De auteur is directeur van de denktank VKW Metena.
De column ‘De blik van… ‘ verschijnt wekelijks, met Johan Van Overtveldt en Rudy Aernoudt in een beurtrol.
Johan Van Overtveldt
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier