Het grijze gevaar

Het “grijs” importeren van een motorfiets mag aanlokkelijk lijken, maar er zitten wel een paar addertjes onder het gras.

Eind vorig jaar gaf Honda Belgium een persbericht uit om te waarschuwen tegen de activiteiten van de vzw VOMI, een organisatie van “grijze” importeurs in motorland. “Wij worden belaagd door de grote kwaal van de grijze invoer,” aldus het communiqué van Honda, waarin het belang van het officiële netwerk van motorimporteurs wordt onderstreept.

Volgens cijfers van Febiac zou 20 % van de Honda-inschrijvingen “grijs” zijn, m.a.w. de motorfietsen worden eerst vanuit Japan ingevoerd in een ander land en daarna doorgestuurd naar België. Andere Japanse merken hebben veel minder last van grijze import : het percentage zweeft daar rond de 6 %.

Marc Verriest van Honda Belgium geeft toe dat zijn merk het meest getroffen wordt door die parallelle import. Waarom ? “Honda is de marktleider en heeft het betere product,” zegt hij. “Qua prijs zitten we dan ook iets boven de andere merken ; het is dus aantrekkelijk om onze modellen voor een lagere prijs aan te bieden via de grijze import.”

Sommige grijs geïmporteerde motoren (vooral uit de VS) worden niet aangeboden door de officiële invoerders. Dit betekent dat er in principe geen garantie op zit, en ook dat het verkrijgen van reserve-onderdelen een stuk moeilijker zal zijn. De importeurs in ons land hebben uiteraard alleen onderdelen in voorraad van de motorfietsen die zij zelf invoeren. “Wij geven onze dealers bovendien een technische scholing voor de nieuwe modellen,” aldus Verriest.

Febiac, de organisatie die de importeurs verenigt, liet onlangs in een persbericht ook weten dat de grijze invoerders “… gebruik maken van de ‘boom’ van de motormarkt, om in een minimum van tijd een maximale winst te maken. De impact van deze ondernemingen op de werkgelegenheid is gering, daar het veelal gaat om firma’s die bestaan uit één of twee personen, een telefoon- en faxtoestel en een bankrekeningnummer. Zij bieden echter weinig of geen service na verkoop, en de klanttevredenheid is voor hen van minder belang.”

Inmiddels heeft de wetgever het wat moeilijker gemaakt om zomaar motorfietsen in te voeren. Het KB van 6 april 1995 stelt dat bij de eerste inschrijving van een ingevoerde motorfiets een zogenaamd gelijkvormigheidsattest vereist is. Voor modellen die eerder door de importeur ingevoerd werden, kan zo’n attest tegen betaling aangevraagd worden. Gaat het echter om een model dat nog niet in ons land verdeeld wordt, dan is een keuring verplicht. De kosten daarvan bedragen maximum 10.000 frank, als het gebeurt via de officiële importeur. In andere gevallen rekent de administratie 25.000 frank aan (10.000 voor de keuring en 15.000 voor administratiekosten).

AD VAN POPPEL