Het geheime wapen van de PS

De deelnemers aan de coalitiegesprekken keken vreemd op toen de PS zijn trio onderhandelaars bekendmaakte. Dat ex-vice-premier Laurette Onkelinx en voorzitter Elio Di Rupo mee aan tafel zitten, ligt voor de hand. Maar wie is dat broekje, Frédéric Delcor (36), die beide politici assisteert? Is deze “strateeg in de schaduw” ( Le Soir) het geheime wapen van de PS?

Een medewerker omschrijft Delcor, haar baas op van de PS-studiedienst Institut Emile Vandervelde als “een briljante maar van nature mediaschuwe bolleboos, die zich laat omringen door uitstekende experts.” Bij de collega’s van Ceder, de tegenhanger van CD&V, hebben ze echter geen idee wie de man is. Gewestelijk Havencommissaris Toon Colpaert, gewezen directeur van Sevi (de SP.A-studiedienst), kent hem wel. Hij bestempelt zijn ex-collega als een technocraat, een totaal andere figuur dan zijn voorganger op het instituut, Philippe Lallemand. “Met Philippe, een warme Luikenaar, kon je plezier maken,” zegt Colpaert. “Delcor is zijn tegenbeeld. Hij is eerder koel en intellectueel. Vriendelijk, dat wel. Hij maakt tijdens een discussie tijd om naar al je argumenten te luisteren.”

Een medestander van Delcor merkt op: “Zijn luisterbereidheid heeft een dubbele bodem. Hij aanhoort zijn opponent om de zwakke punten in het discours en mogelijke compromissen in te schatten. Er komt geen synthese van ideeën tot stand als je met hem praat. Delcor houdt vast aan zijn eigen agenda.”

Hij is echter geen ideologische scherpslijper. Als een van de belangrijkste denkers achter het minimumprogramma “Convergences à gauche”, dat in februari werd ondertekend door de PS en Ecolo, heeft hij een open lijn met andere politici. Hij is ook de strateeg achter de beweging Ateliers du progrés, die de voorbije jaren duizenden progressieven uit alle partijen bijeenbracht rond gezamenlijke thema’s. Delcor behoorde trouwens tot het PS-onderhandelingsteam, dat de Waalse christen-democraten vanuit de oppositie over de brug trok om het Lambermont-akkoord goed te keuren.

Delcor (gescheiden, geen kinderen) was de voorbije jaren een van de belangrijkste adviseurs van Di Rupo. In 1995 assisteerde hij de toenmalige vice-premier op het kabinet in justitie- en veiligheidsdossiers. Meer bepaald kreeg Delcor in die periode het Octopusakkoord over de hervorming van de politie en justitie onder zijn hoede. Einde 1996 beleefde Delcor ook de zenuwslopende dagen van de “affaire-Di Rupo”, toen de vice-premier werd beschuldigd van pedofiele handelingen. Delcor adviseerde de politicus om advocaat Marc Uyttendaele aan te trekken als spil van de juridische defensie, die samen met het jonge kabinetslid zelf werd opgezet. “Het is duidelijk dat er in die periode nauwe vertrouwensbanden groeiden tussen ons,” zei Delcor anno 2000 in ons zusterblad Trends-Tendances.

Dat net Uyttendaele werd aangetrokken, is overigens geen toeval. Vóór zijn kabinetsfunctie was Delcor niet alleen advocaat bij het Brusselse kantoor Janson-Baugniet, maar ook assistent publiek recht van deze invloedrijke ULB-prof. Meteen is de cirkel rond: Uyttendaele is ook de echtgenoot van mede-onderhandelaar Laurette Onkelinx.

Hier ligt volgens insiders de sleutel voor de keuze van Delcor als onderhandelaar. “Waarom stapt de PS als enige partij met een niet-politicus naar de onderhandelingen,” vraagt een waarnemer zich af. “Deze rol was weggelegd voor de nummer drie van de partij, na Onkelinx en Di Rupo. Alles wijst erop dat ze die positie van derde in rang niet gunnen aan een andere Waalse socialist. Dus kiezen beiden voor een figuur waarmee ze beiden goede relaties onderhouden. Delcor heeft het voordeel dat hij én dossierkennis heeft én het vertrouwen van Di Rupo en Onkelinx geniet.”

Het feit dat de onderhandelaar een jurist is, is evenmin onbelangrijk. Onkelinx liet al blijken dat ze interesse had voor de functie van minister van Justitie. Met Delcor op de voorgrond en de invloedrijke Uyttendaele achter de schermen, kan ze nu al wegen op juridische dossiers. Het ziet het ernaar uit dat beide heren in de toekomst een sleutelrol zullen spelen in gerechtelijk België.

Maar staat Delcor even scherp tijdens financieel-economische discussies? Insiders denken van wel. Zo was Delcor in 1999 Di Rupo’s kabinetschef voor Economie en hoofdscribent van het “Toekomstcontract voor Wallonië”, een pragmatisch programma dat onder meer ruimte wil scheppen voor Waalse ondernemingen. Ook als directeur van de PS-studiedienst verdiende hij zijn sporen in dit soort dossiers. “Delcor is typisch iemand die het economisch beleid bekijkt in functie van het Waalse belang,” zegt een Vlaamse socialist. “Als de SP.A bijvoorbeeld een overheidsbedrijf wil moderniseren of de sociale zekerheid hervormen om redenen van efficiëntie, zullen Delcor en de zijnen dwarsliggen als dit de PS-positie structureel in het gedrang brengt.”

Alles wijst erop dat Delcors de plaats inneemt van socialistische dossiertijgers als Philippe Suinen (ex-kabinetschef van Di Rupo, nu Awex) en diens opvolger Jean-Claude Marcourt (kabinetschef van Laurette Onkelinx). “Als hij erin slaagt te scoren, is zijn toekomst verzekerd,” zegt Toon Colpaert. Kortom, “Fred” is een man om in het oog te houden.

“Als de SP.A een overheidsbedrijf wil moderniseren, zal Delcor dwarsliggen als dit de PS-positie in het gedrang brengt.”