HET CREDO VAN MESTRALLET

Het binationalisme vandaag aanroepen, is gekunsteld ? Voor Shell, Unilever en ABB was het een bewuste keuze ?

Gérard Mestrallet : “Het binationalisme is de bevestiging van een feitelijke situatie. Er zijn verschillende soorten binationalisme. Het onze heeft een historische grondslag en de nieuwe taak is om deze toevalligheid te ontwikkelen. Wij moeten vandaag meer doen aan de versmelting van de mensen en de culturen van onze twee zuilen. Dat moet zich ook weerspiegelen in de aandeelhouders. Ik heb geen voorkeur voor het niveau Suez, Tractebel of Generale Maatschappij waarop de nieuwe aandeelhouders zullen binnenstappen.”

Om redenen van evenwicht en symboliek is een Fortis-constructie aan te bevelen. Ook nu ?

Gérard Mestrallet : “Een Fortis II werd bestudeerd in ’95. Deze structuur stoot op onoverkomelijke fiscale problemen en daarom zijn we er niet op doorgegaan. Generale Maatschappij en Suez zijn samengekomen in ’88 en hebben intussen acht jaar gewerkt in duplo. Conceptueel hebben we over de optimale architectuur van het concern nooit veel nagedacht. De strategiebepaling, de herstructureringen, de verliezen van het vastgoed en de zakenbank kregen de voorrang. Door in België te werken, heb ik mijn Franse geestdrift voor esthetische formules wat leren afzwakken. De huidige structuur werkt, zij is vederlicht. We gaan voort met twee holdings in twee landen.”

U haalt Groep Brussel Lambert binnen bij uw vaste aandeelhouders. Hoe sterk is zij, haar gezondheid en macht liggen bij één man, Albert Frère ?

Gérard Mestrallet : “Ik deel niet uw vrees voor het broze van Groep Brussel Lambert. Albert Frère is actiever dan ooit. Hij is omringd door zeer goede medewerkers en zijn gezondheid is van staal. Wat hij zakelijk op het oog heeft, zouden alleen hij of een Madame Soleil kunnen onthullen.”

De broosheid van België groeit. Als u kiest voor een binationale groep, zal u dan niet eindigen met één sterke nationale poot en één verwasemde poot ?

Gérard Mestrallet : “Suez is een legalistische groep. Wij hebben ons zonder morren aangepast aan de federalisering van België in ’93. Dat is een plicht voor een controlerende, buitenlandse holding zoals de onze. Indien het proces van decentralisering en autonomisering in België voortgaat, passen wij ons opnieuw aan.”

U zou gezegd hebben dat Albert Frère niet meer dan 7 % van uw aandelen mag controleren ? Wat als een Vlaamse groep zou besluiten, we willen 20 % van Suez ?

Gérard Mestrallet : “Ik maak van dit gesprek gebruik om iets recht te zetten. Ik heb nooit een grens vastgelegd betreffende het kapitaal van Suez. Zeker niet in de richting van bevriende groepen die zijn binnengestapt in perfecte harmonie met de voorzitter. Daartoe heb ik niet het recht. Ik leg verantwoording af bij de aandeelhouders en geef hen geen richtlijnen. Frankrijk bezit in ’96 een liberale reglementering voor publieke overnames zij is opener vandaag dan in Zwitserland, Duitsland, Nederland en Japan en dat precies op het ogenblik dat de Franse beurskoersen historisch zijn gekelderd. Terwijl de internationale beurzen sterk staan, hinken de Franse koersen achterop. Onze beursgenoteerde ondernemingen zijn dus goedkoop. Ik begrijp de bekommernis van Jacques Calvet en Didier Pineau-Valencienne, die pleiten voor bescherming, zij zeggen wees niet naïef. De Franse pensioenfondsen zijn niet paraat om in een overnamestrijd in Frankrijk de rol te spelen van de pensioenfondsen in Nederland. Dit gezegd zijnde, kan ik niets of niemand beletten om een publiek koopaanbod te doen. Vandaag zullen de politieke en syndicale milieus in Frankrijk zelfs een historisch monument als Suez niet meer door dik en dun verdedigen. De Franse staat is minder gehecht aan dergelijke symbolen. Zie naar Thomson Multimedia, voor 1 symbolische frank wil de Franse regering deze onderneming verkopen aan Matra en het Koreaanse Daewoo. Met de verkoop van de Suez-participatie door Elf aan een Belg bewijzen we dat de ramen open moeten. We moeten de weg inslaan van de internationalisering van het aandeelhouderschap van Franse ondernemingen. Frankrijk leeft niet meer onder generaal de Gaulle en de regels van de internationale markt gelden voor iedereen.”

U kent de volkse uitdrukking petit minoritaire, petit con, grand minoritaire, grand con ?

Gérard Mestrallet : “Hier is er een evolutie ten goede. Ten eerste, bij Suez zijn er altijd kleine aandeelhouders geweest, deze minoritairen waren niet onderdrukt en ik vind hen allen verstandig. Gedurende 139 jaar was er nooit een dominante aandeelhouder, dat is een vaststelling, geen norm. In de rue d’Astorg heerst de geest van het partenariat. Het is mijn plicht om die traditie te verdedigen. Door de Belgische justitie zijn bepaalde discriminaties van kleine aandeelhouders in een recent verleden bij Wagons-Lits terecht afgestraft. Sedert ’90 klonk geen enkele kritiek meer over onze houding ten aanzien van de minderheidsaandeelhouders. De put van Tractebel was een uiting van respect voor de minoritairen, het afschaffen van onze autocontrôle in Frankrijk eveneens. Wij zijn de eerste onderneming die dat deed.”

Zouden de Fransen ooit aanvaard hebben dat Deutsche Bank of General Electric met één klap de tien belangrijkste ondernemingen van Frankrijk zouden hebben gekocht ? Dat was alle verhoudingen in acht genomen de situatie bij de overname van Generale Maatschappij door Suez ?

Gérard Mestrallet : “Acht jaar geleden was de situatie extreem. Ik kan begrijpen dat zij werd aangevoeld als een scheur in het nationale bewustzijn. Maar, we werden gevraagd om op treden. De aanvaller was Italiaans, niet Frans. Wij waren de white knight in het conflict over de controle van Generale Maatschappij. Trouwens, deze investering is jarenlang verlieslatend geweest voor Suez. Vreugde beleven we er nog maar sedert kort aan. Intussen is de Europese Grote Markt een feit, wat eigenaardig en een uitzondering was, wordt vandaag de regel. Binationale groepen zijn tekens van de tijd. Ik let er ook op dat er in de rue d’Astorg geen vleug arrogantie wordt tentoongespreid ten aanzien van de Belgen. Dat zou enerzijds ongerechtvaardigd zijn en anderzijds tegen mijn filosofie.”

GERARD MESTRALLET (SUEZ) Na 300 jaar komen het colbertisme en de Franse verafgoding van de staat aan hun einde.