Hebt u een opruimbrein?

HEBT U OOK EEN OPRUIMCOACH? Is uw leven zo’n rommeltje dat u een volgeling van Marie Kondo nodig hebt die u helpt de stapels dossiers, boeken, pennen, verpakkingen van luxe-uurwerken en USB-sticks op te ruimen? Een opgeruimde geest is goud waard. Het Nederlands is een mooie taal: een opgeruimde geest is in onze taal ook een blije geest.

Toen in de jaren tachtig in Vlaanderen de filosofie van Integrale Kwaliteits Zorg zijn weg baande in het bedrijfsleven, werd zorgvuldig uitgelegd dat elke actie voor kwaliteitszorg begon met een actie ‘orde en netheid’. Alles op een vaste plaats. Je zou denken dat dat principe stilaan voldoende bekend is, maar hoeveel mensen voeren niet elke ochtend een gevecht om hun spullen terug te vinden? Waar ligt in godsnaam mijn portefeuille? Waar heb ik mijn sleutels gelegd? Oei, mijn smartphone is niet opgeladen.

GOED NIEUWS, ER IS NU OOK een opruimgoeroe voor managers. De Amerikaans-Canadese hoogleraar Daniel Levitin heeft zich over het probleem van ons toegeslibde brein gebogen met zijn veel gehoorde kreet over de information overload, met de klassieker dat een weekendkrant meer informatie bevat dan iemand uit de renaissance in zijn hele leven moest verwerken. Ons brein is ook emotioneel overbelast. We worden in een week met meer emotionele beelden bestookt dan onze grootouders in hun hele leven hebben ondergaan, tenzij ze de pech hadden tijdens een oorlog te leven. En we lijden ook aan een overbelasting van mogelijkheden. Een uit de kluiten gewassen supermarkt telt 40.000 artikels, elk uur komen er op YouTube 20.000 nieuwe kijkuren bij, en wie lijdt er niet aan keuzestress?

HOE GAAT U DAARMEE OM? Het eerste advies van Levitin is een klassieker. Laat die dingen in godsnaam niet in uw brein rondslingeren. Schrijf de zaken op een papiertje, dan wordt uw brein minder belast. Uiteraard hebt u minstens vijf apps die daarbij helpen. Maar blijkbaar is lekker ouderwets neerschrijven op papier nog het best, uitschrijven zou het geheugen helpen. De goeroe raadt aan steekkaarten te gebruiken. En elke ochtend neemt u het stapeltje kaartjes en u rangschikt ze van zeer belangrijk en dringend tot minder belangrijk en niet echt dringend. U begint gewoon aan uw eerste kaartje. Gebeurt er iets, strijkt er een zwart zwaantje neer, dan herschikt u de kaartjes.

Een tweede tip is: geef alles, en werkelijk alles, een vaste plaats. Gedaan met het zoeken naar sleutels, u vindt ze blindelings, en neem dat laatste maar letterlijk, want hoe zouden blinden anders iets terugvinden in hun huis? Als u wat rommel gezellig vindt, geen probleem, maar de dingen niet terugvinden is ronduit stresserend. Vergeet niet dat uw brein dan onbewust signalen uitstuurt dat u niet eens uw thuissituatie onder controle hebt. U staat dan weer een millimeter dichter bij een burn-out. Dat is niet erg als u er nog vijf kilometer van verwijderd bent, maar het is toch opletten als u af en toe denkt: stop die trein, ik wil eraf.

EEN DERDE TIP: kijk regelmatig een pre-mortem. Wat zal er morgenvroeg weer fout lopen? Welke dossiers zal ik weer niet terugvinden voor die meeting? Mensen met een opruimbrein doen dat spontaan en vrij onbewust: alles ligt al klaar van de avond voordien. Jaren geleden leerde ik dat scheidsrechters na de match alles moeten klaarleggen voor de volgende match: gepoetste schoenen, pen, gele en rode kaarten, fluitje. Neem een foto van uw creditcard, voor als die ooit verdwijnt. Neem een foto van de omgeving in de parkeergarage waar uw auto staat. Als u van een businesstrip terugkeert en de parkeergarage helemaal veranderd lijkt sinds uw vertrek, kan het wel een eind duren voor u uw auto terugvindt.

Ruim uw geest op. Maar vergeet de waarschuwing van Einstein niet: als een opgeruimd bureau wijst op een opgeruimde geest, wat betekent dan een leeg bureau?