Graven naar toppers in de goudmijnbouw

De goudmijnbouwsector is een interessante beleggingsoptie vanwege de schaarsheid van goud. Maar een goede selectie maken van aantrekkelijke ondernemingen om in te beleggen, is niet gemakkelijk. Beleggers hebben momenteel minder belangstelling voor goud. De beurzen doen het goed en ondanks de onzekerheid over het herstel van de economie lijkt er geen reden om in goud te vluchten. De goudprijs lijkt – tijdelijk – over zijn hoogtepunt heen. Maar er is één constante: goud is schaars. En dat maakt het interessant om op langere termijn te beleggen in de goudmijnbouwsector. Hoge winsten liggen in het verschiet. Het gaat erom die gouddelvers te vinden met relatief lage productiekosten – waardoor ze langer hun winstgevendheid behouden – en die een gezonde goudreserve hebben, zodat de productie op lange termijn verzekerd is.

Bij het vinden van aantrekkelijke mijnbouwbedrijven om in te beleggen, is de bewezen en waarschijnlijke goudreserve een belangrijk cijfer. Het kwantificeert de totale hoeveelheid goud in de mijnen die op bedrijfseconomisch verantwoorde wijze te winnen is. Dat reservegetal bepaalt in grote mate de toekomstige omzet en winst van de mijnbouwer als die de ondergrondse ertsreserves omzet in tastbare goudproductie. De reserves bepalen ook de waardering die de markt aan de mijnbouwondernemingen geeft. Een gedegen analyse van de voorraad leert of die waardering correct is.

Maar het analyseren en vergelijken van de reserves van de goudmijnbouwers is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Jaarlijks geven de ondernemingen een overzicht van hun bewezen en mogelijke reserves. Een eerste complicerende factor zijn de bijproducten. Naast goud hebben de mijnbouwbedrijven vaak ook voorraden zilver, zink en koper. Die vallen niet onder goud, maar hebben wel degelijk een waarde. Om de reserves goed te kunnen vergelijken, moeten de bijproducten worden omgezet in goudequivalenten, zodat ze bij de ‘echte’ goudreserve kunnen worden opgeteld. Een andere component van de analyse is het berekenen van de waarde van een onderneming en die vervolgens delen door het totale aantal goudequivalenten (reserve GEO). De uitkomst is een ratio die laat zien hoeveel de markt denkt dat de totale reserves van een goudmijnbouwer waard zijn op een ounce-tot-ounce-basis (één ounce is 31,1 gram). Morningstar volgt 17 beursgenoteerde goudmijnbouwers en berekent de waarde van hun reserves. De gouddelvers kunnen in drie groepen worden ondergebracht. De discountgroep: ondernemingen waarvan de waarde kleiner is dan 150 dollar per GEO: DRD Gold, Harmony Gold, Gold Fields en Yamana Gold. De premiumgroep: ondernemingen waarvan de waarde groter is dan 300 dollar per GEO: Eldorado Gold, Gammon Gold en Agnico-Eagle Mines. De overige goudmijnbouwers behoren tot de middle-of-the-road-groep. Het komt er op neer dat de markt de reserves van de ondernemingen in de discountgroep laag waardeert en die van de bedrijven in de premiumgroep een hoge waardering meegeeft.

Die berekening zegt veel, maar niet alles. Andere, complicerende factoren bij het vaststellen van de kwaliteit van de goudreserve zijn de kostenstructuur van de onderneming, de waarderingsgrond en (geo)politieke risico’s. Misschien wel de belangrijkste factor zijn de productiekosten. De goudreserve mag nog zo groot zijn, als de kosten om het erts te winnen hoog zijn in vergelijking met die van de concurrenten, heeft dat een negatieve invloed op de waardering. De economische waarde van de goudreserves wordt bepaald door de spread tussen goudprijs en productiekosten. Een grotere spread correspondeert met een grotere economische waarde.

De goudprijs die een mijnbouwer gebruikt om de waarde van zijn reserves te berekenen, heeft invloed op de uiteindelijke waardering van de onderneming. De meeste mijnbouwers gebruikten voor het vaststellen van de waarde van hun reserves in 2009 een goudprijs van 800 dollar per ounce. Een prijsaanname die significant hoger is dan dat bedrag, kan erop wijzen dat de gouddelver te agressief is in de berekening van zijn reserves, wat een lagere waardering tot gevolg moet hebben. Tot slot zullen beleggers een hoger rendement verlangen als een mijnbouwer meer (geo)politieke risico’s loopt. Dat heeft ook zijn weerslag op de waardering.

Een analyse van de reserves zou tot het instrumentarium moeten behoren van elke serieuze belegger die in de goudmijnbouwsector belegt. Het kan helpen om te zien of ondernemingen over- of ondergewaardeerd zijn, waar traditionele analyses van winst en cashflow – en de markt – daar overheen kunnen kijken. (C)

de auteur is FINANCIAL MARKETS EDITOR BIJ MORNINGSTAR benelux.

Maarten van der Pas

Het gaat erom die gouddelvers te vinden met relatief lage productiekosten en die een gezonde goudreserve hebben, zodat de productie op lange termijn is verzekerd.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content