Gelijk het leven is

Gelijk het leven is: t/m zo 14/9 in het S.M.A.K. en de stad Gent.

Info: tel. 09 221 17 03, www.smak.be

J an Hoet is niet meer. Begrijp ons niet verkeerd: de man zelf is meer dan ooit alive and kicking. Maar in het Gentse S.M.A.K. zult u hem niet (veel) meer zien.

De Gentse kunstpaus – “hij die zijn volk naar hedendaagse kunst leerde kijken” – kan terugblikken op enkele historische evenementen. Wie herinnert zich nog de geweldige vernissage van Michael Buthe anno 1984, de nachtelijke persmarathon voor Documenta IX (1992) of de unieke sfeer van de drie maanden durende Chambres d’Amis (1986)? De opening van het S.M.A.K. was ook niet te versmaden, maar het waren de jaren vóór 1999 die van Jan Hoet een niet alleen Vlaams maar ook internationaal begrip maakten.

Hoets grote streefdoel – de verzameling van het voormalige Museum van Hedendaagse Kunst een vaste stek geven – heeft hij na jaren van politiek lobbyen (hij stond om die reden ooit op de verkiezingslijsten van de toenmalige CVP) gerealiseerd. De collectie van het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst – eerst opgebouwd door de jurist Jan Geirlandt en zijn Vereniging voor het Museum van Hedendaagse Kunst, vanaf 1975 door Hoet – is er een van hoge kwaliteit, maar kan natuurlijk niet concurreren met pakweg de Ludwigcollectie, de collectie van het Centre Pompidou of het Guggenheim. Hoet beschikte tijdens zijn vijfentwintig jaar directeurschap niet over dezelfde budgetten en moest tegen heel wat politieke onwil en onbegrip opboksen.

Wat hij met het beschikbare geld (en later via sponsors) heeft aangekocht, getuigt van een eigenzinnige visie. Hoet houdt van provocatie en uitdagingen. Hij gaat ervan uit dat de onmiddellijke confrontatie aanzet tot denken en reflectie. Bracht hij om die reden niet de kunst tot bij het volk tijdens zijn Chambres d’Amis? Hoet trok de hedendaagse kunst uit de elitaire en besloten kring van het museum en bracht ze op straat.

De tentoonstelling ‘Gelijk het leven is’ is een eerbetoon aan Jan Hoet en kan worden gezien als een afsluiting van of een bezinning over een kwarteeuw Hoet. Naar het voorbeeld van Chambres d’Amis en Over the Edges werd de volledige stad ingeschakeld.

In het S.M.A.K. zelf stelde Hoet een presentatie van vijftig jaar Belgische kunst samen, goed voor een confrontatie tussen een honderdtal kunstenaars. Marcel Broodthaers en Panamarenko staan centraal. Daarrond blinken onder meer: Pierre Alechinsky, Guillaume Bijl, Jan Burssens, Dirk Braeckman, David Claerhout, Thierry De Cordier, Raoul De Keyser, Wim Delvoye, Lili Dujourie, Jan Fabre, Roger Raveel, Luc Tuymans, Jacques Charlier en Jan Vercruysse.

De buitenlanders staan in de stad opgesteld. De meeste ingrepen (Sint-Baafskathedraal, Stadhuis, Vlaamse Opera – om er een paar te noemen) ogen fraai. De Bourdon Arcade – een poging van het oude stadsbestuur om een zoveelste, overbodige en mislukte winkelgalerij uit de grond te stampen – blijft ondanks het mooie werk van Luciano Fabro lelijk. Maar laat dat in ieder geval geen hinderpaal wezen om gedurende een dag naar Gent af te zakken.

Piet Goethals