Foto’s in Arles, Delaunay in Parijs

Dertig jaar “Rencontres photographiques”: dat wordt in Arles gevierd met een reeks tentoonstellingen. En in Parijs wordt het picturale werk van Robert Delaunay geëerd.

Het was fotograaf Lucien Clergue die dertig jaar geleden de “Rencontres Internationales de la photographie d’Arles” voor de eerste maal organiseerde. Hoewel het evenement in de loop der jaren wat geïnstitutionaliseerd is, blijft Arles elk jaar de ontmoetingsplaats bij uitstek van fotografiefanaten uit Europa en Amerika. Om de dertigste verjaardag luister bij te zetten, werd onder het coördinerende oog van Gilles Mora een hele reeks tentoonstellingen georganiseerd rond het onderwerp modernisme. In Arles zijn er dit jaar hommages – aan Lee Friedlander, Walker Evans, Bernd en Hilla Becher – speciale avonden en ontmoetingen met Jean-Marie Perier – wereldfotograaf en fotograaf van de jaren zestig – of Lucien Clergue, tentoonstellingen rond insectenfotografie, het abstracte beeld en het gebruik van het wazige in de fotografie. Daarnaast komt ook het Weense Actionisme tussen 1964 en 1970 aan bod en worden tentoonstellingen gewijd aan Denis Roche, de grote Alexander Rodtchenko of Michaela Moscouw. Uitgeverij Actes Sud brengt ter gelegenheid van de “Rencontres” twee werken uit: “Vive les modernités” (een rijk geïllustreerde, stevige catalogus) en “Avoir 30 ans” (een boek met fotografische herinneringen).

In Parijs loopt naast de Monet-tentoonstelling “Nymphéas” in de Orangerie (tot 2 augustus, maar let op de lange rijen wachtenden vóór u) een hommage aan Robert Delaunay. Het Centre Pompidou presenteert een mooi overzicht van de schilderijen die de kunstenaar tussen 1906 en 1914 produceerde. Robert Delaunay was een goede vriend van Apollinaire en Blaise Cendrars. Het opkomende modernisme fascineerde hem en in zijn werk legt hij dan ook een link tussen het impressionisme en de verschillende vormen van abstracte kunst. Zijn zoektocht rond thema’s als de Eiffeltoren, sport, de technische vooruitgang en de reclame leidt hem uiteindelijk naar het uitgepuurde radicalisme dat we terugvinden in “Disque” uit 1913.

Als lofzanger van de kleur en tovenaar van de optische effecten laveerde Delaunay in enkele jaren tijd tussen de belangrijkste artistieke richtingen, zonder stil te blijven staan bij de Fauvisten, de Kubisten of de Futuristen. Werd hij door al die stromingen beïnvloed? Neen, hij ontwikkelde veeleer een eigen stijl, geleid door zijn uitzonderlijke capaciteit om de dingen die hij zag te absorberen. Een expositie om beslist te bezoeken.

“Rencontres internationales d’Arles”, tentoonstellingen tot 15 augustus. http://www.arles.org/rip/

“Robert Delaunay 1906 – 1914”, Galerie Sud, Centre Pompidou, Parijs. Tot 16 augustus, dagelijks van 10 tot 22 uur.

ALAIN DELAUNOIS