Fluitend door de hotelgangen

Redactie Trends

31-10-2007, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:53

Insiders fluisteren dat er in het Brusselse Hilton sinds kort veel veranderd is. Ten goede. Dat het te maken heeft met de komst van Jochem-Jan Sleiffer, wil deze Nederlandse manager niet gezegd hebben. “Laten we zeggen dat het een beetje voelde als thuiskomen”, zegt Sleiffer. “In de jaren negentig was Hilton Brussel mijn werk- en woonplaats, en na drie jaar in Londen en vier in Athene – steeds voor Hilton – heb ik weinig aanpassingsproblemen gehad.”

Niettemin was het voorbije jaar aartsmoeilijk, moet Sleiffer toegeven. “We gingen door een dipje. Onze kernactiviteit is hotelkamers verhuren tegen een aantrekkelijke prijs. Maar de prijzen zakten de voorbije jaren systematisch en wogen zelfs op onze rentabiliteit. Bovendien was ons eigen aanbod niet langer up-to-date. De kamers hadden een beurt nodig. Binnenkort beginnen we met een intensief investeringsprogramma.”

Om toeristen en vooral zakenlui naar de Brusselse hotels te lokken, heeft de hoofdstad een aantrekkelijk imago nodig. En daar is werk aan de winkel, vindt Sleiffer. “Op dinsdag en woensdag lopen alle hotelkamers in Brussel bijna permanent vol, maar de rest van de week is dat veel minder het geval. Gelukkig hebben we uitzicht op beterschap. De verkorte reistijd van de Eurostar op het treintraject Brussel-Londen zal ons in de kaart spelen.”

Jochem-Jan Sleiffer zal zich zijn eerste jaar nog om een andere reden lang blijven herinneren. Niet omdat hij de twintig kilometer van Brussel voor het eerst liep. In november 2006 trok Michelin zijn ster in voor het Hiltonrestaurant La Maison du Boeuf. Dat kwam hard aan. Maar er was ook positief nieuws dankzij het gewijzigde aandeelhouderschap van de Hiltonketen. Sinds juli moet Sleiffer, net als zijn collega’s in andere Europese hoofdsteden, rapporteren aan de bazen van Morgan Stanley. Dat er voor het eerst in jaren weer kan worden geïnvesteerd, is niet toevallig.

Tot zijn eigen verdienste rekent hij het sluiten van een belangrijke sponsordeal met het BOIC, wat interessante commerciële toegang biedt tot bedrijven die verbonden zijn met het BOIC. Maar bovenal wil Sleiffer een peoplemanager zijn. Het grote personeelsverloop van de voorbije jaren is gestelpt. Was dat zijn verdienste? “Weet ik niet. Maar ik stop pakweg driekwart van mijn tijd in contacten met ons eigen personeel. Ik heb ook geleerd dat de mensen liefst een lachende en vriendelijke manager door de gangen zien lopen. Dat werkt kruisbestuivend. En heel eerlijk: het kost me weinig moeite om het personeel wat dat betreft op hun wenken te bedienen.”