Fenomenale comeback

Opschudding in Pinehurst: de Nieuw-Zeelander Michael Campbell won de 105de US Open. Zeven jaar nadat hij ei zo na stopte met golf.

Vorige zondag, 19 juni, hervatte Tiger Woods zich net iets te laat tijdens een moeilijke Amerikaanse Open. Hij strandde op twee slagen van de 36-jarige Michael Campbell, die meteen zijn eerste major won. Dankzij de grote regelmaat die hij in zijn prestatie wist te leggen.

Michael Campbell speelde de par met 71, 69, 71 en 69. Goed voor een cheque van 1,170 miljoen dollar. Omdat hij zijn approach beter dan de anderen tot bij de vlag wist te slaan. Geregeld gezien, zondag: balletjes die perfect op de harde green terechtkwamen, maar dan op de helling terug rolden en uiteindelijk in een bunker belandden, zo’n dertig meter verderop.

Tiger Woods speelde ook heel regelmatig, met 70, 71, 72 en 69. Hij werd tweede, twee boven de par, en greep zo nipt naast een tiende overwinning in een major. “Ik putte niet goed genoeg,” zei de Amerikaan, die zondag begon met twee bogeys en uiteindelijk zijn beste kaart van de week indiende.

Campbell werd meteen de eerste All Black die een major won sinds Bob Charles in de British Open van 1963. En Campbell kwam van heel diep terug, vandaar dat hij in het slot van het toernooi heel emotioneel was. Op de laatste drie holes verloor hij daardoor zelfs twee slagen.

In Wellington, de Nieuw-Zeelandse hoofdstad, reageerde de bevolking enthousiast op de overwinning van de Kiwi en al even massaal als voor de nationale rugbyploeg. De ouders van Campbell volgden de wedstrijd vanuit het clubhouse van Titahi Bay GC, waar vader Tom zijn zoon destijds leerde spelen. Campbell kwam voor het voetlicht toen hij in 1995 voor het eerst deelnam aan de Europese Tour. Drie dagen lang voerde hij het klassement aan in de British Open, maar hij werd uiteindelijk pas derde. Met zijn uitstekende prestaties drong hij al snel door naar de toptwintig van de wereld, maar toen liep hij een ernstige blessure op en hij verloor veel zelfvertrouwen. Het herstel duurde lang en Campbell overwoog zelfs even om met golfsport te kappen.

“Wat me vandaag overkomt, is gewoon ongelooflijk,” glunderde Campbell na afloop. “Ik had een putt waarmee je een groot toernooi kan winnen. En deed het. Hiervan droomde ik als kind al. Mijn carrière zit nu op het juiste spoor, maar ik vergeet niet dat ik het tien jaar lang heel moeilijk had. In 1998 hing ik mijn club zelfs bijna aan de wilgen. Ik herinner me nog hoe ik in mijn hotelkamer binnenging en mijn golftas tegen de muur keilde. Zo zat was ik het allemaal. “Nu is het gedaan,” dacht ik toen. Ik diende kaarten in van 80, soms bijna 90. Ik slaagde er gewoon niet in om mijn spel te spelen, ik kon me niet concentreren op mijn swing. Dat jaar verloor ik mijn deelname – recht aan de Europese en Australische Tour. Ge- lukkig kreeg ik uitnodigingen en bleef mijn echtgenote me altijd aanmoedigen. En nu is het gelukt. Ik ben ook blij dat ik heb kunnen bijdragen tot de sloop van een paar barrières in mijn land. Mijn overwinning is goed voor de golfsport, maar ook en vooral voor de Maori-bevolking.”

John Baete