Evolutie, geen revolutie

Op het einde van deze eeuw beleeft het designmeubel een zachte evolutie van lijnen en vormen, kleuren en materialen. De revolutie is er niet gekomen, en dat is maar goed ook.

Op de jongste meubelbeurs van Milaan – het grootste evenement ter wereld in die sector, waar dan ook de trends voor de toekomst bekendgemaakt of bevestigd worden – is gebleken dat het designmeubel de bedachtzame lijn blijft aanhouden die aangevat werd in het begin van de jaren ’90. Perfecte assemblage, weelderige materialen en zuiverheid van lijn blijken een onuitputtelijke inspiratiebron te vormen voor de designers. Want soms is niets ingewikkelder dan pure eenvoud.

Mobiliteit en multifunctionaliteit komen in de plaats van zware en statische meubels: elke ruimte in het huis heeft niet langer een vaste bestemming, en zelfs binnen één kamer worden vaak uiteenlopende functies en activiteiten gecombineerd.

Naast een reeks varianten op het minimalisme, zijn er ook etnische en zelfs rustieke invloeden. Men gebruikt vormen en materialen uit landen en culturen die zowel in de ruimte als in de tijd ver van ons af liggen, zoals bijvoorbeeld rotan en Afrikaanse houtsoorten.

De synthetische materialen blijken bovendien steeds meer geperfectioneerd, stabiel en edel te zijn. Het bewijs daarvan wordt geleverd door twee onthutsend eenvoudige creaties die onze landgenoot Maarten Van Severen ontwierp voor de prestigieuze producenten Vitra en Edra.

De fabrikanten besteden ook steeds meer aandacht aan de mogelijkheid om meubels modulair te assembleren volgens ieders wensen en behoeften. Op die manier kan men precies aanschaffen wat men nodig heeft volgens het volume en de indeling van de woning, maar ook geleidelijk elementen toevoegen naargelang van de beschikbare financiële middelen.

Ook al lijkt het Star System, met zijn vaste waarden, wat plaats te maken voor nieuwe en jonge ontwerpers, toch blijven de grote namen het koppeloton vormen bij de belangrijkste merken: onder meer Andrea Branzi, Michele De Lucchi, Achile Castiglioni, Antonio Citterio, Vico Magistretti, Ingo Maurer, Ettore Sottsass, en natuurlijk ook Philippe Starck. Onder impuls van deze laatste konden heel wat jongeren een naam verwerven in de designwereld: Jasper Morrison, Ross Lovegrove, James Irvine, Ron Arad, enz.

Zowel de ervaren ontwerpers als de nieuwelingen zijn dit jaar zo verstandig geweest (in overleg met de meubelhuizen en de fabrikanten) om geen anekdotische collectie uit te brengen die zou verwijzen naar het magische jaar 2000. De kwalitatieve evolutie van het meubilair mag immers niet verstoord worden door het aanbreken van een nieuw millennium; het streven naar vooruitgang en perfectie moet constant blijven, ongeacht de commerciële impact die het jaar 2000 zou kunnen meebrengen. Dat jaartal is allicht een goede zaak voor de verkoop van allerlei souvenirobjecten; maar wie wil thuis een meubel hebben staan dat in het jaar 2001 al achterhaald is?

Serge Vanmaercke