‘Er was niet één winnaar’

Acht voormalige Managers van het Jaar blikken terug op hun verkiezing. “Ik was er best trots op, daar moet je niet flauw over doen.”

Luc De Bruyckere, Ter Beke (1986)

“Ik kreeg de erkenning na de vroege beursgang van Ter Beke in 1986. Ik was er best trots op, daar moet je niet flauw over doen. Het zorgde voor een grotere zichtbaarheid en het versterkte de reputatie van Ter Beke. Daardoor werden we aantrekkelijker op de arbeidsmarkt. Maar de prijs brengt ook verantwoordelijkheid mee, want na de erkenning moet je bevestigen.”

Hugo Vandamme, Barco (1988)

“Begin jaren tachtig zat Barco nog in serieuze moeilijkheden. Onze beursgang in 1986 maakte ons wat bekend, maar de onderscheidingen waren voor Barco de doorbraak. In oktober 1988 wonnen we de Emmy Engineering Award voor onze kleurvaste studiomonitors, in januari 1989 werd ik Manager van het Jaar. Die prijzen gaven ons een brede zichtbaarheid. We kregen het gemakkelijker om talentvolle jonge ingenieurs aan te trekken. Tot dan gingen die vooral naar Alcatel.”

Luc Van Nevel, Samsonite (1990)

“Toen ik in 1990 Manager van het Jaar werd, was dat fantastisch. Toen al was Samsonite een topmerk. Bij mij werd de beleving wat onderbroken, omdat ik tussen 1992 en 2004 in de Verenigde Staten werkte.”

Martine Reynaers, Reynaers Aluminium (2003)

“Ik werd pas verkozen bij mijn derde nominatie. Het maakte een groot verschil, omdat ik ben opgegroeid in de familie die het bedrijf runt. Dan blijft er in de buitenwereld altijd twijfel of je CEO bent op je eigen merites, of doordat je tot de familie behoort.”

Ajit Shetty, Janssen Pharmaceutica (2004)

“Ik herinner me die avond nog goed. Ik ontving de prijs uit handen van toenmalig eerste minister Guy Verhofstadt. Het was niet enkel een enorme waardering voor mezelf, ook voor Janssen Pharmaceutica betekende het een grote erkenning als een van de topbedrijven van het land. Er was niet één winnaar, er waren 3500 winnaars bij Janssen.

“De prijs bekroonde de innovatie en de teamspirit bij Janssen, en het solide businessmodel van ons bedrijf. Dat leidde tot omvangrijke nieuwe investeringen in fabrieken en labo’s in Vlaanderen, wat honderden nieuwe arbeidsplaatsen opleverde.”

Philippe Vlerick, UCO, Bic Carpets (2006)

“Ik was vereerd door de onderscheiding, maar natuurlijk betekent zo’n titel niets voor de toekomst. In de jaren die daarop volgden, heb ik twee serieuze uitdagingen op mijn bord gekregen: de crisis in de West-Europese textielindustrie en de financiële crisis. Die veranderingsprocessen waren brutaal. Je moet dus scherp en wakker blijven, je moet er rekening mee houden dat niets hetzelfde blijft. Alleen wie zich aanpast, blijft bestaan. Je mag geen dinosaurus worden.

“Ik was vooral trots op mijn ploeg. Zo’n onderscheiding maakt je team sterker. Misschien hebben we de moeilijke tijden die daarna kwamen daardoor krachtdadiger en eendrachtiger aangepakt. Ik ben maar zo sterk als mijn zwakste medewerker.”

Hans Bourlon, Studio 100 (2008)

“Wie een entertainmentbedrijf leidt, is gewend veel applaus te krijgen. Maar dat komt van een publiek, deze onderscheiding kwam van een vakjury, en dat is van een andere orde. Manager van het Jaar is een van de meest prestigieuze titels die je kunt krijgen. Ik vind het belangrijk dat mijn medeoprichter Gert Verhulst en ik samen de onderscheiding hebben gekregen.

“Het is een erkenning die lang meegaat. Als ik lezingen geef, wordt ze nog altijd in de inleiding vermeld. Al hebben Gert en ik soms wat schroom om die titel zelf te gebruiken, misschien omdat we ons nog vooral als ondernemers zien. Maar er is geen twijfel over dat de onderscheiding veel nieuwe deuren opent. En als bedrijf word je erdoor in de Champions League gekatapulteerd.”

Ronnie Leten, Atlas Copco (2013)

“Ik werd overvallen door de grootsheid van de aanpak. Het had zeker een impact op de bekendheid van ons bedrijf. Ook binnen Atlas-Copco zorgde de onderscheiding voor een zekere trots. Voor mezelf was het wennen. Maar van de tien aanvragen om ergens te gaan spreken, heb ik negen keer neen gezegd. Vooral omdat ik in Zweden woon, maar ik wil me ook beperken tot het strikt noodzakelijke.”

BERT LAUWERS, BRUNO LEIJNSE, KURT DE CAT, STIJN FOCKEDEY EN WOLFGANG RIEPL