ELECTRABEL COLPORTEERT KOLDER

Ofwel is Electrabel glad als een aal, ofwel dom en opportunistisch. Het colporteren van de roddelfilm An Inconvenient Truth langs Humo om zijn zogenaamde groene imago te bewijzen, is patserig en meedraaien in krompraterij en paniekpompen.

Je zal maar trachten om rond de klimaatverandering de eenzijdigheid te ontwijken en de paniekverhalen uit de wereld te houden. Dan vindt een energiemonopolist het toch plots fijn om een stunt van een parochieblad van de linkse kerk te betalen. De kopers van Humo ontvingen gratis – ‘t wordt doorgerekend in de kosten van de schenker, dus in uw factuur – de roddelfilm van Al Gore over het Einde van de Wereld. Van koele kikkers die trots zijn op hun centrales, op hun cijferende ingenieurs, op hun superioriteit in de kernenergie, op hun internationale expansie, op hun rol van brandkast van het Franse Suez, mag men ernst en flinkheid verwachten. Of, zou het kunnen? Dit was een lepe truc om paardrijdend op de rug van An Inconvenient Truth de voordelen van kernenergie in de strijd tegen de broeikasgassen te etaleren. Dan mag mildheid, zo niet, awoert Electrabel.

Twee citaten. Uit Mein Kampf (1925) van Adolf Hitler: “Alle propaganda moet mensen aanspreken en het intellectuele peil ervan moet overeenkomen met het bevattingsvermogen van de meest beperkten onder diegenen tot wie zij zich wil richten. Hoe groter de mensenmassa die men wil bereiken, hoe lager het zuiver intellectuele peil zal moeten zijn… Zelfs van de meest schaamteloze leugen zal altijd iets blijven hangen.” Uit Populaire inleiding tot de elektriciteitsleer (1768) van Joseph Priestley:”Ik zal dit hoofdstuk met richtlijnen besluiten met de raad aan alle jonge ingenieurs om uiterst voorzichtig te zijn… Een grote schok zou hun denkvermogens dusdanig kunnen aantasten dat ze nooit meer zullen worden wie ze waren”.

An Inconvenient Truth is een dusdanige schok dat de film het denkvermogen van Electrabel heeft aangetast. Als producent van atoomelektriciteit weet het bedrijf niet politiek correct te zijn en dan is de colportage van Al Gores allerindividueelste expressie van zijn allerindividueelste emotie een zet om in het gevlij te geraken. Wat kan de alliantie Humo-Electrabel opbrengen? Niks dan spotlust bij Greenpeace en konsoorten, niks dan onbehagen en woede bij de vele ondernemers en ondernemingen die trachten in de lawine van verwijten over hun laakbare nastreven van tewerkstelling, winst, groei, waardoor CO2 ontsnapt, koel te blijven. De zakelijke klanten van Electrabel zullen dankbaar zijn dat hun leverancier de machinebrekers opvrijt.

De samenwerking van Electrabel en de emo-film van Gore doet denken aan de ontsporingen van het Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO). Niemand is tegen ethisch handelende ondernemingen, zeker niet Trends. Wel is MVO een woekerend leven gaan leiden onder druk van niet-gouvernementele organisaties die het begrip hanteren om normaal ondernemen te bekampen. De MVO-militanten hebben de pretentie van een Leger des Heils, het zijn verlossers van het Kwaad. Dat Kwaad is u, ondernemer. Een MVO’er accepteert alle alarmistische versies van de staat van het milieu en de schade die het bedrijfsleven heeft aangericht. Ondernemingen en werkgeversvereniging die uit gebrek aan feitenkennis, uit overbezorgdheid (“wat zal men wel niet over ons denken als wij niet buigen en kruipen”), uit lafheid MVO-excessen toejuichen, doen niet wat zij zouden moeten doen: de argumenten en de eisen van de antibusinesslobby nuanceren, weerleggen en ontkrachten. Zij verwarren het verdedigen van de vrije markt met het populair maken van zichzelf en het ingaan op de “eisen die de maatschappij stelt.” De eisen die de maatschappij stelt, zijn niet gelijk aan de eisen van de critici van het zakenleven onder de ngo’s.

An Inconvenient Truth toont aanwijsbaar een lange reeks onnozelheden en overdrijvingen die het fout maken om die film als dé waarheid te verspreiden. Dat gebeurt nu door ministeries van Onderwijs in binnen- en buitenland, door Electrabel, door milieugroepen die hun Heiland aanbidden. De Britse anti-Goredocumentaire “The Great Global Warming Swindle” werd uitgezonden in maart op het Britse Channel Four. Gerenommeerde wetenschappers en journalisten werkten mee. Meteen volgde een stalinistische eis van 38 andere wetenschappers (leven die niet van woord en wederwoord en vrij onderzoek, of zijn het totalitairen) dat de regisseur zijn dvd moest censureren voor hij op de markt komt. Dames en heren van Electrabel, Trends wil volgaarne op uw kosten “The Great Global Warming Swindle” populariseren. U kent ons telefoonnummer. Welkom.

De auteur is directeur van Trends.

Frans Crols